праграма года
«2 Вернік 2» ( «Культура»)
Гэта брацтва ўжо майстэрствам завецца, якое не проешь і ня прап'еш. Тры гады таму браты Вернікам пачыналі так сабе, нават нязграбна неяк, а вось ідзі ж ты, раздухарились і так дадалі - любо-дорага глядзець! На праграму да іх ходзяць такія адзінкавыя людзі, якія не ходзяць больш нікуды. Таму што Вернікам - гэта марка, гэта павага і вось ужо той самы знак якасці. Вернікам цябе не пакрыўдзяць, наадварот, зразумеюць і ўсё роўна дакапаюцца да праўды. Парнае вядзенне як парнае катанне, тут трэба філіграннае майстэрства. У Вернікам яно ёсць сапраўды.
«Вячэрні М.» года
Уладзімір Салаўёў ( «Расія»)
Яго можна не любіць, нават трэба. Яму можна не верыць. А нядаўна на яго наехаў цэлы Грабеншчыкоў і назваў нядобрым словам. Толькі Салаўёву хоць бы хны! Ён вядзе сваю прапаганду і ў вус не дзьме. Ды так віртуозна, артыстычна і, чаго ўжо тут хаваць, разумна і таленавіта, што нават я на яго падсеў. Так, прапагандыст, ды, любіць Пуціна, але ліха любіць, не губляючы пры гэтым галавы. То Сталіна пакажа з люлькай, то Уладзіміра Ільіча з яго картавасць, то такі габрэя (а ён хто ў нас?), То Гарнье, а часам прагнага (ну так, гэта ж прапаганда) ўкраінца. І ўсё гэта на вельмі высокім узроўні, трэба прызнаць.
падарожжа года
Жанна Бадоева, «Жыццё іншых» (Першы)
Шчыра кажучы, так рэдка бывае, калі з маленькага канала на вялікай прыходзіць чалавек і там становіцца суперзвездой. Але з Жанночка менавіта гэта і атрымалася. Яна такая цікаўная, раптоўная, супярэчлівая ўся! Калісьці ў СССР мы падарожнічалі з Юрыем Сянкевічам. Гэта значыць самі не падарожнічалі, гэта толькі ён, родны, плаваў на лодках, ныраў у Марыянскія западзіну, жыў у льдах. А мы глядзелі разявіўшы рот і нават пра такое не марылі. У Жаны іншы фармат: мы цяпер самі з вусамі, шмат ужо дзе былі, паездзілі, але з г-жой Бадоевой ўсё роўна гэта не параўнаць. Яна залезе ў любыя шчыліны, задасць самыя падступныя або наіўныя пытанні, не пасаромеўся. І наогул, на фоне Лондана, Парыжа і Улан-Батора Жанна выглядае пышна.
ютуб года
Аляксей Півавараў ( «Рэдакцыя»)
Ды куды ж нам без ютубе, цяпер гэта трэнд. Ня года нават, а ўсяго наступнага жыцця. Тэлебачанне сыходзіць у Інтэрнэт, там і застаецца. Зусім хутка тэлебачанне стане паўнапраўным адстаім, і ютубе пераможа канчаткова і беспаваротна. Аляксей Півавараў, былы тэлевізіёншчык (НТВ, СТС, RTVI), робіць свае цудоўныя праграмы ў Сеткі раз на тыдзень. І як робіць! Злавіў сябе на думцы, што чакаю іх не дождусь. Ён там свабодны, раскаваны, глыбокі і выдатны. На Піваварава Раўняйсь!
Сабчак года
Непераходзе Ксеніі Сабчак на Першы канал
А якая была рэклама! Ксюша ў ванне (ужо цікава) тэлефануе Малахаву. Ну прама як Фрэкен Бок, пры дапамозе душа: «Андрюша, я таксама хутка буду тэлевядучай». Чакаем-с. Так і не дачакаліся. Цаной гераічных намаганняў асобных кіруючых таварышаў Першага канала на Сабчак там паставілі крыж. Такі гламур нам не патрэбны! Хай інтэрв'юіруе каго хоча ў сваім Інтэрнэце, а да нас, на Першы з найпершых, ні нагой. Ну так, навошта ім такая дзіва, яна і так прыгожая. Спытайце ў Багамолава.