Усё-то яно так, але тут мы забыліся, што чалавек - не машына, якая працуе да таго часу, пакуль спраўная. Ён павінен рэальна хацець дамагчыся гэтай мэты, іншымі словамі, мець моцную матывацыю. Калі ж ён пакласціся выключна на ўласную сілу волі, будзе пастаянна адольваюць ўласнае нежаданне, рана ці позна наступіць знясіленне гэтага рэсурсу, а тады ён стане шукаць прычыны, каб пазбягаць выканання патрэбных дзеянняў, а ўжо адкладванне спраў на апошні, званае доўгім словам «прокрастинация» , і зусім зробіцца безумоўнай нормай жыцця. Таму трэба прадумаць пытанне: як матываваць сябе, каб шлях да поспеху не пераўтварыўся ў чараду бясконцых подзвігаў у вайне з самім сабой, каб патрэбныя дзеянні выконваліся ў жадобу?
Псіхолагі рэкамендуюць для пачатку ўразумець для сябе ў дэталях, што дасць дасягненне мэты, нават скласці спіс плюсаў ад паспяховага выканання пастаўленай перад сабой задачы. За кожнае паспяховае дзеянне, набліжаемся пажаданы вынік, трэба сябе узнагароджваць - не абавязкова матэрыяльна на гэта ніякіх грошай не хопіць, можна звычайнай пахвалой сабе. Можна часам памарыць: ўявіць сабе, што мэта ўжо дасягнутая і тое, як будзе выглядаць ваша жыццё пасля гэтага радаснага моманту.
Натхняцца можна не толькі «знутры», але і пры дапамозе знешніх крыніц. Чытаць кнігі ці глядзець фільмы на адпаведную тэму, камусьці можа нават падысці «Аповесць пра сапраўднага чалавека» Барыса Палявога, знайсці ў сваім коле стасункаў такіх людзей, якія схільныя радавацца чужым поспехам і падбадзёрваць тых, хто ідуць да вызначанай мэты і пабольш праводзіць час ў іх грамадстве, а скептыкаў і нэндзаў на час аддаліць ад сваёй персоны.
Немалое значэнне мае і агульны настрой, чалавеку, самаіснага ў стане пастаяннай хандры, часцей за ўсё нічога ўжо не хочацца. Таму трэба трымаць сябе ў тонусе, для чаго выкарыстоўваць прагулкі, зносіны з сябрамі і любое іншае, што здольна павысіць ваш настрой. А часам варта не зусім рацыянальна паверыць ва ўласныя сілы, у тое, што вы зможаце. І тады шлях да поспеху будзе больш лёгкім.
рэклама