Ледзяной вадаспад, які класік сусветнага кіно Марцін Скарсэзэ абрынуў у сваім інтэрв'ю на фільмы, знятыя па коміксах, вядома ж, не пацясніў ў пракаце ўсю маляваную паскуддзе. Але ўсё ж мінулы год паказаў цікавасць публікі да праектаў падкрэслена старамодным.
Таранціна нарэшце стаў масавым рэжысёрам. Поспех яго фільма «Аднойчы ў Галівудзе» можна назваць нейкім неймаверным для рэжысёра, які займаецца незалежным кіно. І тое, што ў Расеі прыгоды Піта і Ды Капрыа у дэкарацыях шасцідзесятых зацікавілі не толькі моднікаў, хутчэй за ўсё, намякае на па-ранейшаму жывую цікавасць да аўтарскага кіно.
«Ірландзец»
Фота: кадр з фільма
З «ірландцы» Марціна Скарсэзэ усе некалькі складаней. Тры з лішнім гадзіны вельмі марудлівага дзейства, спрэчны лічбавай грым Дэ Ніра са таварышы, якіх не хацелі мяняць на іншых акцёраў для здымкі сцэн маладосці галоўных герояў, увогуле, стоадсоткавы Скарсэзэ, ня хто жадае ісьці на кампрамісы, калі яны не ўпісваюцца ў яго сістэму каштоўнасцей . І ў выніку фільм стаў уражлівым манументам сыходзіць эпохі, пры гэтым зусім не падобным на сумны музейны экспанат.
«Джокер»
Фота: кадр з фільма
Сярод комиксных фільмаў у мінулым годзе таксама была сапраўдная сенсацыя. «Джокер» па мерках жанру стаў магутным арт-маніфестам, а Хаакін Фенікс, ладна схуднелы для гэтай ролі, вывеў сваё апусканне ў пацешнага персанажа на оскараўскі ўзровень.
«Рокетмен»
Фота: кадр з фільма
Два баёпіка, адзін пра Фрэдзі Мэрк'юры, іншы пра Элтана Джона, спачатку ўспрымаліся як фільмы хутчэй дзяжурныя, чым абавязковыя да прагляду, але ў выніку вакол іх паўстаў не абы-які ажыятаж. У Расіі дадалася і мясцовая спецыфіка. З «Рокетмена» пры адаптацыі выразалі сцэны, якія, мабыць, паведамлялі пра жыццё Элтана Джона занадта шмат. Прэса падняла скандал, які пракаментавалі нават вельмі адказныя асобы, высновы якіх, праўда, не дапамаглі пераканаць у тым, што сумесь беспрынцыповасці і ідыятызму - неад'емная частка фірмовага расійскага стылю.
«Халоднае сэрца 2»
Фота: кадр з фільма
У сем'ях, дзе ёсць дзеці, хутчэй за ўсё, па днях лічылі набліжэнне прэм'еры другой часткі «Халоднага сэрца». І зборы кажуць, што чаканні таго каштавалі.
Скрышальную статыстыку, па якой з усіх мясцовых фільмаў, знятых з дзяржпадтрымкай, акупляецца нейкі смешны працэнт, наўрад ці трэба ўспрымаць як падстава для праклёнаў. Усё ж такі акупнасць і мастацкая каштоўнасць - гэта не адно і тое ж. Балазе часам бываюць прыемныя выключэнні.
«Вернасць»
Фота: кадр з фільма
Драма «Вернасць» выходзіла ў пракат з вельмі дарослым рэйтынгам, і таму камерцыйны поспех карціне ніхто не прагназаваў. Аднак да невялікага праекту праявіў увагу вялікі пракатчык, і ў выніку «Вернасць» стала чымсьці накшталт нефармальнай хіта. Адкрыты расійскі фільм - з'ява рэдкая. Ўдалы «цялесны» фільм мясцовай вытворчасці - з вобласці фантастыкі. І вось чыесьці мары сталі рэальнасцю.
«Тэкст»
Фота: кадр з фільма
«Тэкст» Кліма Шепенко стаў, напэўна, самым змрочным фільмам пра Расею, але ажыятаж вакол праекта быў такі, быццам гаворка ідзе пра новую камедыі. У гарачыя пасцельныя сцэны ўчапіліся як видеоблогеры, так і федэральныя каналы, і ў выніку ў карціны да ўсяго іншага з'явілася скандальная рэпутацыя. Зрэшты, усё, хто бачыў «Тэкст», магчыма, пагодзяцца з тым, што сам фільм складаней, чым многія пра яго падумалі.
«Бык»
Фота: кадр з фільма
Дзевяностыя як час разборак, рэйв і спартыўных касцюмаў - па-ранейшаму выгадная фестывальная тэма, і фільм «Бык» яшчэ раз гэта пацвердзіў. Дэбют рэжысёра Барыса Акопаву атрымаў Гран-пры на «Кiнотавре», і, здаецца, у гэтай перамозе не было нічога надуманага. Як няма нічога надуманага і ў тым, што рэжысёр Ганна Пармас становіцца галоўным экспертам па ўтрапёнае жаночай душы і логіцы.
«Давай разведзены»
Фота: кадр з фільма
Яе гаркаваты камедыя з лёгкім фемінісцкім флёрам «Давай разведзены» у чымсьці вырасла з яе ж кліпаў гурта «Ленінград», аднак такі рост інакш як захапляльным не назавеш.
«Т-34»
Фота: кадр з фільма
Імклівы танкавы рэйд карціны «Т-34» прывёў у шок і трапятанне ўсе кінатэатры, і фільм стаў блокбастарам, у тым ліку і ў камерцыйным сэнсе. Ляскаюць вусеня і ляцяць снарады могуць быць моцнымі аргументамі ў кіно. Такімі моцнымі, што нават зорны акцёрскі склад гатовы ім здацца.