Сама добрае сітуацыя для такога роду сумневаў - аўтамабільная пробка, у якой вы спрабуеце прабрацца праз шырокамаштабную аперацыю пад назвай «падрыхтоўка да ваеннага параду». Вось тут-то вам у галаву і лезуць думкі аб тым, як дрэнна традыцыі ўпісваюцца ў сучасны сталічны трафік. Але ёсць і тыя, хто глядзіць далей. Акцёр Максім Вітарган падзяліўся са сваімі падпісантамі думкамі пра «дзіцячым ранішніку з скокамі і танчыкі» і ў некалькіх радках вельмі дакладна выказаў сумневы які думае чалавека сярэдніх гадоў пра тое, што адбываецца ў нас у пачатку траўня. І тых, хто кажа аб мэтазгоднасці рабіць усё неяк па-іншаму, мабыць, становіцца ўсё больш.
Але нават сумняваюцца, магчыма, паглядзелі тэлепрэм'ера яшчэ не астылага айчыннага кінахітоў «Т-34», які ўжо сабраў мноства самых супярэчлівых водгукаў. Апошнім часам мясцовыя рэжысёры і прадзюсеры вельмі хочуць зняць ваенны фільм у духу тых, што грымелі ў часы Савецкага Саюза. Кінаэпапея «Вызваленне», «На вайне як на вайне», «Экіпаж машыны баявой» і многія іншыя класічныя карціны, відавочна, натхняюць на тое, каб пера-асэнсаваць іх з улікам найноўшых кинотехнологий. Што рэгулярна адбываецца, і «Т-34» - чарговая спроба згуляць у танкавае бітва па новых правілах. І бітва, магчыма, атрымалася, але, калі праходзіць лёгкае галавакружэнне ад якія ляцяць у запаволенай здымцы снарадаў, накрывае страшнае сумнеў наконт таго, што, акрамя гэтых снарадаў, у фільме толкам нічога няма. Прыбярыце камп'ютэрную графіку - і застануцца жарты ў духу сучасных тэлешоў, скамечаны сюжэт і героі, якім зусім не хочацца спачуваць. А таксама сур'ёзнае падазрэнне, быццам самы ўдалы фільм пра вайну з аглядкай на савецкую кінакласіку быў зняты ў 2014 годзе амерыканскім рэжысёрам Дэвідам Эйером і расійскім аператарам Раманам Васьяновым. Карціна называецца «Лютасць», і галоўную ролю ў ёй сыграў Брэд Піт. Там таксама стральба і танкі, але ў той жа час ваенная драма замест парку забавак.
Дарэчы, Галівуд ідзе нам на дапамогу не толькі з ваеннымі фільмамі. Усім, каму патрыятычная святочная телеподборка падалася залішне дакучлівай, прапаноўваліся выдатныя альтэрнатывы, і гэта тое, што ў корані адрознівае хай і зашуганы цэнзурай расійскае тэлебачанне ад ранейшага Дзяржтэлерадыё. Усё ж такі пакуль ёсць куды пераключыцца. Найпростая маніпуляцыя з пультам - і вось вам Джэк Верабей замест танкаў. Быў і свайго роду дэсерт для гурманаў ў выглядзе аблашчаны усімі кінапрэміі свету фільма «Тры білборда на мяжы Эббинга, Місуры». Такія карціны апраўдваюць саму ідэю здымаць кіно. Страшна, смешна, да слёз крыўдна і з надзеяй на тое, што ўсё будзе калі і не вельмі добра, то, прынамсі, не зусім дрэнна. Для адзінаццаці вечара на федэральнай канале - нечувана шчодрае прапанову. Няўжо мы такое заслужылі?