Учора па ўсіх інтэрнэт-парталам пранеслася непрыемная навіна: пасля здымак тэлесюжэта ў кватэры актрысы Святланы Святлічнай ў яе знікла буйная сума грошай. Святлана Афанасьева адмовілася звяртацца ў паліцыю, аднак у прэсу паспела пратачыцца інфармацыя, хто менавіта мог быць датычны да крадзяжу. Праўда, на працягу дня гэтая інфармацыя мянялася - як і імёны тых, хто падазраваўся ў крадзяжы. Журналіст звязаўся з актрысай, каб з першых вуснаў даведацца: што ж на самай справе адбылося ў яе дома. Мы наўмысна не пішам ніякіх імёнаў-прозвішчам, таму што гэта ўсё ж такі прэрагатыва праваахоўных органаў. Для нас больш важна - зразумець, ці сапраўды яна стала ахвярай ашуканцаў і як гэта здарылася.
- Гісторыя непрыемная для ўсіх. Гэта ПП, - прызналася Святлана Святлічная. - Цяпер я зразумела ў чым справа. Калі б мы здымалі ў павільёне, я б ведала, што, хто і калі. А так - дома. Сёння здымае адзін канал, заўтра - другі, узнікае блытаніна. Але я магу пазнаць гэтага журналіста як па фатаграфіі, так і па голасе. Мне павінны прывезці фота. Было так. Прыехалі двое: журналіст і аператар. Здымалі ў гасцінай. А потым журналіст прапанаваў працягнуць здымку ў спальні. Я стала адмаўляцца. Я не люблю, калі выхваляюцца сваімі кватэрамі. А мне, шчыра кажучы, і хваліцца няма чым. Проста я люблю сваю хату. Але мы перайшлі ў выніку ў спальныя пакоі. Я папрасіла адздымаць хутчэй - ужо стамляюся хутка. І тэма была вельмі непрыемная для мяне. Бо гаворка ішла аб маіх дзецях, аб тым, што такі ў мяне сын шалапутны (старэйшы сын актрысы, 58-гадовы Аляксей Івашоў, яшчэ ў студзені трапіў у шпіталь, праўда, пра прычыны сама Святлана Святлічная не стала распаўсюджвацца, таму што, па яе слоў, «гэта вельмі цяжка», - заўв. аўт.). Я расказала пра шпіталі, у які ўвесь час маталася да сына. Пра тое, што ехала туды ў апошні раз і думала: што, як, ці будзе аперацыя? І раптам прыязджаю, а мне кажуць, што аперацыя доўжылася 4,5 гадзін. «Жывы», - спытала я. Адказалі, што жывы. Так што нейкія былі і прыемныя моманты, калі я ездзіла ў гэты шпіталь імя Вішнеўскага. Але ўсё адно для мяне як для маці непрыемна, што ў мяне не такі сын, як бы мне хацелася яго бачыць. Я пагадзілася на гэтую гісторыю, каб людзі ведалі, што сёння нейкі такі час агіднае, што дзеці могуць здрадзіць бацькоў. І ў Івашова са Святлічнай таксама такі нехуцавы сын - алкаш. Вось і ўсё. Увогуле, я ўзрадавалася, што ўсё хутка отснимем, папрасіла журналіста адкрыць бутэльку шампанскага, якая стаяла ў гасцінай ў шафе. Адзначыць. Журналіст пайшоў. Мы ў спальні нешта дараблялі. І ў нейкі момант я зразумела, што хлопца ўжо доўга няма. Але ён вярнуўся, і трывога пайшла. Выявіла згубу грошай праз некалькі сутак - калі стала шукаць свае рэчы. І тут я зразумела, што ўсё, грошыкі сплылі. І немалыя. Ну калі тысячу, ну дзве, Бог з імі, лічы, што падарыла, а тут - шэсцьсот тысяч.
- Людзям верыш, а яны ...
- У мяне такі асадак агідны. І ад гэтага вельмі дрэннае самаадчуванне. Сэрца прыхапіла. А я даверлівая была ўсё жыццё. Думала, ну як жа мне зрабіць так, каб я хоць бы сумнявалася ў нечым.
- А ў жыцці часта падманвалі?
- У маім жыцці мяне часта абкрадалі. Разумееце? І калегі, і артысты. Усё было.
- Святлана Апанасаўна, голас у вас зусім сумны. Раскажыце, як вы наогул жывяце?
- Ды вось добра, што сонца свеціць. Хоць бы гэта радуе.