Нядаўна мяне запрасілі ў расійскае журы дзіцячага конкурсу "Еўрабачанне", дзе разам са мной пераможцы, на думку нашай краіны, выбіралі: Аксана Фёдарава, Юленька Началава, Юрый Энцін, Мікіта Праснякоў і маладая спявачка Соня Лапшакова. Думкі амаль ва ўсіх нас супалі, мы ўважліва сачылі за ўсім, што адбывалася, раіліся адзін з адным. Судзіць сапраўды было цяжка: 16 дзетак, і ўсе прыгожыя, а нам даводзілася параўноўваць іх адзін з адным. Прызнаюся шчыра, што мы адразу заўважалі, хто мацней, а хто слабей. Удзельнікі былі рознага ўзросту, і калі ты - дзіця, то розніца ў адзін-два гады гуляе каласальную ролю. Бо ў гэтым узросце хлопцы растуць і развіваюцца проста імкліва.
Наша Аліса Кожикина вельмі добра выступіла, хоць і не заняла прызавое месца. Трохі перахвалявалася, гэтага, на жаль, не адняць. Яна вельмі старанная дзяўчынка, і я веру ў яе будучыню. З часам яна ператворыцца ў выдатную выканаўцу, калі пойдзе па гэтым цярністым шляху.
Вінчэнца Кантиелло, які атрымаў першую прэмію, - моцны, цікавы, і ён сапраўды варты перамогі. Да ўсяго іншага, ён адзіны хлапчук, і яго не было з кім параўноўваць. Можна сказаць, што ў нейкай ступені яму пашанцавала. У яго неверагодны і каласальны тэмперамент, якім ён усіх уразіў. Тым больш, калі ты дзіця, энергія - твая візітная картка. Убачыўшы яго, мы адразу адчулі захапленне і заўважылі, што Вінчэнца - неверагодна эмацыйны дзіця. Яму ўжо 14 гадоў, і было чуваць, што ён на мяжы ломкі голасу. Але сваім тэмпераментам ён зацямніў ўсе гэтыя агрэхі, і мы слухалі, як спявае яго душа.
Яшчэ з асабістых фаварытаў я хацела б адзначыць выдатную канкурсантку з Мальты - Федэрыка Фальцон, 11-гадовую дзяўчынку з неверагодна магутным і прыгожым оперным голасам.
Падводзячы вынікі, мне хацелася б сказаць, што артыст - гэта не проста голас, гэта цэлы комплекс: чароўнасць, уменне прыцягнуць аўдыторыю, неверагодна магутная энергетыка. І я ўспомніла Пелагеі, калі яна была яшчэ малечай, ездзіла па краіне ў нацыянальных касцюмах. Я тады была салісткай тэатра, і мы перасякаліся на буйных канцэртах, куды яе бралі як асабліва адоранага дзіцяці. Ёй было 9-10 гадоў, і ад яе ішла нейкая неверагодная энергія, кажу гэта як сведка яе выступаў. Ніхто не мог зразумець, адкуль такая лавіна гуку і разуменне таго, што яна робіць. Гэта даецца прыродай, гэта альбо ёсць, альбо яго няма! Я ўважліва сачыла і за дарослым, і за дзіцячым шоу «Голас», пераможцай якога стала Аліса. І запомніла там яшчэ адну ўзрушаючую канкурсантку - Рагду Ханиеву, і мне здаецца, што калі ў наступным годзе адправіць на «Еўрабачанне» яе, то ў нас будуць вялікія шанцы на перамогу.