Оскар выглядае маладым і энергічным чалавекам, але пры гэтым валодае акцёрскім вопытам, які вылічаецца дзесяцігоддзямі.
- Оскар, вы ўжо даўно ў прафесіі. Памятаеце свой першы акцёрскі досвед?
- Сваю тэатральную кар'еру я пачаў яшчэ ў школе: першая роля - Чарцяня ў «Казцы пра попе і яго працаўніку балда» Пушкіна. Гэта было ў 1987 годзе. І мне тады было трынаццаць.
- У вас ёсць любімая роля?
- Сеня ў спектаклі па творы Васіля Шукшына «Брат мой». Адна з самых складаных і запамінальных роляў. Таксама люблю Анучкина ў «Жаніцьбе» Гогаля.
- Як вы ўсё паспяваеце: праца ў тэатры, здымкі ў кіно і на тэлебачанні, уласны бізнэс?
- Я заўсёды жыў у такім рытме: працаваў у тэатры і на радыё, потым у маім жыцці з'явілася тэлебачанне, кіно. Для мяне гэта нармальны лад жыцця: я магу да пяці вечара знаходзіцца на здымках, а пасля бегчы на рэпетыцыю або вячэрні спектакль. У дзень прэм'еры «хітруны па найму» у дзевяць раніцы я прыехаў на апошні прагон, потым паехаў на здымку, у сем вечара вярнуўся ў тэатр, каб адыграць сваю ролю ў спектаклі. Што дапамагае? Сцэна. Яна мабілізуе сілы і лечыць.
Оскар Кучэра ў серыяле «Каманда Б»
- Што вас зачапіла ў новай працы, спектаклі «Хітрун па найму»?
- Я прачытаў п'есу двойчы і абодва разы рагатаў да слёз, таму адразу пагадзіўся гуляць у ёй, асабліва калі даведаўся, што ставіць яе будзе Ніна Чусавой. Потым быў перыяд невялікага зацішша ў сувязі з кастынгамі - акцёраў падбіралі доўга і старанна, як аказалася, не дарэмна. Калі я даведаўся, што ў спектаклі будуць гуляць мой добры таварыш Віктар Логінаў і Цімур Ерамееў, якога я бачыў толькі ў кіно, вельмі ўзрадаваўся. Выканаўцы галоўных роляў - гэта стоадсоткавае трапленне ў вобраз: усё на сваіх месцах. Тое ж самае можна сказаць і пра жаночыя персанажах - Надзі Ангарскай і Дашы Пагодзін. На першай чытка п'есы я так іржаў, што Віця (Віктар Логінаў. - Заўвага. Рэд.) Пацікавіўся, ці знаёмы я наогул з тэкстам. «Трэці раз чытаю і нічога не магу з сабой зрабіць!» - адказаў я. Вар'яцка смешная камедыя. Мы часам на сцэне колемся і ледзь стрымліваем смех.
- Што вам звычайна сніцца ў ноч перад прэм'ерай?
- Кашмары. (Смяецца.) Як я выходжу на сцэну і не памятаю тэкст. Гэта рэальна страшна - гэта няведанне тэкст або забыць яго. Аднойчы я быў вядучым на канцэрце, прысвечаным вялікага свята. Не памятаю дакладна, якому менавіта - Дню незалежнасці ці 9 траўня. Мы загадзя атрымалі сцэнары, але за дваццаць хвілін да пачатку да нас падышлі і папярэдзілі: «Усе тэксты на памяць!» Ніякіх тэчак і падказак - усё вельмі строга. Нас было трое вядучых - я, Яна Чурыкава і Дзмітрый Дзюжаў. Добра, што мы ўсе прафесіяналы і хутка зарыентаваліся: перад кожным выхадам на сцэну вучылі на свой тэкст на памяць, але панервавацца тады трохі прыйшлося.
З Лерой Кудраўцавай на тэлешоў «Зоркі сышліся»
- Якія ролі бліжэй - сур'ёзныя або камедыйныя?
- Як бы дзіўна гэта ні прагучала, але з сур'ёзнымі ролямі заўсёды прасцей. Гуляць у камедыі складаней - цяжка не страціць грань паміж блазнерствам і акцёрствам. Добрая камедыя - гэта калі ты займаешся сваёй справай і спецыяльна нікога не смяшыць, але вакол усё смяюцца. Блазнам - калі ты мэтанакіравана смяшыць публіку. Праўда, гэта не заўсёды бывае па-сапраўднаму весела. Клоўн і акцёр - розныя прафесіі. Я не хачу цяпер ні ў якім разе прынізіць прафесію блазна, проста кажу пра тое, што гэта абсалютна розныя жанры. Я не люблю клоунства у тэатры, мяне ад гэтага трасе і карабаціць. Мне цікавей назіраць, калі з людзьмі на сцэне нешта адбываецца. Гэтым мяне і зачапіла п'еса і мая роля ў «хітруны па найму». У ім мы заклікаем ўспомніць, што сапраўднае каханне паміж мужчынам і жанчынай неацэнная.
- А што такое каханне ў вашым разуменні?
- Каханне - гэта праца. Прычым вялізная. Эмацыйныя ўзварушэння патрэбныя, але нельга дазваляць эмоцыям браць верх у адносінах. У дзевятнаццаць гадоў нам здаецца, што гэта назаўжды, хочацца ажаніцца, жыць доўга і шчасліва. Але потым вы разумееце, што гэта жыццё і паўтары гадзіны фільма пад назвай «закаханасць» ўжо скончыліся - што далей? Звычка? Любыя адносіны можна перавесці ў звычку, і гэта будуць адносіны без эмацыйных встрясок з шпацырамі на баку і з дзецьмі ў якасці пабочнага эфекту. А сапраўднае каханне трэба культываваць у сабе. Трэба з павагай ставіцца адзін да аднаго, не расслабляцца і часцей успамінаць, для каго вы раніцай чысціце зубы. І яшчэ: колькі б у вас ні было дзяцей, на першым месцы заўсёды павінна быць жонка ці ваш муж.
Новай тэатральнай работай акцёра стаў спектакль «Хітрун па найму», які паставіла Ніна Чусавой
- У вас чацвёра дзяцей, як гэта быць шматдзетным бацькам?
- У мяне тры сыны і дачка. Як гэта быць шматдзетным бацькам? Выдатна! У нас сяброўскія адносіны. Я ганаруся сваімі дзецьмі. Сярэдні і малодшы вучацца ў бізнэс-школе. Сярэдні ў мінулым годзе выйграў Усерасійскую алімпіяду па эканоміцы, без экзаменаў паступіў у эканамічны клас: я не магу з ім падтрымліваць гутаркі па эканоміцы - гэта вышэй майго разумення. Затое выдатна спраўляюся з хатнім заданнем па матэматыцы трэцяга класа: мы з Алісай вельмі кайфова праводзім час разам, пакуль робім ўрокі. Праўда, не гарантую, што мяне хопіць надоўга, - Дэні (малодшы сын Оскара Кучар. - «МКБ») у чацвёртым, і ён у маёй дапамогі больш не мае патрэбы. (Смяецца.) Самы старэйшы, Аляксандр, ужо два гады служыць у дзіцячым музычным тэатры. Ён фанатык сцэны нават больш, чым я. У нейкім сэнсе я за яго перажываю. Ніколі не марыў пра тое, каб ён стаў акцёрам, але калі яму гэтага сапраўды хочацца і ён шчаслівы, то чаму б і не.
- У вас у сям'і пануе патрыярхат?
- У нас хутчэй матрыярхат. (Смяецца.)
Оскар і яго трэцяя жонка Юлія сталі бацькамі дваіх сыноў і дачкі. На фота Оскар і Юля з сынамі Аляксандрам (справа) і Даніілам.
Генадзь Аўраменка
- То бок, вы падкаблучнік?
- Кожны нармальны мужык - падкаблучнік. З узростам прыходзіць разуменне, што жанчына кахае вушамі: своечасова пагадзіцца - гэта зусім не азначае капітуляваць і прызнаць паразу. Я называю гэта так: «да мамы, значыць, да мамы». (Смяецца.) А ўвогуле мы з жонкай стараемся дапамагаць адзін аднаму: па чарзе забіраем дзяцей са школы, адвозім на заняткі. Тым больш цяпер, калі жонка атрымлівае другую адукацыю. Па першай адукацыі яна эканаміст, скончыла школу дызайну і актыўна працуе па прызванні. Цяпер вырашыла павысіць кваліфікацыю і атрымаць яшчэ адно вышэйшую. Так што мая жонка - студэнтка.
- Гэта было каханне з першага погляду?
- Так, гэта была яна! І я зразумеў гэта ў тую ж секунду, калі ўпершыню, семнаццаць гадоў таму, убачыў Юлю.
Оскар - захоплены спартсмен. Ён рэгулярна ходзіць у залу, катаецца на лыжах і гуляе ў хакей за акцёрскі клуб
Фота: Instagram.com
- І вы ніколі і нічога не хаваеце ад сваёй жонкі?
- Толькі ў выглядзе выключэння. Напрыклад, жонка не ведае, што я так часта гуляю ў хакей. (Усміхаецца.) Ёй здаецца, што я і так праводжу занадта шмат часу на трэніроўках. Але калі ўся сям'я размеркавана, я іду гуляць у хакей. Праўда, часам здараецца неспадзяванае. Падчас адной з трэніровак былі зламаныя дзве рабрыны. Мала таго, што рухаўся яшчэ я, як стары дзед, дык яшчэ і смяяцца было балюча, а на рэпетыцыях ад смеху немагчыма было ўтрымацца.
- Дзеці таксама захапляюцца спортам?
- Сярэдні сын займаецца карэйскай бітвай на мячах хайдонг, малодшы Дэні шэсць гадоў займаўся хакеем, цяпер - футболам і плаваннем, Аліса - балетам. Самы старэйшы спортам не займаецца - ён увесь свой вольны час праводзіць у тэатры.
Музыка -давняя каханне Оскара. У акцёра ёсць група пад назвай «Кучэра», якая рэгулярна выступае ў клубах
Фота: Instagram.com
- Вы ўжо дастаткова дасведчаны акцёр, каб сказаць: ці патрэбны "Оскар" Оскару фурман?
- Чаму б і не?! Гэта гісторыя для мяне з разраду: «Боль мая, ты пакінь мяне». У свой час, гадоў, напэўна, шэсць таму, мяне абсалютна бясплатна і без экзаменаў узялі ў школу Лі Страсберга. Я здымаўся ў серыяле, які прадзюсавалі амерыканцы, і мне сказалі, што педагог Ніколь Кідман паглядзеў рабочыя матэрыялы і чакае мяне з распасцёртымі абдымкамі. Я быў вар'яцка шчаслівы. Але тут жа ўспомніў, што ў мяне дзеці, сям'я, здымкі, спектаклі - увогуле, маса спраў і шмат працы, а з'ехаць трэба мінімум на паўгода, і я спалохаўся. Калі шчыра, я не ведаю ніводнага расійскага артыста, які б стаў па-сапраўднаму паспяховым у Галівудзе. Нават тыя, хто шмат і часта там здымаўся, - Міша Гаравы, Уладзімір Машков, Валера Нікалаеў. Гэта ўсё роўна былі нейкія фрагменцікаў, і пра «Оскар» казаць не прыходзіцца. Для таго каб там пачаць працаваць, туды трэба цалкам акунуцца і пахаваць сябе там на нейкі час. І не факт, што пашанцуе. Яна мяне пужае вылезці са свайго досыць паспяховага і запатрабаванага «балота» і адправіцца пакараць Галівуд, таму «Оскар» пакуль не для мяне. Пакуль, а там хто ведае ... (Усміхаецца.)