Вялікай дружнай кампаніяй - з дзецьмі і бацькамі - жонкі Жирковы адпачылі ў Дубаі. З падарожжа яны прывезлі не толькі загар, але і масу уражанняў. А Іна Жиркова распавяла аб спантаннай рамантыцы, спартыўным экстрыме і сняданку ў ложку.
- Іна, наколькі я разумею, магчымасцяў для сямейнага адпачынку ў вас не так шмат?
- Раз у год у Юры бывае стабільна адпачынак, але ён звычайна не супадае з канікуламі дзяцей. У гэты раз у нас атрымалася ўсім сабрацца. Калі Юра скончыць сваю кар'еру і будзе цалкам падладжвацца пад дзяцей, мы, вядома, зможам выбраць ўжо абсалютна іншыя кірункі, нас не будуць палохаць больш значныя пералёты.
- Напэўна, няпроста сумяшчаць дзіцячы і дарослы адпачынак ...
- На пляж адпраўляліся ўсёй вялікай сям'ёй, вечарам хадзілі ўсе разам у парк, ну а зусім позна ўжо знаходзілі час для нашага з Юрам зносін з сябрамі. Я вельмі люблю караоке, Юра - не вельмі, таму ён досыць часта мяне адпускае з сяброўкамі. У Дубаі усё працуе максімум да трох ночы, таму нават калі я прыходзіла туды ў гадзіну пасля таго, як паклала дзяцей, у мяне была ўсяго пару гадзін на забаўку, але затое я клалася не так ужо і позна і раніцай спакойна прачыналася. Мы, дарэчы, паўставалі досыць рана - заўсёды паспявалі на сняданак.
Няпростай графік трэніровак і гульняў Юрыя пакуль не дазваляе Жирковым часта ладзіць сямейны адпачынак
Фота: Жанна Валитова
- Гэта значыць абышліся без экстрыму?
- Мы людзі спакойныя і нікуды не лезем. Мала таго, на гэты раз абышлося нават без наведвання мясцовых бальніц, таму што звычайна мы нейкім чынам заўсёды там апыняемся. Праўда, я сама пабывала ў бальніцы ўжо пасля вяртання. Паколькі ў Юры не спыняюцца трэніроўкі нават на адпачынку, я з ім адправілася ў спартзалу, спрабавала падтрымаць яго. У яго адмысловая праграма - хочаш не хочаш, ён павінен займацца. І, хутчэй за ўсё, я разам з ім няправільна пазаймацца фітнесом - у мяне было зашчымленне нерва, галава балела тыдні тры. Прыйшлося паехаць да ўрача і лячыцца. І зараз я сяджу дома ў асноўным, не хаджу на фітнес, але калі б Юра быў побач, я б, напэўна, часцей хадзіла ў спартзалу. (Усміхаецца.)
- Прызнайцеся, а рамантыка падчас гэтай паездкі паміж мужам і жонкай прысутнічала?
- Шчыра кажучы, рамантычных падарожжаў з Юрам у нас амаль не здараецца. Мабыць, было адно нядаўна, калі мы разам зляталі на тры дні на Мальдывы. Можна сказаць, гэта было першае вясельнае падарожжа праз дзесяць гадоў. Мне здалося нават, што трох дзён нам хапіла: мы без дзяцей сумавалі. Наогул, Юра па сваёй натуры не рамантык - нельга сказаць, што ён заўсёды дорыць кветкі, запрашае ў рэстараны ці любіць ляжаць і глядзець на зоркі. Але няма нічога больш рамантычнае, калі падчас гульняў за зборную Расіі ў яго з'яўляецца 15-хвілінны перапынак, і мы сядзім на прыпынку разам і проста балбоча. У гэтай паездцы ён ні з таго ні з гэтага прынёс каву ў ложак. Для мяне гэта было вельмі рамантычна, таму што кожны дзень такое не здараецца, - я яго часам цэлымі днямі не бачу.
Жирковы-малодшыя: сыны Дзмітрый (справа) і Данііл, дачка Мілана
Фота: Жанна Валитова
- А як жа капрызы прыгажуні-жонкі?
- Я нейкі час яго тузала і спрабавала растлумачыць, што мне такое неабходна, але потым зразумела, што гэта не самае важнае. Ёсць столькі людзей, якія дораць кошыка кветак, ванну з пялёсткамі руж рыхтуюць, а ў выніку гэта ўсё хутка перагарае, і людзі разыходзяцца. У нас усё-такі больш у адносінах любоў, павага, давер адзін да аднаго. Сюрпрызы ў маім жыцці бываюць вельмі рэдка, але яны затое настолькі запамінальныя! Бо ты можаш па пальцах пералічыць, колькі ў цябе было шыкоўных букетаў і падарункаў, таму што ў кожны з іх ён ўклаў сваю душу. І зараз я ўжо не звяртаю ўвагі, калі застаюся на свята без кветак, як, дарэчы, гэта было на 14 лютага, калі я не атрымала букет. І, дарэчы, ніколі на гэтае сьвята не атрымлівала кветак. Я раней крыўдзілася: як так, гэта ж Дзень закаханых! На што ён мне адказаў: «Ну ты ж і так ведаеш, што я цябе люблю!» Так што я ведаю: сёння не падарыў кветкі - значыць, заўтра падорыць.