Акцёр праекта «Уральскія пяльмені» Сяргей Яршоў вось ужо шосты год з'яўляецца самым галоўным чалавекам сямейства Обориных ў серыяле «Рэальныя пацаны». Чуць у свой адрас зварот «Іванавіч» яму ўжо не прывыкаць. На днях Яршоў паўстаў у нечаканым амплуа ў перадачы, дзе падвозіць людзей на таксі, а заадно і разыгрывае іх. вырашыў пагаварыць з артыстам аб новым шоу і не толькі.
- Сяргей, да вас цяжка датэлефанавацца, дзе ж вы цяпер знаходзіцеся?
- У нас з сям'ёй такі невялікі тур па Скандынаўскім краінам: Стакгольм, Осла ... Потым назад. Вырашыў задаволіць сабе адпачынак і адзначыць выхад перадачы з маім удзелам «Вадзіла-разводзіла».
- Назва, вядома, запамінальная. І каго ж, прабачце, вы там разводзіце?
- Я наогул люблю розыгрышы. І мне даўно хацелася прыдумаць нейкае сваё шоў. Тут я ўспомніў, што ў маладосці працаваў на будоўлі. Грошай не хапала, і я вечарамі працаваў таксістам. У працэсе размовы з калегамі аб праекце мне прапанавалі: «Можа, будзеш ездзіць, скардзіцца на жыццё і казаць, што ў цябе мала грошай, ўціраць да людзей у давер?»
- Гэта значыць, у розыгрышах ўдзельнічалі рэальныя людзі?
- Вядома, у нас быў сцэнар самага розыгрышу, але кліенты таксі былі сапраўднымі. Я ўладкаваўся ў рэальную службу таксі. І вось мяне нібыта даганяюць на круты машыне браткі, сігналяць, маўляў, спыніся, давай сфоткала. У мяне ж акцёрскае амплуа такога бандыта з «Рэальных дзецюкоў». Я спыніўся, яны кажуць: трэба прысвяціць аднаго ў нашу братву. Я раблю выгляд, што гэта сапраўды нейкі рытуал. Гэта ўсё адбываецца на вачах у пасажыра. А потым братва на яго наязджае, пашпарт забірае - вельмі жорстка, вядома. Калі ўсе гэта выявілася, яму рэальна стала дрэнна, ціск падскочыў, «хуткую» выклікалі. Ну нічога: я яго асабіста давёз потым, каб ён не хваляваўся так моцна. Зразумела, бясплатна.
У новай перадачы «Вадзіла-разводзіла» Сяргей Яршоў сядзіць за рулём і па-майстэрску разыгрывае пасажыраў таксі
- А вы знаёмыя ў рэальным жыцці з прадстаўнікамі, скажам, падобных груповак? Яны вас прымаюць за свайго?
- Так, вядома. Артыстаў часта ўспрымаюць у якасці іх персанажаў. Напрыклад, Армэн, якога гуляе Армэн Бежанян, на самай справе дырэктар некалькіх буйных фірмаў Пермскага краю. І калі яму кажуць «Арменка, прадай чаравікі», яго ўсяго перакручвае, таму што ён паважаны чалавек, у якога ў падпарадкаванні 2 тысячы чалавек. У мяне, вядома, па-іншаму. Маё амплуа - жулік. І мне ў гэтым плане пашанцавала больш, чым Арменія. (Смяецца.)
- У новай перадачы вы таксама па-майстэрску водзіце аўтамабіль. Колькі машын вы памянялі за сваё жыццё?
- Зараз у мяне 13-ая машына. Усе свае машыны памятаю. А правы ў мяне з 1995 года, але я яшчэ да гэтага змяніў дзве машыны і атрымаў правы, калі ўжо была трэцяя. Права тады цяжка было атрымаць. Я чатыры разы пераздаваў кіраванне. Мне трапіўся такі даішнік зайздросны, таму што ў мяне была машына, а ў яго не было. І я доўга не мог здаць - ён даходзіў да нейкіх элементарных рэчаў. У выніку я выпісаўся з таго горада, прапісаўся ў іншы і здаў за тры хвіліны.
- У серыяле «Рэальныя пацаны» вы ўжо здымаецеся шмат гадоў у ролі Iванавiча. Атрымалася пасябраваць з кім-небудзь з калег за столькі гадоў?
- Так, мы маем зносіны добра. Напрыклад, калі Юля Колмогорова, якая жонку маю гуляе, прыязджае ў Маскву, мы абавязкова даем квіткі на выступы «Уральскіх пяльменяў» ёй ці яе сяброўкам.
Са свайго киносемьей Сяргей Яршоў разам на пляцоўцы ўжо шэсць гадоў. У «Рэальных дзецюкоў» ён - кіраўнік сям'і Обориных
Фота: Instagram.com
- Ваша жонка не раўнуе да кіношнай жонцы?
- Не, Таццяна заўсёды на пляцоўцы са мной. І з Юляй выдатна мае зносіны, яны сяброўкі амаль. Тут ніякай рэўнасці няма, гэта ж кіно, гэта ўсё няпраўда.
- А кім жа яна працуе?
- Мая жонка - урач-тэрапеўт. На пляцоўцы заўсёды дапаможа, заўсёды пагутарыць. У мяне з ёй, дарэчы, адна і тая ж прозвішча. Яна была Яршова у дзявоцтве, так і засталася. Не прыйшлося змяняць прозвішча.
- У вашых дзяцей вы бачыце акцёрскія задаткі, як у зорнага таты?
- Я ж не акцёр. Я акцёр адной ролі. Гэта ролю нешматслоўныя бандюган, які сваім рэдкім словам можа як рассмяшыць, так і пакрыўдзіць. І вось цяпер мне калі прапануюць яшчэ недзе здымацца, то ў ролях выключна такога ж плана. Нейкі пануры мент, альбо ваяка кантужаны, альбо махляр. І гэта нездарма, таму што я нічога іншага не сыграю ніколі ў жыцці. Разумееце, я не залежу ад акцёрства, гэта не самамэта ў жыцці. І ў гэтым плане мне пашанцавала, таму што акцёры залежныя ад прафесіі, а ў мяне іншы цудоўны праца. Я - у ліку аўтараў і акцёраў «Уральскіх пяльменяў». Шоў запатрабавана ўжо многія гады, таму праца ў мяне добрая і, спадзяюся, стабільная. (Усміхаецца.)
- І ўсё-ткі чым займаюцца вашыя сыны? Па якіх слядах ідзе маладое пакаленне?
- Мае ступні не туда накіраваныя. Я інжынер-зваршчык, я тэхнар па жыцці. Я люблю рабіць нешта рукамі, галаваломкі разгадваць. Я муляр шостага разраду, таму па якіх слядах дзеці павінны пайсці? (Усміхаецца.) Напэўна, па сваіх проста.
Захар, старэйшы сын, займаецца тэатральнымі пастаноўкамі ў стылі косплея. Ну а малодшы, Назар, пакуль яшчэ не вызначыўся, вучыцца ў школе. Ну, чакаем.
- Прызнайцеся, вы ў вольны час чым аддаеце перавагу займацца?
- На дачы шмат усякіх спраў. Дзесьці па электрычнасці сам нешта раблю, недзе трэба зваркай зрабіць агароджу, дрэўца пасадзіць. А наогул у вольны час імкнуся больш падарожнічаць. Мы з жонкай шмат ездзім на машыне. Ўжо былі пяць разоў на Алтаі, да Архангельскай вобласці даязджалі, да Поўдня даязджалі, у Казахстане былі. І ўсё на машыне. Да Байкала толькі не даехалі.