Да круглай даты нават такая невпечатлительная арганізацыя, як Дзяржтэлерадыёфонд, выдала эксклюзіў у выглядзе забароненага яшчэ ў васьмідзесятых кліпа на Пугачэўскі «Айсберг». Заснежаны сочынскі пляж, «заінелы» піяніст, Пугачова ў футры ляжыць на санках, пакрытых срэбнай фальгой. Кажуць, нехта важны угледзеў у ляжачы позе спявачкі сорам і бессаромнасць, таму кліп забаранілі да паказу.
За мінулыя з тых часоў тры з лішнім дзесяцігоддзі ў жанры музычнага відэа здарылася некалькі глабальных рэвалюцый, але нават на іх фоне Ала Барысаўна выглядае вельмі нядрэнна ў гэтым старажытным кліпе. І калі ўжо абагульняць, то Пугачова заўсёды была падарункам для тэлебачання. Яна з тых людзей, якія могуць напаўняць кадр адчувальнай энергіяй, і таму на нашу поп-легенду заўсёды было цікава глядзець. Яна, магчыма, не самы ўпэўнены прамоўца, у інтэрв'ю далёка не ўсе яе думкі - супер, часцяком Ала Барысаўна заслугоўвала куды лепшых канцэртных нумароў, чым ёй маглі прапанаваць. Але бывалі моманты, калі дзякуючы Але i рэжысёрам, якія з ёй працавалі, наша музычнае ТБ скакала на здзіўленне далёка.
Адразу ўспамінаюцца «Навагоднія атракцыёны» у пастаноўцы Яўгена Гінзбурга. Пугачова спявае «Мільён пунсовых ружаў» і парыць на арэлях пад купалам цырка. Гучыць «Айсберг», усё ў дыму, а бліжэй да фіналу песні ўключаюцца з дзясятак фантанаў. Чым не мясцовае «Петерс поп-шоў»? І калі знакамітае нямецкае тэлешоў так і заставалася для нашай публікі выключна валютным прадуктам, то адзін з эпізодаў шведскай праграмы "Лесвіца Якаба» здымаўся тут, і Ала Барысаўна на піку свайго моладзевага перыяду стала вялікай зоркай гэтага поп-рок-чаду. Па мерках 1987 года шведы Roxette і Europe, як, зрэшты, і Пугачова ў глэм-рокерскі прыкідзе, выглядалі амаль іншапланецянамі.
Інтэрв'ю Алы Барысаўны выходзілі вельмі рэдка, але амаль заўсёды прыемна казыталі нервы.
«- Вы такі разумны і такія разумныя у вас пытанні, што мне з вамі сумна. Не хачу адказваць на разумныя пытанні і наогул хачу поглупеть.
- Атрымоўваецца?
- Атрымоўваецца, само жыццё прымушае, таму што такая тупасць вакол ... »
Невялікі, але ёмісты фрагмент інтэрв'ю з ўмоўнай рубрыкі «Ала за словам у кішэню не лезе». Ну прама «бітлоўская» вастрыня на мову ў спалучэнні з расійскай душэўнасцю.
Магчыма, інтэрв'ю, якія Прымадонна запісала з цяпер нябожчыкам эстонскім тэлежурналістам Урмасам Оттом, у чымсьці з'яўляюцца класікай Пугачэўскі гутарковага жанру. Вельмі статычныя і зусім не «жоўтыя» праграмы, дзе кожны кадр тым не менш напоўнены той самай Пугачоўскім энергіяй, што не адпускае ад тэлевізара.
А ў новым стагоддзі ёсць двухсерыйную «Споведзь кахання» пра «Алу + Максім». Той самы выпадак, калі дзевяты вал свецкіх падрабязнасьцяў выклікае нясмелае сумнеў - можа, лепш пра творчыя планы ... Зрэшты, на сучасным тэлебачанні далёка не ўсё дзеля задавальнення. Нешта і дзеля грошай.