Тонкая, з ледзь прабачлівым усмешкай, прыгожая той прыгажосцю, калі хочацца падставіць сваё дужае мужчынскае плячо і абараніць ад жыццёвых нягод ... Менавіта такі выглядае актрыса Кацярына Волкава. Аднак за яе далікатнай знешнасцю хаваецца стойкая натура. Яна ў адзіночку выхоўвае траіх дзяцей, паспявае здымацца ў кіно, гуляць у тэатры, даваць канцэрты са сваёй джазавай групай, будаваць дом у Падмаскоўі, займацца дабрачыннасцю. Вось толькі на зносіны з прэсай у апошні час амаль не хапае часу. Але для актрыса зрабіла выключэнне.
- Як вы сёння выбіраеце ролі ў кіно? Можаце адмовіцца? З-за чаго?
- Я адмаўляюся, калі ўжо зусім не магу пагадзіцца са сцэнарам, калі ён вельмі слабы. Але і тое мяне можна ўгаварыць, таму што я люблю гуляць. І калі ўзнікаюць вялікія перапынкі, у здымках асабліва, пачынаю перажываць. Хоць цяпер у мяне ўсё больш і больш тэатра. Ведаеце, як Абдулаў мне калісьці сказаў: «Першыя дваццаць гадоў працуеш на сваё імя, а потым імя працуе на цябе». У мяне ўсё-ткі трое дзяцей, і ёсць вялікая адказнасць перад імі. Я заўсёды была самастойнай жанчынай, ні ад каго і ніколі не залежала. Гэта мая прафесія, гэтым я зарабляю грошы на жыццё, адукацыю і выхаванне дзяцей. Таму асоба так не адмаўляюся. Так атрымліваецца - там, дзе я, заўсёды праца!
- І дзе цяпер праца?
- Цяпер у мяне ў асноўным працы тэатральныя. У мяне некалькі антрэпрыз. У жніўні пачынаюцца здымкі дэтэктыва «Анатомія забойства». Са студзеня пачнуцца здымкі другога сезону «Хуткай дапамогі» з Гошам Куценко.
У актрысы трое дзяцей. Старэйшая дачка жыве за мяжой, а вось Богдан і Аляксандра пакуль яшчэ школьнікі
Фота: Instagram.com/volkovawolka
- Вы ж яшчэ і музыкай займаецеся ...
- У мяне ёсць праграма, якую я вельмі люблю, разам з джаз-бэндам Уладзіміра Агафонникова. Але на канцэртах, якія бываюць рэдка ў сілу майго графіка, усё роўна просяць мае аўтарскія песні.
- Дзецям падабаюцца ўсе вашы працы?
- Ну, я не ведаю. (Смяецца.) Мне здаецца, ім падабаецца тое, што мама ў тэлевізары заўсёды. Я ўжо столькі наздымалі, што паўтараюць бясконца і фільмы, і серыялы. Бывае, што і кажуць: «Ну ты прамы па ўсіх каналах!». Ім, напэўна, прыемна. Але мы не пераглядаем мае фільмы, няма. Ды і ўзрост у іх яшчэ пакуль не такі, каб вельмі цікавіцца.
- У вас трое дзяцей. Якія прозвішчы яны носяць?
- Старэйшая - Волкава. І двое па таце - Савенка (прозвішча па пашпарце Эдуарда Лімонава. - Заўвага. Аўт.).
- Яны ў вас неспакойныя?
- Малодшая неспакойная. Сын Багдан больш паэт.
- Вы калісьці распавялі пра першыя званочкі дзесяцігадовага Багдана, калі ён душыў хлопчыка, які выйграў у яго ў шахматы. Што цяпер?
- У яго гэта ёсць. (Смяецца.) Папіна такое. Ён маўчыць-маўчыць, а потым ... у яго ёсць такі «псіх». Але я неяк спрабую дыпламатычна яго выраўноўваць. У сэнсе таго што «далічыўся да дзесяці». Увогуле, вучу не ісці на падставе ў сваіх эмоцый.
- А ў самой атрымліваецца да дзесяці далічыць?
- Я сябе кантралюю, так. Але гэта таксама з узростам прыйшло. (Смяецца.) Багдан пакуль не спраўляецца з гэтым. Я наогул імкнуся ў сваіх дзецях выхаваць самастойнасць. Але пакуль у мяне не вельмі атрымліваецца. Ну і, вядома, хацелася б прысутнасці таты ў жыцці дзяцей пабольш. Усё ж такі, мне здаецца, для хлопчыка бачыць прыклад бацькі, мець зносіны з мужчынам вельмі важна. Але пакуль у нас тата не вельмі ініцыятыву выяўляе. Ён больш заняты партыяй, напісаннем кніг.
- Як увогуле адбываецца зносіны з татам, акрамя таго што ён дорыць свае кніжкі з подпісамі?
- Вельмі рэдка. Перыядычна ён проста запрашае іх да сябе дадому. Але гэта адбываецца раз на паўгода. Для мяне гэта наогул вельмі мала.
- Чым займаецца ваша старэйшая дачка Валерыя?
- Вучыцца ў Марбурге, заканчвае ўніверсітэт. Ўжо вядзе практыку - займаецца псіхатэрапіяй праз танцы. Яна вельмі захапілася гэтай тэмай, паколькі вучыцца на сацыялогіі і псіхалогіі і яшчэ танчыць. Падзарабляе ў бары, дае прыватныя ўрокі. Яна, вядома, ужо самастойны чалавек. Кажа, што, магчыма, летам выйдзе замуж. Я трошкі пабойваюся гэтага, але тым не менш што рабіць - яна дарослая, ёй ужо 25 гадоў.
Малодшыя дзеці нарадзіліся ў саюзе з Эдуардам Лімонавым. Але цяпер бацька, на думку Каці, надае ім мала ўвагі
Генадзь Аўраменка
- Гэта вы пабойваюцца? Вы ў семнаццаць гадоў сышлі ад мамы!
- Я маю на ўвазе, што ён іншаземец, у нас розныя менталітэты. Галоўнае, каб гэта была сапраўды любоў і чалавек добры. Я яе пытаю: вернешся, цябе чакаць у Расеі? Яна адказвае, што ўжо цяжка ўявіць сябе якая жыве толькі ў Расіі. Мы, вядома, скучаем па ёй вельмі. Але гэта яе выбар. А ведаеце, калі каханне, адносіны, то тут усё зразумела, дзе ёй лепш.
- Дзеці сябруюць?
- Перыядычна сябруюць, потым лаюцца, як нармальныя брат і сястра. То разам душа ў душу, то нешта не падзялілі - тут жа па розных пакоях.
- А як з Валерыяй?
- Яна вельмі прывязаная да маладзейшых. Магчыма, паедзем да яе. У дзяцей будзе практыка на нямецкай. Таму што Богдан абраў другі мова нямецкая. Ён вучыцца ў ангельскай школе. У яго, дарэчы, вельмі добра з вучобай, акрамя геаграфіі чамусьці. (Смяецца.) А вось у малодшай ... Наогул яна шчыра не разумее, навошта ёй трэба вучыць табліцу множання, калі яна хоча проста спяваць. І мне прыйшлося перавесці яе на аддзяленне мастацтваў.
- І як?
- Спявае! (Смяецца.) Улетку будзем вучыць табліцу множання. «Тройку» нам па матэматыцы паставілі з вялікай нацяжкай. Ведаеце, бываюць такія дзеці, да якіх трэба шукаць падыход.
- А ці цяжка быць шматдзетнай мамай?
- Не так лёгка.
- Якія плюсы ў наш час акрамя бясплатнай паркоўкі ў цэнтры?
- Для шматдзетнай? Вызваленне ад транспартнага падатку. (Смяецца.) Самае галоўнае, ніколі табе не сумна. Заўсёды ёсць чым заняцца.
- Вы неяк сказалі, што вар'яты - гэта ваша тэма. У якім сэнсе?
- Так, мяне цікавяць вар'яты людзі, таму я перыядычна паўтараю, што і я вар'ятка. (Смяецца.) Я вельмі гарачы чалавек, які захапляецца, бывае, я дзейнічаю неяк бяздумна. Толькі па пачуццях. Прызнаюся, мне заўсёды была цікавая прырода людзей, якія ходзяць па вуліцах і кажуць рэчы, якія астатнім здаюцца вар'ятамі. Ня дай нам Бог сысці з розуму, але гэта вельмі цікавая прырода для мяне.
- Ці не з гэтага свету, на сваёй хвалі ...
- Ды ў мяне і мужчыны былі такімі. (Смяецца.) Мне заўсёды было цікава, чаму яны думаюць так, а не інакш. Чаму так дзейнічаюць, чаму адмаўляюцца ад нейкіх сацыяльных звычайных выгод. Я маю на ўвазе Лімонава, напрыклад.
Кацярына Волкава любіць кардынальна змяняцца - яна смела становіцца тое бландынкай, то брунэткай. А аднойчы і зусім пагаліўся нагала
Генадзь Аўраменка
- Дарэчы, пра вашых мужчын. Раней шмат пісалі пра тых, хто побач з вамі, - Эдуардзе Боякова, Сяргею Члиянсе, Эдуарда Лімонава. Зараз менш. Вы не даяце падстаў, матэрыялу, каб СМІ моцна цікавіліся вашай асабістай жыццём?
- Проста зараз я зразумела, што не варта казаць занадта шмат пра сваё асабістае жыццё, крычаць, напрыклад, пра шчасце сваім - шчасце любіць цішыню. Я, мабыць, у сілу сваёй неспрактыкаванасці раней гэтага не разумела. І вельмі была шчырая ў нейкіх апавяданнях пра сваё, пра асабістае. Усё ж такі, мне здаецца, у артыстцы галоўнае для публічнай інфармацыі - гэта яе творчасць. Але гэта асабістая справа кожнага, проста канкрэтна я перастала казаць пра сваё асабістае жыццё.
- А што са спортам? З моднымі сёння гімнастыкі і ёгай?
- Я стараюся проста хадзіць хаця б. Бегаць я не вельмі люблю. Тым больш у мяне нядаўна была аперацыя на калене. На спектаклі ў мяне парвалася звязак. І такая цяжкая была рэабілітацыя, што цяпер асабліва не пабегаеш. Але па магчымасці хаджу. Цяпер ужо, напэўна, пайду на ёгу. Ужо можна.
- Тым больш вам Індыя заўсёды падабалася.
- Ну, яна і цяпер падабаецца. Проста няма магчымасці туды паехаць. Пакуль. А далей будзе відаць. Мы прывязаныя да школы. Пакуль у малодшай будуць «тройкі», я ёй сказала, што ніякіх Індый і пропускаў заняткаў.
- А дзе праводзіце час?
- Ведаеце, такі год - усё адразу і разам. Я марыла купіць зямлю ў вёсцы і набыла вось 25 сотак. Пачала будавацца. Хутка, спадзяюся, наваселле.
- І гуляеце, і дзяцей выхоўваеце, і джаз спяваеце. Каця, адкуль сілы?
- Ну, як-то я стараюся. Я проста вельмі адказны чалавек. І моцны, напэўна, па сваёй прыродзе. Я разумею: як бы там ні было, як бы ты сябе ні адчуваў, трэба ўставаць і ісці, рабіць справы, таму што ніхто нічога за мяне не зробіць.