Кожная дзяўчына пасля 25 гадоў пачынае падспудна баяцца гэтага пытання: чаму ты не замужам? Ніколі не ведаеш, ад каго ён «прыляціць» ў наступны раз і якое чарговае апраўданьне прыдумаць свайму самотнаму становішчу. І паралельна з гэтым, дзесьці ў глыбіні душы, спее ўстойлівае і справядлівае нежаданне апраўдвацца наогул у чым-небудзь перад чужымі людзьмі. Але часам на гэтае пытанне нялёгка адказаць нават самой сабе. Дык чаму ж ты не замужам?
23-28 гадоў - самы актыўны, самы амбіцыйны перыяд у жыцці і юнакі, і дзяўчаты. І калі для маладога мужчыны ў гэты час нармальным лічыцца актыўны пабудова кар'еры, напрацоўка сувязяў і самаразвіццё, дзяўчыну, па незразумелай прычыне, многія да гэтага часу бачаць толькі патэнцыйнай маці ў росквіце дзетароднага ўзросту. Усім нам было б нядрэнна прывыкнуць да думкі пра тое, што дзяўчына, якая робіць выбар на карысць сваёй кар'еры, - гэта нармальна для сучаснага грамадства. Будаваць сваё жыццё, абапіраючыся толькі на сябе, каб адчуваць сябе ўпэўнена па-за залежнасці ад таго, ёсць побач з табой мужчына ці не, - прыкмета сталай, моцнай асобы. І гэта досыць важкая прычына для таго, каб пакуль не выходзіць замуж.
Яшчэ адна думка, да якой нашаму грамадству даўно пара прызвычаіцца: замужжа - не самамэта для сучаснай дзяўчыны. Вялікае глупства думаць, што ў 30 гадоў жанчына можа быць не замужам толькі таму, што «ніхто не бярэ». Наадварот, статыстыка шлюбаў і разводаў кажа пра тое, што сем'і, створаныя свядома, ва ўзросце «каля 30», больш трывалыя, больш шчаслівыя. У тым ліку і таму, што шмат хто ў гэтым узросце выходзяць замуж ўжо другі раз, улічваючы памылкі мінулага і маючы за душой крыху больш, чым юнацкая запал і прыклады паводзін, запазычаныя з любоўных раманаў.
Вось і яшчэ адзін адказ на пытанне "чаму ж ты не замужам?» Таму што ўжо развялася. І гэта агаляе яшчэ адну вялікую праблему нашага грамадства: маладыя людзі не ўмеюць будаваць адносіны ў сям'і. Калі вяселле гуляюць бацькі, калі бацькі ж забяспечваюць жыллём і «хлебам», з'яўляюцца вялікія складанасці, калі ўзнікае неабходнасць зрабіць нешта самастойна або прыняць уласнае рашэнне. Віна за гэта ляжыць не толькі на маладых, але, часцяком, і на бацьках, якія занадта доўга не вырашаюцца адпусціць руку сына ці дачкі.
Цікавы парадокс: людзі, якія ўступілі ў шлюб, выглядаюць у вачах грамадства больш прывабнымі, больш паспяховымі ў асабістым плане, чым адзінокія, нават калі пасля шлюб разваліўся! Калі ў цябе ёсць адукацыю, праца, ты добра выглядаеш, але ты самотная - ты няўдачніца. Калі ты выйшла замуж і развялася - табе проста крыху не пашанцавала. Аднак менавіта развод, а не адсутнасць мужа, варта прыраўняць да найбуйнейшай жыццёвай няўдачы. Вельмі многія не могуць аднавіцца пасля гэтай няўдачы на працягу доўгіх гадоў.
Пра што гэта ўсё кажа нам? Пра тое, што адзінота - не прысуд, ня дыягназ і не бяда. Правядзі час сваёй адзіноты з розумам, тады табе будзе што ўспомніць, калі выйдзеш замуж.