Стваральнікі шоу «Пятніца з Рэгінай» завуць г-жу Тодоренко першай дзяўчынай-вядучай мясцовага late night show. Мяркуючы па ўсім, у нас з'явілася свая Элен Дедженернис, хоць параўноўваць амерыканскую тэледзіву з Рэгінай зусім не хочацца. У іх розныя стылі працы і розныя, скажам так, жыццёвыя інтарэсы.
Калі ж Рэгіну і захочацца з кім-небудзь параўнаць, то зрабіць гэта будзе вельмі няпроста. У гэтай дзяўчыны даволі рэдкі для телесообщества набор якасцяў. Яна адначасова свежае тварык і цёрты калач. Рэгіна паспела паўдзельнічаць у «Фабрыцы зорак» і «Голас» і паралельна тэлевізійнай будуе яшчэ і музычную кар'еру. Але пры такім немалым вопыце ў кадры ў яе ўсё бодренько і па-моладзеваму. Менавіта такой яна была і ў «Арле і рэшка», і ў «Мейкаперах», і ў «Голасе вуліц». Такі яна паўстала і ў «Пятніцу з Рэгінай».
З аднаго боку, Рэгіна знаходзіцца ў вельмі звыклых дэкарацыях забаўляльнага шоу. Але ў той жа час ёй пакуль удаецца пазбегнуць таго, што злёгку дзівіць у працы яе калегаў. Яна зусім не падобная на бульдозерная юмористку, грукатлівы дзіўнымі жартамі, і нічым не нагадвае багінь эфіру, ад натужліва усмешак якіх кісне малако. Ўсмешка Рэгіны хутчэй наіўная, і калі гэта вынік дбайных рэпетыцый, то намаганні таго каштавалі. Таму што ў кадры жывы чалавек, а не носьбіт штучнага розуму.
Вядома, узнікае важнае пытанне: ці атрымала нядрэнная тэлевядучая ў сваё распараджэнне нядрэнную праграму? Дакладнага адказу пакуль няма, таму як з самім жанрам вячэрняга шоу ў нас усё вельмі недакладна. Амерыканскую забаўляльную телемодель тут толькі асвойваюць, і ў ходзе гэтага працэсу часта ламаюцца крылы.
Першым паслом жанру ў Расіі стаў Ігар Угольнікаў са сваім «Добрым ўвечары», здарылася гэта ў канцы дзевяностых. У пачатку нулявых праект спрабавалі перазагрузіць, але доўгажыхаром ён усё роўна не стаў. Дзмітрый Нагіеў і Сяргей Рост спрабавалі забаўляць публіку па амерыканскіх стандартам у шоў «Аднойчы ўвечары". Забаўлялі нядоўга. Пару разоў у гэтую ваду заходзіў Максім Галкін, і таксама без празмернага глядацкага ажыятажу.
На ажыятаж у дадзеным выпадку разлічваюць толькі ідэалісты. Спецыфічныя жарты ў спецыфічны час - каб цягнуць падобны воз, патрэбна вялікая прадзюсарская і аўтарская воля, і такая ёсць у стваральнікаў «Вечернего Урганта». Менавіта таму праграма, разлічаная на вельмі капрызную аўдыторыю, жыве з 2012 года і ўсё яшчэ выглядае як перспектыўная.
Сур'ёзнасць намераў Рэгіны Тодоренко і Ко праясніцца ўжо ў новым тэлесезоне. А пакуль гэта сапраўды першае мясцовае late night show ў жаночых руках. Будзем спадзявацца, што тут фемінісцкі марш - толькі частка аўтарскай дактрыны.