- Таму што акцёрская прафесія мае на ўвазе і добрую памяць. Для нас вельмі важна пастаянна напружваць свой мозг, ад гэтага залежыць наш прафесійны поспех.
- І якая ваша методыка па ўмацаванні памяці?
- Методыка вельмі простая. Мозг чалавека - гэта такая загадкавая штука, што гэта назаўжды застанецца загадкай. Але трэба засвоіць адно правіла: калі вы з дзяцінства будзеце вучыць шмат вершаў і розных тэкстаў, то ваша памяць будзе працаваць да глыбокай старасці безадказна.
Я прывяду добры прыклад. Трэцяя жонка Булгакава, Алена Сяргееўна Нюренберг, у сваіх успамінах пісала, што Міхаіл Афанасьевіч кожны дзень нагаворваць ёй вялізныя кавалкі тэксту і яна, запомніўшы усё даслоўна, па вечарах запісвала ўсё слова ў слова, і гэта дзіўным чынам натрэніраваць яе памяць. А мы дзякуючы яе памяці чытаем выдатныя літаратурныя творы вялікага пісьменніка.
З дзяцінства для мяне добрым прыкладам былі мае бацькі, якія ведалі велізарная колькасць тэкстаў на памяць, таму што гэта патрабавалася па роду іх прафесіі. І мяне натрэніраваная памяць майго бацькі проста прыводзіла ў здзіўленне. Я хачу сказаць, што калі вы сваіх дзяцей будзеце з дзяцінства прымушаць вучыць шмат вершаў, то потым за добрую памяць яны вам толькі дзякуй скажуць.
Мозг чалавека працуе так, што трэба ўвесь час нешта перачытваць, пераглядаць. Трэба часцей чытаць вершы, што калі-то памяталі, але пачалі забываць, трэба вучыць замежныя мовы. Чым больш вы активируете розныя ўчасткі мозгу, тым больш шанцаў, што ў вас будзе добрая памяць.
- Некаторыя кажуць, што чалавечы мозг - гэта загадка, якую немагчыма разгадаць. Вы згодны?
- Згодна з тым, што чалавечы мозг часам паводзіць сябе загадкава! Быў такі чалавек, ён хварэў цяжкай формай ДЦП і нічога не бачыў. Аднойчы яго маці прачнулася ад гульні на фартэпіяна. Гэта яе сын прайграваў мелодыю, ніколі не вучачыся музыцы. Гэта я да чаго кажу - наш мозг абсалютна не звязаны з астатнім арганізмам і выдае такія цуды, што немагчыма паверыць.
Або вось яшчэ прывяду прыклад: дзесяцігадовы хлопчык, гуляючы ў бейсбол, атрымаў траўму галавы, і яго доўга мучылі галаўныя болі, а калі яны адступілі, то да яго прыйшлі фенаменальныя здольнасці. Хлопчык памятаў кожны дзень у драбнюткіх падрабязнасцях, пачынаючы з таго матчу. Мог сказаць, на якую тыдзень даводзілася лік года. Гэты выпадак адметны тым, што можа служыць ключом да адгадкі чалавечага генія звыш ардынарных здольнасцяў.
- Вы вядзеце перадачу на адной радыёстанцыі. Вы пра гэта ў гэтай перадачы кажаце?
- Мы да сябе на праграму запрашаем розных людзей і як-то паклікалі знаёмага касманаўта. І ён нам пра здольнасці чалавечага мозгу таксама распавёў цікавыя рэчы. Аказваецца, касманаўтаў у космасе падбіраюць пад адзін выпадак агульнай шызафрэніі. І каб яе выявіць, існуе спецыяльная баракамера, у якую змяшчаюць чалавека без святла і без зносін. Шэсць дзён яму не даюць ні ёсць, ні спаць. І праз шэсць дзён чалавек пачынае схадзіць з розуму. Тады яго вымаюць і пачынаюць даследаваць, у якой стадыі і ў якой форме ў яго шызафрэнія.
А далей экіпаж падбіраецца па падобным вар'яцтва. Тут галоўнае - зразумець і знайсці падобных па вар'яцтву людзей з агульным цікавасцю. Таму што ім нічога не трэба тлумачыць, яны самі такія. Гэта быў вельмі пацешны выпуск перадачы, пасля якой я зразумела, што мы ўсе па вялікім рахунку якія сышлі з розуму - у добрым сэнсе слова. А што тычыцца мяне, то ў мяне тата і мама акцёры, так што пра вар'ятню мне не трэба распавядаць.
Марыя Галубкіна з дачкой.
Лілія Шарловская
- Адчуваецца, што тэмы ў вашых перадачах падымаюцца самыя надзённыя. Пра што яшчэ кажаце?
- Хочам, каб нашы выпускі неяк узбадзёрыцца людзей, таму кажам пра ўсё на свеце. Напрыклад, у нас ёсць рубрыка «Выйсці замуж за замежніка»: мы сумесна з Маргарытай Мітрафанава запрашаем цікавых людзей і абмяркоўваем усе плюсы і мінусы замежных шлюбаў. Як можна ўжыцца з егіпцянінам ці, напрыклад, з італьянцам.
- А сутнасць рубрыкі «Выйсці замуж за замежніка» зводзіцца да таго, што выйсці замуж за замежніка - гэта выцягнуць шчасьлівы білет?
- Не, я з гэтым у корані не згодная. Можа, гэта было ў васьмідзесятых гадах ці пачатку дзевяностых, але цяпер «шчаслівым квітком» замужжа за замежнікам не назавеш. Цяпер гэта не так.
Па-першае, нашы дзяўчаты заўсёды мараць выйсці замуж па каханні і спрачацца з гэтым нельга, а з замежнікам не заўсёды можа здарыцца каханне, на якую разлічвае дзяўчына. Па-другое, мы вельмі падрабязна абмяркоўваем, што станоўчага ў замежнай замужжы, што адмоўнага, якія цяжкасці даводзіцца пераадольваць, як ўжыцца - усё ж такі розная культура, рознае выхаванне. І мне здаецца, што нашая размова слухачам вельмі карысны.
- Яна разлічана ў асноўным на жаночую аўдыторыю?
- Перадача ні на каго не разлічана, таму што, акрамя размоў аб замежных шлюбах, мы расказваем тое, што нам цікава, тое, што нас захапляе. Мы запрашаем неардынарных людзей, якія нам цікаўныя.
Нядаўна прыходзіла ў студыю вядомая пісьменніца Марыя Арбатова і дзялілася сваімі ўражаннямі аб жыцці. Было вельмі павучальна і пацешна.
Вядомы парадыст Уладзімір Вінакур рассмяшыў нашых слухачоў тым, што распавёў зусім узрушаючую гісторыю, падобную на анекдот. Калі ў яго здарыўся юбілей, то яго павіншаваў сам Уладзімір Пуцін, і Уладзімір Натанавіч папрасіў нашага прэзідэнта патэлефанаваць яго маме і павіншаваць яе з юбілеем сына.
Прэзідэнт так і зрабіў. Яго злучылі з мамай юбіляра, і ён стаў гаварыць ёй нейкія цёплыя і кранальныя словы. Мама юбіляра выслухала, а потым сказала: «Валодзя, спыні дурэць» і паклала слухаўку. Вось такую гісторыю ў эфіры нам распавёў Вінакур.
Перадача тым і добрая, што мы сустракаем дасціпных і найцікавых людзей свайго часу і з вялікім задавальненнем дзелімся са слухачамі гэтымі людзьмі. Атрымліваецца такая пазнавальная размова старых сяброў.
- Марыя, вы вельмі загружаны чалавек: і перадачы вядзеце, і ў кіно здымаецеся. Ня стамляецеся ад такой колькасці працы?
- Што зробіш, калі гэта спецыфіка маёй акцёрскай прафесіі - шмат гаварыць і мець зносіны. Вяду перадачу на радыё, здымаюся ў кіно, удзельнічаю ў антрэпрызах, таму адпачываць практычна няма калі.
Дарэчы сказаць, пахваліцца правільным ладам жыцця таксама не магу, таму што з-за шчыльнага працоўнага графіка прыходзіцца часам ёсць, што папала, потым за мной водзіцца невялікі грэх - я палю. І нават часам люблю крыху выпіць піва. Адзінае, што магу сабе часам дазволіць, - гэта добра выспацца. Часам прачынаешся і думаеш: «А нядрэнна было б яшчэ паспаць». Але пра гэта пакуль можна толькі марыць.