- Зара, у вас, напэўна, ніколі не было такой завадны песні. Як з'явілася гэтая кампазіцыя?
- Гэтая песня з'явілася ў маім рэпертуары выпадкова. Напэўна, усё супала: і музыка Віктара Дробыша, і сонечныя вершы Міхаіла Гуцырыева. Прадзюсар Віктар Дробыш на адной з сустрэч паказаў мне гэтую песню, і я адразу звярнула ўвагу на радкі - яркія, лёгкія, цёплыя, у якія ўкладзена шмат шчырасці і душы. Менавіта такую летнюю песню я і хацела. Я сказала, што гэта абсалютна мая песня і я хачу спяваць. Падчас запісу мы працавалі менавіта над настроем, каб песня атрымалася светлай і жыццярадаснай.
- І кліп стаў для вашых прыхільнікаў доўгачаканым падарункам.
- Сапраўды, песня ўсім спадабалася, і мы вырашылі зняць такі ж жыццярадасны кліп. Рэжысёрам стаў Аляксей Патапенка, вядомы як саліст дуэта «Потап і Насця», у якога свой видеопродакшн.
- Як вы адважыліся адправіцца на здымкі ў Дамінікане, ды яшчэ здымаць у мясцовых трушчобах?
- З гэтай песняй ва ўсіх нас асацыяваліся Куба, але арганізаваць здымачны працэс там складана, і Аляксей прапанаваў здымаць у Дамінікане. Там мяне атачала каманда такіх прафесіяналаў, што мне было камфортна нават у трушчобах. Акрамя таго, нас усюды суправаджаў паліцэйскі, каб засцерагчы ад магчымых непрадбачаных выпадкаў. Так, у адным з раёнаў мы заўважылі, што ў вельмі многіх людзей ёсць шнары. Нам патлумачылі: гэта з-за частых вулічных нападаў з целавымі пашкоджаннямі. На шчасце, мне пашанцавала апынуцца ў асяроддзі людзей вельмі светлых, добрых, тых, што любяць жыццё і якія ўмеюць радавацца, нават нягледзячы на паўсюдную беднасць. Іх багацце ў душы, і яны шчыра дзеляцца тым, што маюць.
Калі глядзіш на гэтыя прыгожыя кадры, то не верыцца, што за імі стаяць шэсць дзён працы на знос пры выматвальнай спякоце. .
- Напэўна, дабіраліся да выспаў даўжэй, чым здымалі на месцы?
- Здымкі праходзілі ў няпросты для мяне месяц - ён быў насычаны канцэртамі. Але тым не менш мы знайшлі роўна шэсць дзён для таго, каб даляцець, адздымаць матэрыял для кліпа і вярнуцца. Па прылёце было літаральна паўдня, каб адпачыць, прывыкнуць да розніцы ў часе і клімату. На наступны дзень у пяць раніцы мы ўжо прыступілі да здымак і працавалі да самай апошняй хвіліны. Я разумею, у гэта цяжка паверыць, бачачы кадры з кліпа; там усё так прамяніста, і думаеш: ну што там можна рабіць шэсць дзён ?! Аднак каб зняць добры кадр, трэба выдаткаваць вельмі шмат гадзін.
- Вы сапраўды ўпалі ў прытомнасць ад спёкі?
- Так, гэта здарылася і ад спёкі, і ад стомы адначасова. Некалькі дзён і начэй здымак далі пра сябе ведаць, і ў нейкі момант сілы пакінулі мяне ...
- Напэўна, спалохаліся такой рэакцыі арганізма?
- Да гэтага я ніколі не губляла свядомасці і нават не зразумела, што адбылося.
- Раней вы бывалі ў Дамінікане, адпачывалі там?
- Я не бывала ў Дамінікане, але з радасцю вярнулася б туды яшчэ раз - зарадзіцца сонечным настроем.
- Па сюжэце кліпа, вы зрываюцца з прыгожага маладога чалавека капялюш, ён спрабуе вас злавіць і ў працэсе улюбляецца. А ў жыцці вы здольныя на падобны ўчынак?
- Ах, не ведаю! (Усміхаецца.) Мушу прызнацца, што ўва мне жыве хуліганка, таму я не выключаю падобныя ўчынкі. Нягледзячы на маю ўсходнюю стрыманасць і строгае класічнае выхаванне, я магла б падысці першай да ўпадабанага мне мужчыну. Цяпер ужо няма сэнсу пра гэта казаць (Смяецца.), Я замужам і вельмі шчаслівая ў шлюбе. Але падобнае гарэзлівасць я ўсё ж магла б чакаць ад сябе. У свой час для мяне было поўным вар'яцтвам адправіцца на «Фабрыку зорак» або ўстаць на канькі ў дваццаць пяць гадоў і навучыцца зноўку катацца для праекта на тэлебачанні, ды яшчэ з алімпійскім чэмпіёнам Антонам Сіхарулідзэ. Вар'яцтвам быў пераезд у Маскву: я ў шоку ад гэтага мегаполіса і з радасцю вярталася ў роднай Піцер. На фоне гэтага можна з кагосьці і капялюш сарваць.
Падчас працы над новымі кліпамі Заре часта даводзіцца здымацца са гарачымі прыгажунамі. Але муж спявачкі настолькі ўпэўнены ў ёй, што нават не прыязджае на пляцоўку. .
- А калі ўявіць адваротную сітуацыю і капялюш сарвалі б з вас: якой была б рэакцыя?
- У цяперашні час такая спроба пазнаёміцца, як і любая іншая (асабліва з боку процілеглага полу), ня знойдзе ўва мне жаданага адказу. Калі мяне маглі зацікавіць знаёмства з маладымі людзьмі, я была настолькі сціплая і безабаронная, што такі парыў мяне проста збянтэжыў бы. Да! (Смяецца.) Так са мной знаёмства не завесці!
- У кліпе здымаўся «Містэр Дамініканская Рэспубліка» Джонатан Чеко. Муж ня раўнуе вас да гарачым прыгажунам?
- Мой муж разумее, што гэта частка прафесіі. У пачатку нашага знаёмства, мне здаецца, у нас быў перыяд, калі ён назіраў за мною, магчыма, правяраў, а цяпер ведае, што я для яго надзейны і верны чалавек.
- Муж ніколі не суправаджае вас на здымкі?
- Ён суправаджаў мяне на здымкі ўсяго двух кліпаў - «замяло зіма» і «Для яе». Звычайна давярае мяне камандзе прафесіяналаў, з якімі я працую.
- Сыноў з сабой не бярэце?
- Ці не бяру, яны яшчэ маленькія і могуць і покапризничать, і адчуваць дыскамфорт пры паездках. Адзіны раз я ўзяла іх на канцэрт, прысвечаны Дню Перамогі, які праходзіў на адкрытай пляцоўцы - недалёка ад пасёлка, у якім мы пражываем. Канцэрт ладзіў Леў Лешчанка. Там было шмат салдат, ветэранаў, ваеннай тэхнікі, машын. Я ўдзельнічала ў канцэрце, і падчас майго выступу на сцэну выбег мой старэйшы сыночак і стаяў са мной да самага канца песні. Уражанняў ад гэтага канцэрту засталося вельмі шмат, і да гэтага часу мае дзеткі просяць яшчэ і яшчэ раз пераказаць, як мы хадзілі на 9 траўня. Думаю, трэба пачакаць яшчэ годзік, і потым ужо можна будзе браць іх на свае канцэрты.
«Я не бывала ў Дамінікане, але з радасцю вярнулася б туды яшчэ раз - зарадзіцца сонечным настроем», - прызнаецца Зара. .
- Напэўна, пакуль вас не бывае, яны моцна сумуюць?
- Так, сапраўды, яны вельмі сумуюць. Але, дзякуй Богу, іх заўсёды акружаюць родныя людзі, якія могуць адцягнуць увагу.
- Многія артысты адчуваюць пачуццё віны перад сваімі дзецьмі з-за таго, што недастаткова часу ім надаюць. Вам знаёма гэтае пачуццё?
- Пакуль гэта пачуццё мне незнаёма, паколькі я стараюся аддаць увесь свой час дзецям. Акрамя гэтага я пакідаю дзяцей з блізкімі, таму сэрца маё абсалютна спакойна. Я ведаю, што яны акружаны любоўю і ласкай і атрымліваюць усё неабходнае для іх развіцця і самавызначэння ў будучыні.
- Вы строгая мама?
- Вядома, я імкнуся быць строгай, але часам здаюся. Я лічу, што ў такім узросце строгасць неабходная, каб прадухіліць спробы маніпулявання дарослымі.
- Як мама двух сыноў, марыце пра дзяўчынку, каб завязваць ёй банцікі, купляць прыгожыя сукенкі?
- О так! Асабліва я гэта адчуваю, калі бачу мам з дочкамі, як яны выбіраюць разам сукеначкі, робяць прычоскі адзін аднаму. Для дзяўчынак столькі прыгожай адзення, і, вядома, заўсёды ўяўляю, што калі б у мяне была дачушка, я б усё гэта ёй купіла! Я мару пра дачушцы, праўда, у глыбіні душы адчуваю, што мая доля - быць акружанай менавіта мужчынамі.
- Летні адпачынак яшчэ не планавалі?
- Цяпер дзеці ў Фінляндыі. Старэйшы сын там на хакейных зборах - ён сур'ёзна займаецца спортам. Малодшы яшчэ маленькі, таму ён пакуль толькі плавае. Мы абавязкова паедзем да мора, каб да першага верасня набрацца сіл і жадання вучыцца.