На днях тэлегледачы змаглі зноў паназіраць за прыгодамі гульцоў хакейнай каманды «Мядзведзі». Акцёр Іван Жвакин згуляў у «маладзёжку» ролю нападніка Аляксандра Кострова. Ну а артыст распавёў пра жыццё падчас самаізаляцыі і сур'ёзных планах на будучыню.
- Іван, раскажыце, як жылі гэтыя тры месяцы на самаізаляцыі?
- Прызнаюся, гэты лічбавы лагер з пропускамі ў Маскве мяне вельмі моцна засмуціў ў нейкі момант, таму я набыў аўто, узяў ката і з'ехаў у родны Чэлябінск. Для майго вадзіцельскага стажу ў паўтара года гэта была неблагая досвед: пераадолець на машыне 2000 км за два дні. Будучы ў Чэлябінску, я ўвесь час выязджаў з сябрамі на возера: вогнішча, палаткі, купанне! На Ўрале вельмі шмат сонца, у адрозненне ад сталіцы. Паспеў загарэць, як быццам пабываў на поўдні. Цяпер, калі некаторыя здымкі аднавіліся, трэба было б, нарэшце, і папрацаваць.
- Вы неяк пісалі ў Instagram: «Мая філасофія заключаецца ў тым, што падарожжа - адзін з найважнейшых сэнсаў жыцця! ..» Ня памянялі свае погляды?
- Вядома, я застаюся пры гэтым сваім меркаванні. Падарожжы рассоўваюць межы свядомасці, даюць зразумець, хто мы і навошта мы тут. Пакуль я вельмі мала дзе пабываў і, калі шчыра, дакладна б на гэтым не спыняўся. Хочацца паглядзець усімі прызнаныя цэнтры нашай цывілізацыі. Але вы наогул ўяўляеце, што на планеце ёсць яшчэ такія месцы, дзе не ступала нага чалавека? І гэта зачароўвае. Мару наведаць Нарвегію, Аўстралію, Новую Зеландыю і іншыя краіны.
- Заняткі серфінгам на нейкі час, мабыць, прыйдзецца закінуць?
- Ну, мабыць, так. (Смяецца.) Пакуль можна перабіцца роварам.
- З-за коронавируса ў вас адмянілася шмат праектаў?
- Два праекта замарозіліся, але ні для каго не сакрэт, што летам заўсёды здымаецца вялікая колькасць праектаў. Нават больш, чым зімой. Хутчэй, мы страцілі некаторую магчымасць паўдзельнічаць у чымсьці новым, але спадзяюся, што ў бліжэйшы час «киноделы» будуць наганяць упушчанае.
Вольны час акцёр імкнецца праводзіць у падарожжах
матэрыялы прэс-службы
- Як плануеце выходзіць з гэтага рэжыму і правесці гэтае лета?
- Спадзяюся, што ў працы! Я ўжо дастаткова накорміш сонцам, цяпер хочацца папоўніць і страты. Прафесія ў нас спецыфічная, самі разумееце, і мы практычна самыя апошнія пачынаем выходзіць з застою. Не ведаю, як будзе далей, але веру ў лепшае.
- Многія скарысталіся сітуацыяй і перагледзелі ўсе тыя серыялы, якія не бачылі раней. Вы ўключаеце тэлевізар?
- З тэлевізарам я скасаваў нашы цёплыя адносіны гадоў пяць таму і больш ніколі яго не гляджу. І іншым не раю! Вядома ж, я маю на ўвазе цэнтральнае тэлебачанне. Там занадта шмат непатрэбнай прапаганды і праграмавання. Вельмі цікава гэта паказана ў фільме «Хвост віляе сабакам» з Дэ Ніра у галоўнай ролі. Хто глядзеў - зразумеюць, пра што я. У цэлым, супраць тэлевізара я нічога не маю, на кабельным ёсць выдатныя і павучальныя каналы, якія не грэх і паглядзець. Мне вельмі падабаліся Animal Planet, History, шэраг каналаў з бесперапыннымі фільмамі і ўсё ў гэтым духу. Але самае галоўнае - гэта тое, што на кабельным можна перамотваць аб'явы! Сам я серыялы не гляджу, але аддаю перавагу ў іх здымацца. У асноўным, я карыстаюся ютубе. Люблю навуковы кантэнт, а таксама цікавыя каналы пра выжыванне ў дзікай мясцовасці. Яшчэ маю ўвагу прыцягваюць каналы з абдумваннем і абмеркаваннем экзістэнцыяльных пытанняў. Без фанатызму, але ўпэўнены, што кожны хоць часам павінен надаваць гэтаму час.
- А са сваім удзелам «маладзёжку» глядзіце?
- Не. Я сабой заўсёды незадаволены. Благадаць, калі адбываецца адваротнае. Яшчэ ёсць над чым працаваць.
- Іван, вы падтрымліваеце дружалюбныя сувязі з калегамі з «маладзёжку»?
- Асабіста маю зносіны з Андрюхой Пынзару і Мішам Гаўрылавым, ну і Ўлад Канопкі ў іх ліку. З астатнімі ў нас ва ўсіх ёсць агульны чат - калі нешта адбываецца, усё адразу туды падключаюцца.
Іван Жвакин (справа) у серыяле "маладзёжку" cыграл ролю нападніка каманды "Мядзведзі"
матэрыялы прэс-службы
- Цікава, ці будзе здымацца працяг серыяла?
- Не, нічога падобнага не чуў. Хадзілі чуткі аб поўным метры, але як-то гэта ўсё адышло ў нябыт. Трэба рухацца далей.
- А вы самі даўно ў хакей гулялі?
- Калі шчыра, пасля «маладзёжку» у мяне засталіся толькі канькі ды клюшка. У некаторых поўныя баўлы сваёй экіпіроўкі, а я як-то ўжо лепш серфінгам буду займацца.
- Дарэчы, як цяпер вы падтрымліваеце спартовую форму?
- За час «карантикул» я кожную раніцу выходзіў на двор і займаўся на брусах і турніку. Дома адціскаюся. У парку была выдатная дарожка для бегу ў лесе. Увогуле, я не пакутую, што трэнажорныя залы зачыненыя.
- Каб атрымаць «кубікі на жываце", вам даводзіцца адмаўляцца ад чаго-то ў ежы?
- Іх у мяне засталося ўжо не так шмат (смяецца), але я абавязкова ўшчыльную займуся гэтым пытаннем. З рацыёну я выключыў фастфуд і цукар. Вельмі рэдка зрываюся па першым, але цукру ў маім жыцці даўно ўжо няма. Есці трэба здаровую ежу, і лепш за ўсё рыхтаваць яе самому!
Каб падтрымліваць сябе ў форме, артыст адмовіўся ад салодкага і фастфуду
матэрыялы прэс-службы
- Дарэчы, а вы самі ўмееце рыхтаваць?
- Вядома, я яшчэ не вялікі майстар у гэтай справе, але скажу ўпэўнена, што асновы «мужчынскі кухні» вывучаныя ў поўным аб'ёме! Думаю, практыка ў вынаходствах ў мяне яшчэ наперадзе, але падмурак закладзены. У лесе са мной ужо дакладна не прападзеш.
- Іван, не сакрэт, што многія прыхільніцы хацелі б скарыць ваша сэрца. А хто яна - дзяўчына мары?
- Наогул, пытанне, вядома, няпросты. Я ўжо паволі задумваюся аб стварэнні сваёй уласнай сям'і і падыходжу да гэтага пытання сур'ёзна, з поўнай адказнасцю. Які я бачу маю спадарожніцу жыцця і маці сваіх дзяцей? Усё ўпіраецца ў пытанне асобы. Гэта павінна быць асоба, якой бы я сам вельмі захапляўся і быў бы вельмі рады, што я з ёй. Гэта валявая асоба з дзіўным характарам і гарманічнай энергетыкай. Усвядомленае і мілае стварэнне, якое заўсёды хочацца абняць і нікому не даваць у крыўду. Кампаньён, спадарожнік, саюзнік, аднадумец і проста сябар па жыцці. Два вандроўніка, якія аб'ядналі свае сілы, каб прайсці гэты шлях разам.
- Калі вы рассталіся з Ксеніяй Лук'янчыкава, шмат хто быў здзіўлены, бо ўсё вакол лічылі вас адной з самых прыгожых і моцных пар ...
- Так, гэта сапраўды так, і я адчуваў тое ж самае. Але я дастаў для сябе ўрок: тэрмін, за які кожны чалавек дакладна раскрые сябе з усіх бакоў, - 3 гады. Менавіта столькі мы былі парай, але пасля гэтага ўзаемна вырашылі разысціся. Проста розны характар і розныя тэмпераменты. Такое бывае. Але ў мяне заўсёды застаюцца толькі толькі добрыя пачуцці і ўспаміны аб усіх маіх былых дзяўчат, яны будуць дарогі для мяне да канца маім жыцці.
Іван Жвакин растаўся з Ксеніі Лук'янчыкава па прычыне розніцы характараў і тэмпераменту
з асабістага архіва
- А вы працягваеце неяк размаўляць. Хоць бы па-сяброўску?
- Не. Сувязь мы не падтрымліваем. Прызнаюся, я ні з кім з дзяўчат, з якімі былі адносіны, не маю зносіны. Не магу бачыць любімых калісьці мной людзей з іх наступнымі хлопцамі ў адносінах. Гэта мацнейшыя за мяне.