Першапачатковы сцэнар братоў Стругацкіх быў перакладаннем «пустая марнасьць», другой частцы аповесці «Панядзелак пачынаецца ў суботу». Аднак рэжысёр фільма Кастусь Бромберг адразу зразумеў, што з улікам стаўлення ўладаў да творчасці Стругацкіх, такі сцэнар наўрад ці пройдзе цэнзуру. І ў выніку пісьменнікі-фантасты пад кіраўніцтвам Бромберг напісалі навагоднюю казку, у якой засталіся толькі імёны некаторых супрацоўнікаў прыдуманага імі Навуковага універсальнага інстытута незвычайных паслуг.
Аляксандра Якаўлева і Валянцін Гафт
Фота: кадр з фільма
Падчас здымак паміж Аляксандрай Якаўлевай і Валянцін Гафт склаліся не самыя лепшыя адносіны. Аднак сюжэт карціны, па якім падступны вядзьмак дамагаецца размяшчэння дзяўчыны значна маладзейшы за сябе і пляце дзеля гэтага інтрыгі, вельмі размяшчаў да таго, каб гэтыя персанажы канфліктавалі. Дарэчы, рознага роду містыка суправаджала здымачную групу на ўсім працягу працы. Частка эпізодаў знятая ў новым корпусе тэлецэнтра «Астанкіна», дзе кіношнікі знайшлі шмат артэфактаў аж да забытага замураванага бульдозера, які ў спешцы пакінулі будаўнікі.
Сямён Фарада
Фота: кадр з фільма
Ролю Сямёна Фарады першапачаткова была вельмі маленькай, літаральна на некалькі фраз. Аднак акцёр прапанаваў настолькі цікавае і смешнае развіццё персанажа, што эпізодаў з удзелам Фарады ў выніку стала значна больш. Знакамітая фраза «ну хто так будуе?» прыдуманая самім акцёрам пасля таго, як ён заблудзіўся ў «Астанкіна», калі шукаў здымачную групу. Зрэшты, не ўсім так шанцавала з крылатымі афарызмамі. Так, паэт-песеннік Леанід Дербенев перапісваў вершы, якія сталі тэкстамі для песень, сем разоў. І аднойчы ён так захапіўся тэлефонным размовай з рэжысёрам, што апынуўся на вуліцы ў тапачках і без курткі.
Кацярына Васільева
Фота: кадр з фільма
Доктара чароўных навук Шамаханскую магла згуляць Аліса Фрэйндліх (не атрымалася з-за вялікай занятасці актрысы) або Маргарыта Церахава. Рэжысёр бачыў вялікі вядзьмарскай патэнцыял у Церахавай, але ў выніку аддаў ролю Кацярыне Васільевай і зусім аб гэтым не пашкадаваў. А наогул сюжэт, заснаваны на магіі і вядзьмарства, вельмі насцярожыў чыноўнікаў ад тэлебачання. У выніку карціну неміласэрна покромсали. Асабліва дасталося размаўляламу кату, якога адразу сталі параўноўваць з булгаковская катом Бегемотам, а такія асацыяцыі ў тыя часы лічыліся недарэчнымі. Ката агучваў Георгій Віцын, і калі акцёр зразумеў, што ад яго персанажа амаль нічога не засталося, ён патэлефанаваў Бромберг і літаральна расплакаўся.
Аляксандр Абдулаў і Аляксандра Якаўлева
Фота: кадр з фільма
Пошук акцёраў на ролі закаханых чарадзейкі Алены Санін і супрацоўніка фабрыкі музычных інструментаў Івана Пухова праходзіў вельмі няпроста. Алену маглі згуляць сапраўдныя прыгажуні савецкага кіно Ірына Алфёрава або Ларыса Удавічэнка. Аднак на пробах ведзьму лепш за ўсё адлюстравала Аляксандра Якаўлева. Партнёра ёй шукалі даволі доўга і нават пачалі здымаць некаторыя сцэны з дублёрам. Спрабавалі Касталеўскі, Праханава, Яроміна, Калныньш і многіх іншых. Але калі на пробы прыйшоў Аляксандр Абдулаў, стала ясна, што Якаўлевай камфортней за ўсё гуляць з ім. Да таго ж у кадры яны глядзеліся выдатна.