Мала хто ведае, што папулярны акцёр, аказваецца, яшчэ з'яўляецца кіраўніком рок-гурта «Экібастузе» і перыядычна дае канцэрты. Аб сваім захапленні Устюгов распавёў.
- Аляксандр, што падштурхнула стварыць калектыў?
- Раней я таксама ўдзельнічаў у нейкіх праектах. Але гэта не цягнулася доўга. Першы калектыў у мяне быў у родным Экібастузе, нешта спрабавалі гуляць, але не выступалі. Аднак дзіцячая мара гуляць у групе засталася. Фантазія з дзяцінства, таму і група называецца - «Экібастузе». А адбылося ўсё з-за таго, што зляцеў адзін з праектаў, і ў мяне вырасла ніша даўжынёю у паўгода. Быў час для рэпетыцый першаснага матэрыялу.
Аляксандр Устюгов праславіўся пасля серыяла "ментовско вайны"
Фота: Instagram.com/ekibastooz
- Дан радзіме?
- Ёсць у японскай мове слова, якое вызначае дзіцячыя ўражанні, якія паўплывалі на тваю далейшую мару. Я для сябе назваў на рускай - Экібастузе. (Смяецца.) Пачынаючы з першых закаханасцяў, боек, саветаў мамы, нараканняў бацькі, радыё "Маяка" з радыёкропкі, - гэта і ёсць маё дзяцінства. І я яму ўдзячны, абавязаны. Таму Экібастузе - не толькі геаграфічная назва, але яшчэ і тыя мае дзіцячыя ўражанні, якія я выкарыстоўваю ў дарослым жыцці.
Групе каля года, у арсенале ўжо 20 рэчаў. І яшчэ куча песень, якія мы не паспяваем дарабіць, яны ляжаць. Не хапае часу.
- Хто складае?
- У мяне ёсць і свае тэксты, але адвагі не хапае выканаць. Гэта ж нешта асабістае. Кавалкі маім жыцці, запіскі на яе палях. І стаўлюся я да іх дрыгатліва, баюся прадастаўляць на агульны суд. Пакуль гэта ніша для сяброў. Але спадзяюся, што меў сьмеласьць другі альбом гурта аформіць нейкім колькасцю аўтарскіх песень. Пакуль для нас пішуць тры маіх сябра: Уладзімір Бачароў, вядомы шансанье, Аляксей Пикарин, сябар па Омска ТЮГу, ён жыве ў Аўстраліі, і Мікалай Середюк, мой зямляк, выкладае барацьбу. Змагар з душой паэта. Гэта фантастыка!
Аляксандр Устюгов таксама з'яўляецца кіраўніком рок-гурта «Экібастузе». У калектыва ужо выйшаў першы альбом
Фота: Instagram.com/ekibastooz
- У якім стылі грае гурт, як бы ты назваў яго?
- Мы называем сябе савецкім фанкам. Гэта мёртвая, складаная, нікому не патрэбная музыка, якая была ў нейкі перыяд савецкай улады. Наша абраз - аркестр пад кіраўніцтвам Гараняна. І «Караблі» Высоцкага - гэта таксама чысты фанк. Пакуль нам складана гэта гуляць, але мы расцём. Стараемся.
- Атрымліваецца, што вы не толькі свае кампазіцыі выконваеце?
- Вядома, спрабуем гуляць Гараняна, Высоцкага. Зразумела, што ў альбом гэта не ідзе. Але мы выконваем гэтыя рэчы на канцэртах.