1. На гэтым фота мне гады два. Я стаю ў вельмі-вельмі прыгожай сукенцы, якое прывёз з замежнай камандзіроўкі мой дзядуля. Потым сукенка па чарзе насілі мае дочкі Маргарыта і Наста, у іх розніца ва ўзросце пяць гадоў. Сукенка жыва і зараз: у ім красуецца адна з Насцевай лялек.
Фота: асабісты архіў Таццяны Вядзенскага.
2. Гэта момант тэлездымкі для нейкай перадачы. У жыцці, вядома, дзеці не такія «анёлачкі». Мы сядзім на кухні нашага загараднага дома. Памятаю, было шмат дубляў: раз дзесяць нас прымушалі адлюстроўваць ідэальнае сямейства. Дзеці вельмі стаміліся, асабліва малодшы, Антон. Кіраўнік сямейства быў на працы, таму шчасліва пазбег экзэкуцыі.
Фота: асабісты архіў Таццяны Вядзенскага.
3. Я з мужам Ігарам. Калісьці ён атрымаў мяне ў выглядзе дваццацігадовай маці-адзіночкі, без адукацыі, забітую пасля цяжкага першага замужжа. І ўсе гэтыя гады, можна сказаць, мяне гадаваў, выхоўваў. Гэта ён у адзін цудоўны дзень купіў мне кампутар, пасадзіў за яго і сказаў: пішы. Ігар верыў у мой пісьменніцкі дарунак.
Фота: асабісты архіў Таццяны Вядзенскага.
4. Два гады таму я вырашыла паехаць у ЗША вучыцца ў акадэміі кінамастацтва на сцэнарыста. Заадно наведала сяброўку і трохі павандравала па краіне. Тут я на Галівудскім бульвары ў Лос-Анджэлесе, а побач - вось такая Мэрылін Манро. Выходзіш з метро - і адразу бачыш гэтую «дзяўчыну». Вясёлае месца!
Фота: асабісты архіў Таццяны Вядзенскага.
5. Парк забаў Universal Studios, дзе можна акунуцца ў казачны свет кінавытворчасці і адчуць сябе героем якога-небудзь блокбастара. Я - «ў кадры» фільма «Апалон-13». На заднім плане - капсула, у якой героі прызямліліся пасля катастрофы на караблі.
Фота: асабісты архіў Таццяны Вядзенскага.
6. Краса і гонар нашай сям'і - Пірат, сабака пароды англійская бигль. Яму ўжо сем гадоў, цалкам дарослы, але характар як у падлетка. Любіць скрасці што-небудзь смачнае са стала, абуджае нас усіх па раніцах. Наогул лічыць, што гэта ён гаспадар дома, а мы - так, абслугоўваючы персанал.
Фота: асабісты архіў Таццяны Вядзенскага.
7. Улетку 2006 года мы ўсёй сям'ёй адпачывалі ў Краснадарскім краі ў горадзе Небуг. Выдатныя засталіся ўспаміны! Там дзіўная прырода: дзе яшчэ ў свеце марскі пляж плаўна пераходзіць у пресноводный? Мы сфатаграфаваліся каля аднаго з вадаспадаў, якімі таксама славіцца Небуг. Іх ўтварае рэчка з такой жа назвай ...
Фота: асабісты архіў Таццяны Вядзенскага.
8. Мы з маёй трынаццацігадовай дачкой Настай пабывалі ў Капенгагене на свяце фірмы, якая вырабляе сусветна вядомую абутак. Тут дачка сядзіць у чаравіку. Памятаю, свята (здаецца, дзень нараджэння фірмы) быў вельмі вясёлым - з прадстаўленнем і пачастункамі.
Фота: асабісты архіў Таццяны Вядзенскага.
9. Два гады таму мая старэйшая дачка Рыта выйшла замуж. Пазнаёмілася з хлопцам па Інтэрнэце. Ён сам з ЗША, але цікавіўся гісторыяй Расіі, вучыў рускую мову. Вельмі сур'ёзны. Яны доўга перапісваліся, гады два, потым сустрэліся і ў выніку пажаніліся. Гэта фота зроблена, калі я ездзіла да дачкі і зяця ў госці. Яны жывуць у Паўночнай Караліне. Тут у мяне з Рытай плывем на рыбацкай яхце і адлюстроўвае момант з фільма «Тытанік».
Фота: асабісты архіў Таццяны Вядзенскага.
10. Гэта фота займае ганаровае месца ў нашым доме. Я атрымліваю дыплом юрыста. Чаму такая спецыяльнасць? Да гэтага я працавала рыэлтарам, прычым першыя сем гадоў - не маючы ніякай адукацыі. І працавала, дарэчы, паспяхова. Але мару аб вышэйшай адукацыі не пакідала. Калі я зацяжарыла ў трэці раз, зразумела: цяпер ці ніколі. Мой муж дапамог мне дайсці да мэты.
Фота: асабісты архіў Таццяны Вядзенскага.