У серыяле «Пекар і прыгажуня» Данііл выдатна кіруецца і з выпечкай, і са справамі амурнымі. А яшчэ акцёру зноў пашанцавала з калегамі па здымачнай пляцоўцы, нават нягледзячы на тое, што сярод іх няма Дзмітрыя Нагіева, якога часам называюць кинопапой Данііла.
- У новым серыяле ў вашага героя сямейная булочная-кандытарская. На кастынгу не прасілі торцік спячы?
- Не, гэта не з'яўлялася крытэрыем адбору артыстаў у кіно (усміхаецца), але тым не менш печ нам прыходзілася. Было прыкольна: мы рэальна вучыліся плесці гэтыя касічкі, цеста узбівалі. І, вядома, на пляцоўцы працаваў эксперт, пекар, былі арандаваны печы разам з іх уладальнікам - тэхнічным спецыялістам, які падказваў, што і як ўключаць. Сама выпечка была бутафорыяй, яна ўжо даўно ляжала, і ёсць яе было нельга.
- А вы самі ўмееце нешта печ?
- Пекар з мяне нікуды не варты. А наогул магу нешта зварыць, пасмажыць мяса.
- І калі вы звычайна практыкуеце кулінарныя эксперыменты: пасля цяжкага здымачнага дня?
- Вядома, і з задавальненнем! Вось учора, напрыклад, у гадзіну ночы я прыехаў дадому, і, нягледзячы на тое, што сёння ўжо трэба было ў восем раніцы ўставаць, я з вялікім натхненнем Пажар крылы і зьеў на ноч. У мяне такая асаблівасць арганізма: я магу ёсць без прыпынку і на ноч, але нічога са мной і маім вагой не будзе. Магу і ў фастфуд зайсці. Не ведаю, у чым справа, у нас усе мужчыны ў сям'і худыя.
З Дзмітрыем Нагіевым Данііл неаднаразова сустракаўся на здымачнай пляцоўцы (на фота кадр з фільма «Елкі»). І зараз калегі гуляюць бацьку і сына ў новым фільме
- Можа быць, справа яшчэ і ў вашых спартыўных захапленнях? Чула, што вы асвоілі нетрывіяльныя віды вольнага часу ...
- Так, я займаюся батутнай фрыстайлам. Паколькі я з дзяцінства захапляўся паркурам, то перыядычна хадзіў у батутнай зала і рабіў трукі, якія ўмеў. Паступова ўцягнуўся. Праўда, гэта хутчэй для сябе, паколькі, калі вы паглядзіце спаборніцтвы, то ўбачыце, што ўсе акрабаты досыць юныя. А мне хрыбетнік падчас трэніровак кажа: табе ўжо 27! Таксама я захапляюся Страйкбол. Гэтая гульня чымсьці падобная на пейнтбол. У мяне нават ёсць медалі, кубкі, я перамагаў на спаборніцтвах.
- Складваецца ўражанне, што шкодныя звычкі - гэта не пра вас! ..
- Ну, у мяне мінімальны набор падобных звычак, хоць у студэнцтве іх было значна больш. Раз у тыдзень дазваляю сабе папаліць і раз у тры месяцы - трохі выпіць. Так што змагацца са шкоднымі звычкамі нават не прыходзіцца.
- У вашай кинобиографии ёсць яшчэ адна нечаканая дэталь: вы часта гуляеце ў тандэме з Дзмітрыем Нагіевым. Гэта выпадкова атрымліваецца ці ўжо стала традыцыяй?
- Сапраўды, мы часта разам здымаемся, вось нядаўна мяне зноў зацвердзілі ў карціну, дзе будзе гуляць Нагіеў, і я, вядома, узрадаваўся. А потым аказалася, што ён выканае ролю майго бацькі. Для мяне гэта сапраўды загадка, чаму Нагіеў стаў творчым спадарожнікам маім жыцці. Я памятаю яго з дзяцінства вельмі добра, але тады я нават не мог бы падумаць, што так усё складзецца. Дзмітрый Уладзіміравіч - адзін з самых прафесійных акцёраў, з ім вельмі камфортна працаваць, калі яму не сапсаваць здымачны дзень. Быў выпадак, калі адна артыстка малавядомая спазнілася на тры гадзіны, а ён увесь гэты час сядзеў у кадры. Тады ён, вядома, я памятаю, знерваваўся трохі і жартаваў з ёй.
- Вы таксама часцяком гуляеце гэткага юнага няўдачніка. Не жадаеце асвоіць ролю супергероя, да прыкладу?
- Калі такое пытанне паступае ад журналістаў, я яе лічу трошкі правакацыяй, калі шчыра. (Смяецца.) У мяне амаль 25 кінапрац, 50 на 50 - драматычныя і камедыйныя. І не ва ўсіх з іх ролі няўдачнікаў. У мяне былі і драматычныя ролі інвалідаў, і ролі альфа-самцоў - усякія. Іншая справа, што гэтыя персанажы, магчыма, не такія медыйныя. Ды і наогул у мяне няма прыхільнасці да сваёй знешнасці, я ў сваю знешнасць веру і думаю, у мяне будзе яшчэ немалая колькасць работ. А мару згуляць Меркуцыо ў «Рамэа і Джульеце» - ён цікавы персанаж.
Данііл Вахрушев і Кацярына Вароніна на здымках серыяла «Прыгажуня і пекар»
- Як вы спыніліся на акцёрскай прафесіі? Гэта быў спантанны выбар?
- Прапанова пайсці на акцёрскі факультэт паступіла першапачаткова ад мамы, калі мне было шаснаццаць гадоў. Напэўна, таму што я гуляў у КВЗ, займаўся пародыяй. Я падумаў: ну, выдатна. Пайшоў на акцёрскія курсы, дзе мне сказалі, што я ніколі не буду акцёрам з-за маленькага росту. Але я скончыў гадавыя курсы, проста каб разняволіцца і паставіць гаворка. У выніку паступіў у ВГIК абсалютна выпадкова, проста таму, што ў нас быў майстар Сяргей Аляксандравіч Салаўёў, які са мной вельмі падобны па характары. І гэта важна: вы альбо падыходзіце па духу, альбо - не.
- Але вы, як я разумею, можаце сысціся характарамі з самымі рознымі людзьмі. Хадзілі чуткі, што адзін час вы сустракаліся з дзяўчынай з Кітая ...
- Я сустракаўся з дзяўчатамі розных менталітэтаў: у мяне была дзяўчына з Каўказа і была кітаянка. У іх цікавы менталітэт і зусім іншае разуменне свету: яна гатова за табой хадзіць з кубкам рысу да бясконцасці, якую б ты дрэнную рэч ні здзейсніў. Але пры гэтым кітайцы вельмі эксцэнтрычныя. Не кожны рускі можа вытрымаць гэтую адметную рысу кітайскага менталітэту. Калі вы хоць раз назіралі за тым, як кітайцы фатаграфуюцца на Краснай плошчы, вы ўсё зразумееце.
- Ваша цяперашняя дзяўчына, я так разумею, адрозніваецца ад папярэдняй?
- Кардынальным чынам. Яна з Чарапаўца, я таксама нарадзіўся побач. Прычым калі мы ўсе з'язджалі адтуль, то марылі сустрэць каго-небудзь з Масквы. Але ў выніку знайшлі адзін аднаго ... Яна акторка, мы з ёй на здымках пазнаёміліся і пачалі сустракацца. Прычым да таго, як яе сустрэць, мне здавалася, што ў мяне ёсць пэўныя крытэры адбору дзяўчат. Яна пад іх ніяк не падыходзіць, але тым не менш мы разам.