- Лена, ваш шлюб сапраўды разышоўся па швах?
- Так, але ён не трэснуў нечакана, як штаны на таўстуна, пры няўдалым прысяданні і на вачах у публікі, а павольна распаўзаючыся, як вязаць панчоха, які самая павольная прыбалтыйская бабуля распускала цэлую вечнасць. Мая любоў проста павольна аганізавала, як пяшчотны кветачка, які топчуць кірзавымі ботамі, а ён кожны раз спрабуе падняцца і цягнецца да любові, як да сонейка, але, у рэшце рэшт, здаецца і памірае.
- Што паслужыла падставай для разводу?
- У любой рэвалюцыйнай сітуацыі, як гаварыў мой мудры продак Уладзімір Ільіч, ёсць падстава, але ёсць і прычына, і яна важней. Прычынай стала невыносная рэўнасць, а падставай - ініцыяцыя суіцыду. Цяжка паддаецца логіцы разбуральную рэўнасць яшчэ можна трываць і досыць доўга. А вось глупства і танныя спробы маніпуляцыі адразу ж выцвярэжвае. Прычым менавіта глупства я цяжка дарую. Гэтак жа цяжка было трываць штодзённыя прыдзіркі ў дачыненні да глыбіні дэкальтэ, даўжыні спадніцы, яркасці памады і таго, што ў мяне ёсць вочы, і я імі часам і на мужчын таксама гляджу. А мужчын вакол мяне роўна палова насельніцтва. Што ж, мне вочы выкалаць ?! Тым больш, што ўгаворванні - "я толькі ўсміхаюся іншым, а начаваць прыходжу дадому да цябе» не дапамагалі.
Лена Леніна развялася з мужам. Фота: асабісты архіў пісьменніцы.
- На якой стадыі разводу вы зараз знаходзіцеся?
- Я сабрала свае і сыночкины рэчы ў яго адсутнасць, інакш ён мяне б не адпусціў, і сышла разам з дзіцем у толькі што пабудаваны новы дом, які я падарыла маме. Цяпер жывем там усё разам, з мамай і сыночкам. Нам падабаецца. Яны абодва мяне выдатна падтрымліваюць. Сыночак нават сьпёк мне сёння шакаладны торт.
- Не сакрэт, што падчас шлюбаразводнага працэсу бывае цяжка знайсці паразуменне з-за грошай. У вас быў шлюбны дагавор?
- Нам, на шчасце, няма чаго дзяліць. Кожны з нас сябе выдатна забяспечвае. Усе яго мільёны засталіся яму, а ўсё маё - маё. Як і было паказана ў дамове. Я прыхільніца дамаўляцца на беразе. У шлюбе бо ўваход - рубель, выхад - два.
Паскаль зрабіў Лене Леніна прапанову рукі і сэрца, паклаўшы ў вустрыц кольца з дыяментам. Фота: асабісты архіў пісьменніцы.
- Лічыцца, што для жанчыны развод - самы цяжкі час як з маральнага пункту гледжання, так і з фізічнай. Вы згодныя з гэтым?
- Гэта толькі ў тых жанчын, якія на аднаго мужчыну ўзвальваюць усе функцыі - і карміцеля, і палюбоўніка, і бацькі дзяцей. Губляючы такога гермофродита шматфункцыянальнасці, яны губляюць адразу ўсе і забіваюцца. У мяне, на шчасце, усе гэтыя функцыі размеркаваны па розным людзям, прычым кармлю сябе я сама. Гэта не значыць, што я адмаўляюся ад мужчынскіх падарункаў у выглядзе аўтамабіляў, кватэр або собаляў, проста на пэўным узроўні плюс-мінус собаль ўжо не так важна. Таму я страціла толькі мужа. А патэнцыйных палюбоўнікаў і сяброў вакол - як снегу ў Сібіры. Таму я зноў у думках сабе апладырую, калі ўспамінаю, што матэрыяльна незалежная. А бо мой муж патрабаваў, каб я кінула займацца бізнэсам. Добра, што я яго не паслухала. І чым больш я фінансава заможная, тым больш вельмі багатыя мужчыны пачынаюць актыўна за мной заляцацца. Мабыць, у бескарыслівую любоў бедных дзяўчат яны не вераць.
- Як вы знаходзіце ў сабе сілы мець зносіны і казаць пра тое, што прычыняе такі боль і, напэўна, крыўду?
- Першы час я раўла і не спала начамі. Схуднела. Потым прымушала сябе выходзіць у свет і прымаць заляцанні іншых мужчын. Нават нявінны і платанічнае кругазварот мужчын вакол - выдатны гаючыя сродак ад пакут пра развод. Што тычыцца крыўды, то яна ёсць, хутчэй за ўсё, у Паскаля, таму што адзін з яго партнёраў, больш малады і паспяховы, змог стаць мне сябрам і развеяць маю тугу.
- Ваш шлюб падоўжыўся два гады. Памятаеце, як усё пачыналася, як вы пазнаёміліся з Паскалем?
- Я сябрую з маім парыжскім аналагам, арганізатарам свецкіх мерапрыемстваў, былым палюбоўнікам Грэты Гарбо Масіма Гаржиа. Ён і арганізаваў той свецкі вячэру, на якім я пазнаёмілася з Паскалем. І не толькі з ім, але і з герцаг Орлеанской, які, калі б не рэвалюцыя, быў бы зараз каралём Францыі. Вельмі мілы мужчына. А таксама з каралём Бельгіі (вельмі разумны мужчына) і іншымі важнымі панамі. Я была з сяброўкай, якая толькі што развялася з мужам-банкірам, і я ёй распавядала аб методыках экспрэс-спакушэння. І прапанавала патрэніравацца на сімпатычным суседзе, пра якога сяброўка распавяла, што ён - партнёр яе былога мужа, не п'е, не курыць, валодае шырокімі ляснымі ўгоддзямі і пры гэтым халасцяк, за якім беспаспяхова завіхацца адна вядомая дызайнэрка. Я вырашыла на канкрэтным прыкладзе паказаць эфектыўнасць маёй тэхналогіі спакушэння і прадэманстравала некалькі пэўных прыёмаў, накшталт сэксуальных жэстаў з запясцямі, валасам валасоў, вуснамі і вачыма. Пасля аказалася, што яны выдатна падзейнічалі на Паскаля. Хоць сам Паскаль яшчэ больш падзейнічаў на маю адзінокую сяброўку, і яна пачала актыўныя дзеянні. Калі праз некалькі дзён пасля знаёмства Паскаль выпадкова ўбачыў мяне скрозь вітрыну ювелірнага крамы, дзе мы з маім братам выбіралі кольца на дзень нараджэння яго нявесце, ён патэлефанаваў маёй сяброўцы і спытаў, хто гэтая бландынка. Але яна сказала, што я глыбока замужам, і прапанавала яму ў суцяшэнне з ім павячэраць. Праз тры месяцы Паскаль нечакана наткнуўся на нас чацвярых у шыкоўнай рэстаранчыку, і я прадставіла яму свайго брата і яго нявесту. Мая злашчасная сяброўка пазелянела і, моўчкі на галаўны боль, паспяшалася пакінуць нашу кампанію. А мы ўчатырох вельмі выдатна правялі час і сышлі апошнімі. З тых часоў Паскаль пачаў актыўна за мной заляцацца.
Шлюб Лены Леніна і Паскаля Фларан-Эдуарда падоўжыўся два гады. Фота: асабісты архіў пісьменніцы.
- Вы памятаеце, як ён зрабіў вам прапанова?
- Позапозапрошлым летам на Блакітным беразе ў двухзвездочных рэстаране па Мишлену Паскаль садраў маю ж фішку з майго рамана «Новыя Цары», за які я, дарэчы, атрымала прэмію «Раман Года». Ён паклаў у вустрыц кольца з дыяментам, а таксама укленчыўшы паднёс арыгінал лісты закаханага Напалеона Джозефін, якое дасталася яму ў спадчыну ад прапрабабки, былой ў тую эпоху прыдворнай дамай. Калі б я зламала зуб, то, можа быць, і не пагадзілася б выйсці за яго.
- Вядома, што вы не любіце афіцыйных адносін. Як Паскаль вас ўгаварыў?
- Я баюся давяраць жабраку мускулістай прыгажуну, падобна тым, што цэлымі днямі абрываюць ў гэтым месяцы мой тэлефон, жадаючы трапіць у фінал першага ў гісторыі краіны продюсируемого мной конкурсу мужчынскі прыгажосці. Таму што гэтым прыгажунам ад мяне могуць быць патрэбныя і слава, і грошы. А вось роўным мне па колькасці нулёў на рахунках і больш заможным бізнэсмэнам я давяраю лягчэй. Тым больш, што мой адвакат залезе нават у труну, прыкінуўшыся чарвяком, каб падпісаць ў нябожчыка патрэбную яму паперку. Бедны Паскаль наподписывал тону.
Лена Леніна запэўнівае, што яе сэрца ўжо несвабодна. Фота: асабісты архіў пісьменніцы.
- Цяпер вы шкадуеце, што пагадзіліся?
- Я шкадую толькі аб тым, што не разгледзела ў мужу паталогію ў форме дэструктыўнай рэўнасці, а бо мае кнігі прадаюцца ў аддзелах папулярнай псіхалогіі. Пасля гэтага не запісвайцеся да мяне на майстар-класы па псіхалогіі ўзаемаадносін мужчын і жанчын.
- Кажуць, што ваша сэрца ўжо несвабодна?
- Такое разумнае, прыгожае, паспяховае, а галоўнае - сціплае дабро не можа доўга валяцца пад плотам. Яно сядзіць на ганку і ловіць ружы ад праскокваюць міма на белых конях прынцаў з розных царстваў-дзяржаў.
- Хто ён, і наколькі сур'ёзна вы настроены?
- Мой новы прыхільнік - француз, ён мяне на пару гадоў маладзейшы (мне 35, а яму 33), ён мудры, паспяховы і сімпатычны. Я пагадзілася дазволіць яму залізаць мне раны і зрабіць мне масаж рукамі туземки у стромкім спа, і мы хутка вылятаем на Маўрыкій. А там гарачае сонца, белыя пляжы, бязмежны акіян, смачныя морапрадукты і рамантычная абстаноўка.