Камергерского завулак - гэта самае сэрца Масквы, дзе яшчэ можна адчуць дух старога горада. Яго назва з'явілася ў XVIII стагоддзі і звязана з тым, што сярод мясцовых домаўладальнікаў было некалькі камергера імператарскага двара. Пазней тут жылі шматлікія выбітныя людзі: пісьменнікі, паэты, мастакі, музыканты. Акторцы Рэнаце Піятроўскі пашчасціла набыць кватэру ў доме, дзе размяшчалася калісьці адна з самых вядомых гасцініц у Маскве - «Шевалье». Тут спыняліся Талстой, Някрасаў, Астроўскі. Рэната запрасіла ў госці і распавяла пра тое, чаму так любіць свой дом.
- Рэната, калі вы ўпершыню ўвайшлі ў гэтую кватэру - якія ў вас былі адчуванні? Чаму захацелася тут жыць?
- Дзесяць гадоў таму тут усё было ўладкована інакш: больш пакояў, інтэр'еры ў іншых танах. Але я адразу адчула пазітыўную атмасферу. Гэта важна - наколькі табе камфортна знаходзіцца ў памяшканні. Мяне літаральна ахутала хваля мяккай, добрай энергіі. (Усміхаецца.) І гэта была вялікая ўдача, бо я шукала кватэру менавіта ў гэтым раёне, у цэнтры Масквы, непадалёк ад Крамля. Улічваючы сваю прафесію і наогул спецыфіку жыцця ў мегаполісе, хочацца па мінімуму скараціць усе перамяшчэння, не стаяць у корках і эканоміць час.
- І тэатры побач ...
- Так, я скончыла Школу-студыю МХАТ, так што кватэра побач з месцам вучобы стала выдатным набыццём.
Кухня сумешчана з гасцінай і ўспрымаецца як дэталь інтэр'еру
Фота: Сяргей Казлоўскі
- А вы ведаеце што-то пра гісторыю гэтага дома?
- Калі шчыра, асабліва не цікавілася. Але месца гістарычнае, усе дамы старыя, ставяцца да мінулага і пазамінулага стагоддзя. Папярэдні ўладальнік не «ўздымаў» сцены, а мы гэта зрабілі - і выявілі газеты дарэвалюцыйнага перыяду. Раней тут была камуналка, а падчас вайны быццам бы размяшчаўся ваенны шпіталь.
- Гэта значыць, усяліцца, вы заняліся глабальнай перабудовай кватэры?
- Не адразу. Я стаяў, напэўна, гадоў пяць, перш чым я на гэта адважылася. Не было часу, і абставіны не размяшчалі да нейкага сур'ёзнага рамонту. Ён ішоў вельмі доўга, гады два. Але, лічу, вынік сябе апраўдаў. Я люблю вялікія прасторы, высокія столі, мне патрэбен паветра. Я вырашыла: хай будзе светлае памяшканне, менш пакояў. Можа, у мінулым жыцці я была каралевай, якая жыла ў замку, - адсюль і любоў да прасторы. (Усміхаецца.)
Зона пярэднім пакоі пазначаная вялікага люстэрка на сцяне
Фота: Сяргей Казлоўскі
- Столі з ляпнінай - мабыць, даніну таго перыяду ...
- Ну, тут усё-ткі цэнтр культурнага жыцця, сталіца - як жа без элементаў класікі?
- Мяркуючы па ўсім, гэта дызайнерская кватэра?
- Так, мая мама - прафесійны дызайнер, яна ўсім займалася. А я давяраю яе густу. Так што ўсё, што мы тут маем - пачынаючы з буйных элементаў дэкору і заканчваючы лыжкамі-відэльцамі, - яе заслуга.
- Кантрасныя спалучэнне белага з чорным для вас прыемна?
- Вас бянтэжыць мая чорная ванная? (Смяецца.) Як наша жыццё: чорна-белыя палосы. І гэта мае любімыя колеру. Мне вельмі падабаецца мая ванная пакой, адзінае - на чорным застаюцца плямы, і прыходзіцца за гэтым сачыць. Я страшны педант, у мяне ўсё павінна быць у ідэальным парадку. Я не магу заснуць, калі нейкая ручнік не так складзена. (Усміхаецца.)
Былая гасцёўня ператварылася ў пакой «маленькай прынцэсы»
Фота: Сяргей Казлоўскі
- Гэтая ваша першая кватэра або яшчэ была ў Эстоніі?
- Не, у Эстоніі я жыла з бацькамі. Я ж з'ехала, калі мне было ўсяго пятнаццаць гадоў. Зараз пакой, у якой прайшло маё дзяцінства, стала дзіцячай для маёй дачкі Мішэль, калі яна гасцюе ў дзядулі з бабуляй. А я спыняюся там разам з ёй.
- Нейкія рэчы пераехалі сюды з Эстоніі?
- Вельмі шмат: дываны, люстра, посуд ... Была цэлая эпапея: як мы перавозілі іх цягнікамі, на машыне. У Маскве ўсё стаіць вельмі нятанна.
- Заўважыла ў вас вельмі цікавы столік у гасцінай ...
- Так, гэта так званы кітайскі столік з роспісам. Дарэчы, яго я купляла ў Маскве. Як і ложак у спальні: я адмыслова шукала такую нізкую.
- А вы прыхілістая да рэчаў?
- Я люблю ўсё новае. Раз у паўгода праводжу рэвізію ў шафах і многае выкідваю. Бо ёсць нейкія ўборы, якія ня насіліся доўгі час ці ўвогуле ні разу не апраналіся. З аднаго боку, расставацца з імі шкада, але з другога - разумееш, што гэтым рэчам не знаходзіцца месца ў тваім жыцці. Пазбаўляцца ад іх - і адразу лягчэй дыхаць.
Каляровыя кнігі і рамкі для фота ажыўляюць манахромны дызайн
Фота: Сяргей Казлоўскі
- Тры гады таму нарадзілася ваша дачка. Напэўна, у сувязі з гэтым у кватэры таксама нешта змянілася? З'явілася дзіцячая?
- Так, раней там была гасцёўня, а цяпер - ярка-ружовая пакой маленькай прынцэсы. (Усміхаецца.) З ранейшай абстаноўкі засталася толькі люстра. Дачка любіць будаваць розныя замкі і домікі - для персанажаў розных мультфільмаў. Але, як вы, напэўна, заўважылі, у нашай з мужам спальні варта і дзіцячая ложачак. Дачцэ тры з паловай гады - пакуль яна спіць у адным пакоі з намі.
- А муж прыўнёс нешта ў абстаноўку?
- Так, ката і акварыум. (Смяецца.) І яшчэ кучу інструментаў. Ён архітэктар і таксама любіць збіраць ўсякія домікі, будаваць караблікі - займаецца хобі ад душы.
Раскошную «каралеўскую ложак» Рэната набыла ў Маскве
Фота: Сяргей Казлоўскі
- Ці ёсць у доме нейкія рэчы з гісторыяй?
- Я збіраю званочкі, прыводжу іх з розных краін. Творчыя людзі даволі верыце ў прыкметы. Кажуць, што калі паходзіш са званочкам, позвенишь ім, то цябе чакае поспех у справах: пробы пройдуць удала, атрымаеш добрую ролю. (Усміхаецца.) З памятных штучак - мой партрэт, які вісіць у спальні. Ён уяўляе сабой мазаіку, створаную з маіх жа маленькіх фатаграфій. Яго зрабіла мая сяброўка, якая ўжо даўно не жыве ў Расіі. А на сцяне ў сталовай - партрэт мамы, які маляваў мой дзядуля. Ён вісіць там ужо некалькі гадоў. Мы яго не здымаем.
- Наколькі вы прытрымліваецеся стылявога афармлення кватэры? Калі вам падабаецца нейкая рэч, але яна не падыходзіць па стылістыцы, - купіце яе?
- Для мяне важна, каб любая рэч, прыўнесеная ў дом, выклікала пазітыўныя эмоцыі. Люблю маленькія фігуркі, шкатулочка: яны ствараюць ўтульнасць. У мяне ёсць лебядзіная парачка, жаба, якая прыносіць шчасце, дрэва жыцця ... Вельмі я неабыякавая да вазам. І калі я не магу знайсці прыдатныя пад інтэр'ер, купляю тое, што мне падабаецца. Калі вы звярнулі ўвагу, у мяне стаіць шкляная ваза з манеткамі на шчасце. Я люблю рыхтаваць і абзавялася кучай розных прыбораў, блендеров, міксераў, нажоў, ручнікоў, пальчатак. Кухня ў кватэры займае невялікае месца. Яна сумешчана з залай і ўспрымаецца як элемент інтэр'еру. І вось на гэтай пляцоўцы я умудраюся ствараць кулінарныя шэдэўры. (Смяецца.). Апошняе захапленне нашай сям'і - гэта азіяцкая кухня. Мой муж вельмі любіць стравы пад соусам кары.
А вось крыштальную люстру прыйшлося везці з Эстоніі
Фота: Сяргей Казлоўскі
- Як жа ў вас часу хапае на гатаванне?
- Калі я выйшла замуж, нарадзіла дзіця, для мяне стала прыярытэтам сям'я - як для любой нармальнай жанчыны. Вядома, часам хочацца выйсці ў свет - стамляешся ад бытавухі. Але я стараюся ўсё сумясціць: і працу, і здымкі, і хатнія справы, і заняткі з дачкой. У мяне ёсць штодзённік, дзе я запісваю план на дзень. Наогул я люблю знаходзіцца дома, мяне гэта супакойвае. Мне падабаецца, што ў мяне ўтульна, чыста і добра.
- Акварыум з рыбкамі таксама з'явіўся ў якасці релаксантов?
- Напэўна, майго мужа назіранне за рыбкамі супакойвае. А я думаю толькі пра тое, пакармілі іх ці не, чаму яны млявыя - не забалелі ці што? Чаму пацямнела шкло ў акварыуме? І сачу за коткай, якая падабралася да насельнікам акварыума занадта блізка. (Смяецца.) Увесь дом на мне. Але калі б мне не падабалася такое жыццё, я б нешта змяніла.
- Мне здаецца, у такім доме неабходныя кветкі.
- А яны і ёсць. Праўда, трохі патрапаныя коткай. У гасцінай стаіць выдатная пальма у залатым гаршку. Зімой у нас квітнеюць архідэі, але я хаваю іх ад яе на падваконнік. Не ўсе рэчы, якія я б хацела прынесці ў дом, я магу сабе дазволіць з-за таго, што тут маленькае дзіця і жывёла. Дачка вельмі актыўная, дапытлівая, ёй усё цікава. І кошка таксама. Цяпер усё ў доме ўладкована з улікам іх патрэбаў, каштоўныя рэчы прыбраныя ў верхнія скрыні. А тое, што знаходзіцца ўнізе, можна паглядзець і памацаць.
Ванная пакой, выкананая ў чорна-белых танах, - гонар гаспадыні
Фота: Сяргей Казлоўскі
- У вас ёсць любімае месца ў доме?
- Я люблю ноч - гэта мой час. Калі ў хаце цішыня, усе спяць, а я ціхенька гляджу фільмы. Саджуся ў зале на канапу, бяру скрынку цукерак, мяне ніхто не турбуе - так я адпачываю.
- Прафесія накладвае адбітак на ваш лад жыцця?
- Не, я выразна падзяляю гэта. Я абсалютна прыземлены чалавек, які не застаюся ў вобразе у звычайным жыцці. Мне здаецца, гэта нельга змешваць. Стала знаходзіцца дома я таксама не магу: я павінна рэалізоўвацца ў творчасці, у мяне ёсць пэўныя амбіцыі. І я вельмі ўдзячная мужу, што ён не раўнуе мяне да прафесіі, спакойна ставіцца да маіх начных здымак і дапамагае з дзіцем. Але нядзеля для мяне - дзень сям'і, які я праводжу са сваімі блізкімі.