Гераіні Алены Аросьевой вельмі часта трапляюць у складаныя жыццёвыя сітуацыі і нехаця становяцца моцнымі жанчынамі. Вось і ў серыяле «Пасведчанне аб нараджэнні» акторка згуляла менавіта такую ролю. Пры гэтым у звычайным жыцці ў Алены ёсць нямала падстаў адчуць сябе абсалютна шчаслівай жанчынай. сустрэўся з актрысай і акрамя ўсяго іншага прасвятліў таямніцу яе прозвішча.
- Алена, у Інтэрнэце вас блытаюць з Аленай Аросева, старэйшай сястрой Вольгі Аросева. Вы сваякі?
- Вольга Аляксандраўна і Алена Аляксандраўна Аросева - цётачкі майго мужа, Дзмітрыя Аросьева.
- А чаму ў вашай прозвішчы ёсць мяккі знак?
- У нас у хатняй бібліятэцы стаяць кнігі дзядулі майго мужа, бацькі Вольгі і Алены Аросева, - Аросева Аляксандра Якаўлевіча. Ён быў не толькі вядомым дыпламатам, але і пісьменнікам. На некаторых з гэтых кніг яго прозвішча пішацца з мяккім знакам, а на некаторых - без. Дакладнага адказу, адкуль пайшло падвойнае напісанне, няма ...
- Ваш муж, Дзмітрый Аросьев, таксама вядомы акцёр, але мала хто ведае, што ён прадаўжальнік вядомай дынастыі ...
- Так, менавіта дзякуючы мяккаму знаку ў прозвішчы нават падчас навучання мужа ў Шчуку ніхто пра гэта не ведаў. І Дзіма сам стараецца гэты момант не афішаваць, думаю, для яго важна ўсяго дабівацца самому. Дарэчы, Вольга Аляксандраўна яго за гэта вельмі любіла і заўсёды горда распавядала, як Міця (так яна называла яго па-сямейнаму) адмаўляецца ад любой яе дапамогі.
- У вас з Дзмітрыем, можна сказаць, здарыўся службовы раман на здымках серыяла «Мая Прэчыстенка»?
- Так. Пазнаёміліся мы на здымках, Дзіма гуляў майго сына Янку. (Смяецца.) А зараз у нас саміх другі сын носіць імя Іван!
Алена і Дзмітрый пазнаёміліся на здымках серыяла. Па сюжэце яна гуляла маму, а ён сына Івана. Цікава, што Іванам жонкі назвалі і свайго хлопчыка
- Вы нарадзіліся ў закрытым навуковым гарадку Арзамас-16. Боязна было ўваходзіць у вядомую сям'ю?
- Я даволі доўга, нават пасля замужжа, таксама не ведала пра тое, што Дзіма мае дачыненне да знакамітых акторкам.
- Вашы сваякі як паставіліся да Дзмітрыя?
- Станоўча. Дзіма обаять іх усіх. (Усміхаецца.)
- А новыя сваякі выпрабаванняў ніякіх не ладзілі, як у серыялах паказваюць?
- Не, прынялі вельмі цёпла. Але з Аленай Аляксандраўнай, якая раней жыла ў Омску і толькі нядаўна пераехала ў Маскву, мы так і не сустрэліся.
У мінулым годзе яна памерла ...
- Кажуць, што толькі акцёр можа зразумець акторку. Вашу сям'ю можна назваць простай ці ўсё ж такі ў вас дома бушуюць тэатральныя страсці?
- Калі ў доме дзеці, сумна не бывае. Можа, таму ў нас не застаецца часу на высвятленне адносін адзін з адным ці яшчэ на што-небудзь такое. За дзесяць сумесных гадоў з мужам не магу ўспомніць ні аднаго «фатальнага» канфлікту, хоць усе пытанні мы стараемся прамаўляць і не пакідаць у падвешаным стане. Думаю, з чалавекам іншай прафесіі было б цяжэй.
Акторцы часта дастаюцца ролі моцных жанчын з дзецьмі. У серыяле «Пасведчанне аб нараджэнні» гераіні Алены гэтак жа даводзіцца змагацца за сваё шчасце
- Вы раіцеся адзін з адным з нагоды роляў, новых праектаў?
- Абавязкова!
- Алена, вашы гераіні вельмі часта трапляюць у складаныя сітуацыі і вымушаныя станавіцца моцнымі жанчынамі. Не задумваліся, чаму вам прапануюць такія ролі?
- Як правіла, у кіно ў кожнага акцёра ёсць «тыпалагічна прадпісваецца герой». Але мне, вядома, хацелася б вырвацца з амплуа вечных страдалиц. Каб рэжысёр убачыў ўва мне нейкую іншую грань. Мая сястра, напрыклад, нядаўна адзначыла згуляную мной сцерву ў серыяле «З Сібіры з любоўю», а муж запэўнівае, што мне трэба граць «метафізічныя ролі» - инопланетянок, русалак і т. Д. (Смяецца.)
- У вас ужо больш за трыццаць роляў у кіно. Напэўна, за гэты час шмат чаму навучыліся: як гаворыцца, і каня на скаку спыніце, і ў хату падпаленую ўвойдзеце?
- Безумоўна, досвед вельмі важны ў нашай прафесіі. Памятаю сябе, упершыню якая апынулася на здымачнай пляцоўцы ... І смех, і слёзы ... трэсліся ад хвалявання. Не магла пары фраз сказаць. Дарэчы, нягледзячы на гэта, з маім першым кінарэжысёрам, Леанідам Рыгоравічам Белозоровичем, нядаўна скончылі працаваць над ўжо трэцім сумесным праектам. Кожны раз смяемся, успамінаючы мае першыя здымкі.
- Нядаўна вы адзначылі свой 33-ы дзень нараджэння: у вас любіць муж, двое сыноў, любімая праца. Што яшчэ вам трэба для поўнага шчасця?
- Мне ёсць да чаго імкнуцца, вядома! Але часта лаўлю сябе на думцы, што вельмі шчаслівая. (Усміхаецца.)