Ну чаму, чаму ні ў адным даведніку ці проста інтэрнэт-справаздачы аб Балі не сказана аб адной важнай рэчы? Аказваецца, на выспе амаль немагчыма арандаваць машыну з аўтаматычнай каробкай перадач (а на іншы я проста не ўмею ездзіць, прабачце). Мне-то здавалася, што цывілізацыя прысутнічае паўсюль у Паўднёва-Усходняй Азіі, аднак гутарка з прадстаўнікамі турыстычных агенцтваў, фірмаў і фирмочек на Балі змяшала нам усё планы. У адказ на нашу просьбу знайсці машыну з скрынкай-аўтаматам нас доўга вадзілі па ўсім Убуд ад адной рэнтаў-канторы да іншай, у кожнай з іх паціскалі плячыма, але тут жа ўспаміналі, што ведаюць аднаго чалавека з такой машынай. Праўда, ні ў адной з кантор датэлефанавацца да яго ніхто не мог. І ўсё - літаральна ўсё! - паабяцалі ператэлефанаваць у наш гатэль, як толькі гэты таямнічы чалавек знойдзецца.
... І мы таксама вырашылі ўзяць напракат па ровару.
І бо не падманулі. Чалавек гэты сапраўды да вечара выявіўся. Аднак інфармацыя, якую ён нам выдаў у выніку, прымусіла яшчэ больш знервавацца. Калі да паездкі на Балі ўсе даведнікі паведамлялі, што тут папросту можна зняць аўто ўсяго за дзвесце даляраў у месяц (і зыходзячы з гэтага я і складала бюджэт нашай паездкі), то на справе ўсё аказалася больш сумныя. Такім чынам, за скрынку-аўтамат тут просяць сорак даляраў у дзень. Гэта без бензіну. Калі ўлічыць, што за гэтую ж суму можна наняць мясцовага драйвера ўжо з машынай і аплачаных бензінам, то сэнс ездзіць па выспе самастойна губляўся.
Ездзіць аказалася не так-то проста: то матацыклісты імчацца насустрач, а то і малпы перакрываюць дарогу.
Кіроўцы мы вырашылі запрасіць на пару дзён - калі паедзем на іншы канец выспы. А вось для руху па Убуд і яго наваколлі мы вырашылі арандаваць ровары: па крайняй меры, нам усім абяцалі, што ў «сэрца Балі» гэты транспарт - найбольш аптымальны варыянт.
Ну, не ведаю, не ведаю. Калі ёсць жаданне быць збітым нясуцца па встречке матацыклістамі (а яны там усё ганяюць вось менавіта па встречке) або ж самому збіць чарговую дэлегацыю з кітайцаў (а гэтыя, з-за сваёй шматлікасці, проста не змяшчаюцца на ходніках, таму блукаюць прама па праезнай часткі) , то ровар - гэта ваш выбар.
Як аказалася, без небяспекі для жыцця можна ездзіць толькі сярод рысавых палёў.
Таму галоўнае - браць свой вялікі і выносіць яго далей ад цывілізацыі. І вось там, сярод прасторных рысавых палёў і мясцовых вёсак, ёсць магчымасць удосталь накатанай. І заадно даведацца нямала дзіўных мясцовых легенд ...
Працяг ...
Папярэднюю гісторыю Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.