- Ці можна сказаць, што Вялікі тэатр цяпер абсталяваны па апошнім слове навукі і тэхнікі?
- Сцэнічнае абсталяванне, якое сёння ёсць і на сцэне і пад сцэнай, самае перадавое. Тут прысутнічае шмат што з таго, чаго няма ў іншых тэатрах. Я б вылучыў верхнюю рэпетыцыйную сцэну, годнасць якой складаецца ў тым, што яна паўтарае памеры галоўнай сцэны, і на ёй ляжыць балетны падлога «Арлекін». Тут мы можам сабраць любы спектакль, што, уласна, цяпер і робім.
- Сяргей Юр'евіч, вы зусім нядаўна прыйшлі на пасаду мастацкага кіраўніка Вялікага тэатра з Музычнага тэатра Станіслаўскага і Неміровіча-Данчанкі. Наколькі для вас гэта рашэнне было складаным?
- Гэта было цяжкае рашэнне! Я ставіўся з увагай і павагай да ўсіх людзей, якія там працуюць, перш за ўсё да артыстаў. У нас была выдатная каманда, праца была спланаваная і давала добры вынік. З усімі, з кім я працаваў у гэтым тэатры, мы сапраўды былі звёнамі аднаго ланцуга. Вярнуўшыся ў Вялікі, я вярнуўся ў свой родны дом, які мяне выгадаваў і ў якім я пражыў большую частку свайго жыцця.
- Пяройдзем да балетным планах Вялікага тэатра на маючы адбыцца сезон ...
- Першая прэм'ера - 18 лістапада, балет «Спячая прыгажуня» ў новай рэдакцыі Юрыя Грыгаровіча. Але самая складаная і галоўная задача гэтага сезону - гэта перанос многіх спектакляў з Новай сцэны на асноўную, гістарычную. Трэба ўпісаць у новую прастору і артыстаў, і дэкарацыі. 28 снежня на гістарычнай сцэне адбудзецца вечар памяці Ралана Пеці. 2 студзеня 2012 году спаўняецца 85 гадоў Юрыю Грыгаровіч - гэта вялікая падзея для ўсяго тэатра, і 6 студзеня будзе юбілейны вечар у яго гонар! Наступная прэм'ера - з 5 па 10 траўня «Каштоўнасці» Баланчын. А на 17 чэрвеня запланаваны вечар памяці Марыны Сямёнавай. Калі ўсё будзе складвацца добра, то, магчыма, да канца сезону на Новай сцэне пройдзе фестываль балета з новай цікавай праграмай.
фота: Аляксандр Астаф'еў
- Нейкая доўгатэрміновая канцэпцыя фарміравання рэпертуару на будучыню ўжо склалася?
- Мая канцэпцыя - усё самае лепшае, што ёсць на сусветным балетным прасторы, павінна з'яўляцца і на сцэне Вялікага.
- А Бежара мы можам спадзявацца калі-небудзь убачыць тут у рэпертуары? Пра гэта гавораць ужо з часоў яго першых гастроляў у 1978 годзе - 30 гадоў!
- Я магу сказаць, што няма нічога немагчымага. Павінна быць толькі жаданне.
- У вас ёсць такое жаданне?
- Вядома, ёсць, але над гэтым трэба працаваць. Хоць я хачу асабліва падкрэсліць, што адной з самых важных задач я лічу захаванне класічнага рэпертуару.
—А айчынныя харэографы? Адзіным буйным рускім харэографам запатрабаваным ва ўсім свеце на сёння з'яўляецца Барыс Эйфман. Для Вялікага тэатра ён рабіў дзесяць гадоў таму балет «Рускі Гамлет», які, не гледзячы на вялікую цікавасць публікі, пры чарговай змене кіраўніцтва ў рэпертуары не ўтрымаўся. Цяпер яго балеты ідуць па ўсім свеце, але толькі не ў Маскве. Ці працягнецца супрацоўніцтва з гэтым харэографам ў будучыні?
-Сёння мы маем дзве сцэны: гістарычную - асноўную, і новую. На гістарычнай сцэне, на мой погляд, павінны ісці сапраўдныя шэдэўры - такія спектаклі, якія сёння ўжо маюць прызнанне і цікавасць публікі ва ўсім свеце. Хоць я ўпэўнены, што і на ёй мы будзем рабіць працы, якія будуць новымі і цікавымі, будуць выкарыстоўваць тыя тэхнічныя і сучасныя магчымасці, якія сёння створаны ў рэканструяваным Вялікім тэатры. Але паралельна з гэтым мы маем выдатную новую сцэну, на якой шэсць гадоў падчас рэканструкцыі і рэстаўрацыі асноўнага будынка працаваў балет Вялікага тэатра. Таму ёсць добрая магчымасць рабіць усе гэтыя работы, пра якія вы пытаецеся. Гэта пытанне перамоў і абмеркаванняў. Таму калі ўзнікне такая ідэя, і мы сядзем за стол перамоваў, чаму не?
Адным з першых адрэстаўраваны Вялікі тэатр наведаў Д. Мядзведзеў. Фота: Аляксандр Астаф'еў.
- Упершыню ў гісторыі Вялікага тэатра з гэтага сезону прэм'ерам будзе іншаземец Дэвід Холберг - зорка сусветнага балета. І не ў якасці запрошанага саліста, а на пастаяннай аснове. У лістападзе з ім запланаваны балет «Жызель» і прэм'ера «Спячай прыгажуні», якая пройдзе ўжо на гістарычнай сцэне. Прайшло роўна 50 гадоў з таго дня, як Рудольф Нуреев бег на Захад. Цяпер працэс, здаецца, пайшоў у іншым накірунку.
- Я прапанаваў Дэвіду стаць артыстам Вялікага. Разам шукаць, працаваць з новымі харэографамі, разам ісці наперад. Менавіта гэта было важна, таму што я не пазіцыянаваў яго прыход як прыход зоркі. І менавіта пра гэта мы размаўлялі, калі ў нас была першая сустрэча і я зрабіў яму такую прапанову. Я думаю, што ён унясе пэўную фарбу ў нашы спектаклі, але роўна столькі ж ён возьме і ад педагогаў Вялікага тэатра.
- Паколькі гэта ўсё ж такі замежны танцоўшчык, такое запрашэнне не азначае, што зьмізарнела руская школа?
- Вядома ж, не! Я стаўлюся з вялікай павагай да балярынам і танцоўнікам, якія працуюць сёння ў Вялікім тэатры, - гэта мае сябры і калегі, сапраўдныя прафесіяналы! Андрэй Увараў і Мікалай Цыскарыдзе, Іван Васільеў, Аляксандр Валчкоў і Руслан Скварцоў, Дзмітрый Гуданов і Арцём Овчаренко, Вячаслаў Лапацін і Уладзіслаў Лантратов, Андрэй Меркурый і Сямён Чудзін і многія іншыя. У нас у тэатры вялікая колькасць спектакляў, і іх хопіць на ўсіх!