У суботу завяршыўся 71-й Венецыянскі кінафестываль. Галоўнага прыза ганараваўся фільм шведскага рэжысёра Роя Андэрсана «Голуб сядзеў на галінцы, разважаючы пра існаванне». Ну, а другі па значнасці прыз атрымаў расійскі рэжысёр Андрон Канчалоўскі - за карціну пра жыццё звычайнай расійскай правінцыі.
Фільм «Белыя ночы паштальёна Аляксея Тряпицына» Андрэя Канчалоўскага паказвалі на кінафестывалі ў перадапошні дзень прагляду. І ўжо тады было зразумела: без узнагароды расійскі мэтр не з'едзе. Тое, што для расейцаў падасца штодзённасцю, замежнаму гледачу аказалася неверагодна цікава. Унікальныя віды расійскай глыбінкі ў спалучэнні з не менш унікальнай беднасцю - такі прадукт на замежных кінафестывалях заўсёды быў канверсоўным.
Сам Канчалоўскі сціпла запэўнівае, што на самой справе яго заслугі ў тым, што кіно атрымалася такім, якім атрымалася, увогуле-то і няма. «Я нічога не прыдумляў, - кажа рэжысёр. - Усе ролі, акрамя адной, выконваюць непрафесійныя артысты. Хоць словы "выконваюць" асабіста я спрабаваў пазбегнуць: я проста ставіў гэтых людзей у пэўныя абставіны ».
Але ў той жа час у адным з інтэрв'ю Канчалоўскі спрытна працытаваў Антона Паўлавіча Чэхава, які запэўніваў, што можна напісаць пра попельніцу. Так што сумных гісторый не бывае, ёсць сумныя пераказчыкі. І талент Канчалоўскага, вядома, у тым, што ён умее самую звычайную гісторыю паднесці так, што не адзначыць гэта немагчыма. І вось вынік - чарговая ўзнагарода ў скарбонцы рэжысёра. «Срэбны Леў» Венецыянскага кінафестывалю - аднаго з самых знакамітых кінафэстаў у свеце. «Я рады, што карціна, знятая на каленцы, за мінімальныя грошы, апынулася цікавай не толькі мне і людзям, з якімі я працаваў, а зацікавіла яшчэ каго», - пракаментаваў рэжысёр свой чарговы поспех.