- Антон, вы перажываеце за свайго героя? Сачыце за тым, у якія ён трапляе сітуацыі, што на гэты раз для яго падрыхтавалі сцэнарысты?
- Я з нецярпеннем чакаю сустрэчы з ім раз у два-тры гады, калі выходзяць новыя часткі «Ледніковага перыяду». І з заміраннем сэрца думаю, у які бок гэтым разам павернуцца сцэнарныя хады, таму што там адбываецца ўсялякае: то ўводзяць новых персанажаў, то Сід становіцца зусім ужо нейкім неўрастэнік і гэтак далей. Але мяне па-ранейшаму радуе той факт, што гультай - самы смешны і кранальны персанаж у «Ледніковы перыяд».
- Вы агучвалі Сіда ўжо ў чацвёрты раз, а памятаеце, як вы пачыналі працаваць над яго чынам? Хадзілі чуткі, што вам даводзілася наляпляць на сябе кавалачкі футра і жыць у заапарку з сапраўднымі гультаі ...
- Абсалютная праўда! Я наклейваў на сябе кавалачкі штучнага футра, таму што я супраць забойства жывёл. Потым мяне апырсквалі адмысловымі дэзадарантамі з пахам гультаёў, пускалі да іх у клетку, і я з імі жыў. Перад кожнай агучка гэтыя адчуванні даводзіцца абнаўляць. Але цяпер гультаі да мяне ўжо прывыклі, так што ў апошні раз я ўжо мог абыходзіцца без штучнай воўны.
- Як вы падбіралі патрэбны тэмбр для Сіда? Ваш голас павінен быў быць падобны на той, якім ён кажа ў арыгінале, ці вы маглі знайсці свой варыянт?
- Кампанія 20th Century Fox, якая стварыла гэты мульцік, не вылучала жорсткіх патрабаванняў. У першай частцы я, вядома, арыентаваўся на арыгінал, на тое, як агучвае Сіда Джон Легуизамо, і паспрабаваў паўтарыць яго голас. Але ў выніку атрымалася крыху па-іншаму. Зразумела, што і ў мяне, і ў Легуизамо Сід не вымаўляе практычна палову алфавіту, але голас усё роўна трохі адрозніваецца. У мяне з'явіліся свае інтанацыі, як мне камфортней і зручней, ды і ўсё вырашылі, што так будзе лепш.
- Працэс агучванні часам адбываецца даволі пацешна. Акцёры настолькі пераўвасабляюцца ў мультперсонаж, што капіююць перад мікрафонам ўсе іх руху і міміку. Як адбываецца ў вашым выпадку?
- Усё нашмат прасцей. Я спакойна чытаю тэкст, але адбываецца гэта ў заапарку, дзе я жыву ў вальеры з гультаі. Туды прывозяць звышадчувальныя мікрафоны, часам запускаюць бялок, якія агучваюць знакамітую вавёрку з «Ледніковага перыяду», і мы ўсе разам забаўляліся.
- У вас ёсць нейкія агульныя рысы з вашым героем?
- Узрост, рост і вага ў нас абсалютна супадаюць. І, мне здаецца, што вонкава мы - практычна стрыечныя блізняты-браты.
- А што скажаце пра ляноты?
- Пачнем з таго, што Сід - ня лянівы, хай нікога не бянтэжыць яго назва. Ён вельмі нават працавіты, проста ў яго не заўсёды атрымліваецца нешта рабіць, не заўсёды хапае ўмення. Але ён імкнецца і спрабуе з усіх сіл. Пры гэтым ён вельмі лёгкі на пад'ём, разумны, шчодры душой, высакародны, сумленны, мужны. Мне здаецца, што гультай Сід - гэта мачо XXI стагоддзя. Цяпер усе кажуць, што мужчыны выраджаюцца. Не, яны проста ператвараюцца ў Сідаў.
- Я чытала, што першапачаткова вы спрабаваліся на ролю Дыега.
- Я спрабаваўся на ролю Сіда, але потым угаварыў тых, хто праводзіў пробы, дазволіць мне паспрабаваць агучыць яшчэ каго-небудзь. Яны скептычна паслухалі мой барытон, дакладней, тенорок, і сказалі: «Ну, паспрабуй!». Я паспрабаваў агучыць і Мэнни, і Дыега, але ў выніку мяне зацвердзілі на Сіда. Калі я потым пачуў, якім голасам кажа Дыега, зразумеў, што ў мяне такі бывае толькі ў першыя два дні, калі я захворваюць. Але каб агучыць Дыега, гэтыя два дні злавіць вельмі складана.
- У вас жа падрастае сын. Яму падабаецца мультфільм «Ледніковы перыяд»?
- Ён адносіцца да яго так жа, як і да ўсіх іншых мульцікаў: можа глядзець яго бясконца. А з Сідам атрымалася пацешна: сын быў адным з нямногіх, хто адразу пазнаў у ім мой голас. Таму што сябры, паглядзеўшы мультфільм, падыходзілі і пыталіся: «А каго ты агучваў, вавёрку?» Што я, шчыра кажучы, ўспрымаў як камплімент, калі мяне не пазнавалі. А Андрэй, упершыню паглядзеўшы мультфільм у тры гады, адразу спытаў: «Папа?» І я вельмі перажываў, каб ён не падумаў, што яго бацька - Сід. Што ён знаходзіцца ня па той бок экрана, касматы і запашистый, а тут, побач з ім, на канапе, выдатны звышчалавек.
- Напэўна, на прэм'еру пойдзеце ўсёй сям'ёй?
- На жаль, на прэм'еру ў нас пайсці не атрымаецца, таму што мы ўсёй сям'ёй будзем у гэты час на адпачынку. Але абавязкова паглядзім мультфільм ўжо пасля нашага вяртання. Тым больш што Андрэй ужо ўбачыў рэкламныя шчыты і ведае, што ў Дыега з'явілася сяброўка, а Сід сустрэне сваю сям'ю. Цяпер ён увесь час у мяне пытаецца: «А якая сям'я? А хто ў гэтай сям'і? А якая ў іх бабуля? А чаму ў Мэнни дзяўчына ёсць, у Дыега - ёсць, а ў Сіда не? » Увогуле, ён у мяне ўжо ўсё загадзя выпытвае.
- Антон, а калі б вы раптам апынуліся ў тым самым лядніковым перыядзе, як бы сябе павялі на месцы Сіда і яго сяброў?
- Я б, вядома, павёў сябе як жывёла, таму што пасля агучванні чатырох частак «Ледніковага перыяду», акрамя як жывёлам пасярод ільдоў, я сябе не магу адчуваць. А ўвогуле мне здаецца, што сакрэт усіх персанажаў гэтага мультфільма ў тым, што яны - сапраўдная, хай і незвычайная, але зграя. І дзякуючы дружбе яны выжываюць падчас ўсіх перыпетый: і калі ў іх было пацяпленне, і сярод дыназаўраў, і вось цяпер яны будуць дрэйфаваць на велізарнай крызе, і ў іх будзе шмат прыгод. Па сутнасці справы, яны ўсё - мушкецёры, мне здаецца. Прычым калі праводзіць паралелі, то Мэнни - гэта, безумоўна, Портос, Дыега - Атос, а Сід - з аднаго боку, вядома, д'Артаньян - сумленны, запальчывы, высакародны, а з другога - ён настолькі прыгожы, што ён - Араміс. Напэўна, Сід - гэта нейкі сімбіёз: д'Артамис або Араньян.