«Заўсёды з нецярпеннем чакаю лета. Калі дзень доўгі, сонейка свеціць, то зусім іншы настрой і ў жыцці, і ў працы. Памятаю гарачыя дні ў пачатку сакавіка, памятаю, як радавалася, калі ўжо ў траўні наступіла сапраўднае лета, хацелася, каб такое надвор'е працягвалася ўвесь летні сезон. Мы з дзецьмі ўвесь час праводзілі на свежым паветры: маглі нават задрамаць на цёплае сонейка. Гулялі ўжо не дома, а на вуліцы, ладзілі там пікнікі і вячоркі. Але наступіў чэрвень, а з ім прыйшлі дажджы і холад. І адразу паўстала такое адчуванне, што лета скончылася. Кожны дзень гляджу прагноз надвор'я ў Інтэрнэце, але ён, на жаль, не радуе. Некалькі разоў я нават агаворвалася і прамаўляла не «Чэрвень», а «Кастрычнік». Асабліва, калі выглядвала ў акно і бачыла моцны вецер і праліўны дождж.
Нам прыйшлося дастаць цёплыя рэчы, дзеці - Лера і Сярожа - цяпер у такім узросце, што вельмі хутка растуць, і адзенне з мінулай восені ім ужо малая. Калі сваю вопратку я проста дастала з шафы, то для іх прыйшлося купляць новыя рэчы. Аб сукенках і маячкамі прыйшлося забыцца, змяніўшы іх на калготкі і швэдры.
Мы жывем за горадам, дзе на участку заўсёды вырошчваем не толькі кветкі, але і трымаем невялікія градкі з зелянінай, гароднінай і ягадамі. Цяпер нават не ведаю, як яны перажывуць гэтыя холаду. Што асабліва непрыемна - надвор'е змяняецца вельмі рэзка: толькі што было сонечна, праз хвіліну ідзе праліўны дождж, такі, што парасон не ратуе. Яшчэ праз хвіліну - зноў сонца. Зноў вецер. За акном ноччу + 5, і гэта ў Падмаскоўі. У Цвярской вобласці нават выпаў снег. Прычым не проста лёгкі сняжок, які растае хутчэй, чым дасягае зямлі, а прыстойны пласт снегу. Вуліцы збялелі за дзве гадзіны. Наколькі я ведаю, Мурманск таксама не абышоў бокам снег з дажджом. Маскву пабіў буйны град. Сапраўдны кастрычнік, няйначай. Уяўляеце, якое людзям у кватэрах: ацяплення ўжо няма, а ў многіх адключаюць гарачую ваду. Ніяк не сагрэцца. Прыходзіцца ўключаць абагравальнікі, якія вельмі моцна расходуюць электраэнергію, і хутацца ў цёплую вопратку.
Падчас гастроляў у адным з гарадоў гледачы сядзелі ў паліто: гардэробы ўжо не працуюць, а выседзець цэлы канцэрт пры тэмпературы на вуліцы + 10 у лёгкай вопратцы немагчыма. Але мы грэліся танцамі і добрым настроем. Выдатная публіка вельмі жыва адгукнулася на маю прапанову ўстаць з месцаў і пачаць танцаваць. Мне здаецца, што нават на вуліцы ў той вечар пацяплела ", - з усмешкай успамінае Маргарыта Суханкина.