Пісьменніца, паэтка і псіхолаг Аліна Делисс не без падставы лічыць, што ўсе нашы праблемы - гэта працяг нас саміх. Напэўна, і вы ў сваім асяроддзі знойдзеце пару-тройку асоб, якія так і прыцягваюць да сябе няшчасці, любяць паскардзіцца на жыццё. Усе людзі рана ці позна сутыкаюцца з цяжкасцямі: праблемы на працы, праблемы ў асабістым жыцці - гэта абсалютна нармальна. І тут вялікую ролю адыгрывае стаўленне чалавека да сітуацыі, якая склалася.
Людзей, схільных да ператварэння сябе ў ахвяру, адрознівае пачуццё, што ўсе навакольныя павінны ім дапамагаць, увесь свет ім чымсьці абавязаны. З такім стаўленнем да жыцця вельмі складана дамагчыся чагосьці, таму што навакольныя адчуваюць гэты «паразітызм» і перастаюць ісці насустрач. Бо ў любым зносінах адбываецца нейкі «абмен» - эмоцыямі, інфармацыяй, дапамогай. Усё гэта павінна адбывацца ўзаемна і на добраахвотных падставах. Пры гэтым заўсёды прысутнічае падзяку! Людзі-ахвяры не ўмеюць аддаваць, не ўмеюць дзякаваць за тое, што далі ім, нават проста за добрае стаўленне і станоўчыя эмоцыі.
Асновы правільнага псіхалагічнага ўспрымання сябе закладваюцца яшчэ ў раннім узросце. Правільнае ўспрыманне свету фарміруецца ў глыбокім дзяцінстве. Да прыкладу, дзеці часта хочуць, каб гралі толькі з імі, не разумеюць, што мама ці тата занятыя, знаходзяцца на працы ці проста стаміліся. Часта людзі-ахвяры кажуць, што ім у дзяцінстве нешта не дадалі, чым абдзялілі, іх не разумелі. А гэта прыводзіць да вельмі сур'ёзных негатыўных наступстваў у жыцці.
Умоўна людзей можна падзяліць на 2 тыпу: тых, хто прымае складанасці годна, спакойна, здабывае з іх нейкі вопыт, каб у будучыні пазбегнуць паўтарэння такой сітуацыі, і далей рухаецца па жыцці, несучы ў сабе гэтыя веды. І тыя, каго праблемы выбіваюць з каляіны, наносяць псіхалагічную траўму, яны расчароўваюцца ў людзях, у жыцці, пачынаюцца займацца самоедством. Звычайна такія людзі ва ўсіх сваіх няўдачах вінавацяць навакольных, яны не бачаць уласных памылак. Ім здаецца, што ўсе вакол супраць іх: сябры, калегі, ды і сам лёс. Жывучы з гэтым адчуваннем, яны пачынаюць адчуваць сябе ахвярай абставін. У такіх людзей вельмі слабая энергетыка, адсутнічае сіла волі, слабы характар. З часам пра іх можна сказаць, што яны ўвесь час прыцягваюць да сябе праблемы.
Пісьменніца і псіхолаг Аліна Делисс
матэрыялы прэс-службы
Чалавек у стане «ахвяры» не здольны знайсці ў сабе сілы пераадольваць жыццёвыя цяжкасці. Яму здаецца, што каб ён ні рабіў, вынік будзе адзін - у яго нічога не атрымаецца. Ён не ў стане разабрацца ў сітуацыі, выправіць свае памылкі, каб не паўтарыць іх у будучыні, зразумець, куды яму далей рухацца. Паступова гэта перарастае ў хранічную праблему. Ён пачынае замыкацца ў сабе і не можа ўжо злавіць поспех за хвост, нават калі яна проста перад ім. Змрочны погляд на жыццё перашкаджае разглядзець свой шанец.
Што рабіць для таго, каб не ператварыцца ў чалавека, вечна незадаволенага сваім жыццём і навакольным светам?
Па-першае, не жальцеся! Раз і назаўсёды спыніць скардзіцца навакольным на жыццё: ня расказвайце, як у вас усё дрэнна, што вы такі адзін на ўсім белым свеце няшчасны, што ўдача адвярнулася ад вас.
Па-другое, ня заставайцеся ў адзіноце! Калі вы жаліцеся на працягу доўгага перыяду, людзі перастаюць з вамі мець зносіны - выслухоўваць чужыя скаргі, загружацца чужымі праблемамі, увесь час аказваць дапамогу ў нейкі момант надакучае. Ад чалавека, які ўвесь час ные і нясе суцэльны негатыў, міжволі хочацца адхіліцца.
У трэціх , Не зайздросціце іншым! У «няшчасных» людзей з'яўляецца зайздрасць, што ў іншых усё добра. Потым зайздрасць ператвараецца ў ўзлаванасць, якая цягне за сабой праблемы са здароўем: з нервамі, з сардэчна-сасудзістай сістэмай. І з гэтага замкнёнага круга выбрацца вельмі складана.
Па-чацвертае, звярніцеся па дапамогу! Калі вы разумееце, што на працягу 3-6 месяцаў вы не можаце самастойна разарваць заганны круг крыўд, жалю сабе, азлобленасці, то вам патрэбна дапамога спецыяліста - кваліфікаванага псіхолага, які зможа не толькі дапамагчы вам пазбавіцца ад негатыўных наступстваў, але і пакажа шлях, куды рухацца далей, зразумеўшы і выправіўшы свае памылкі.
Важна размаўляць са сваімі дзецьмі, тлумачыць сітуацыю, вучыць іх не толькі браць, але і аддаваць. Не пашкадуйце на гэта часу, так вы вельмі дапаможаце сваім дзецям ў дарослым жыцці. Галоўнае - разумець, што ад гэтага можна пазбавіцца, трэба толькі звярнуцца па дапамогу і прыкласці намаганні. І тады вы адчуеце сябе абсалютна іншым чалавекам - пазітыўным, адкрытым - і ўжо ніколі не станеце адчуваць сябе ахвярай.