Звычка №1 - эканомія
Эканомія павінна быць разумнай. У мяне ёсць знаёмая Каця, якая кожныя выхадныя ездзіць на дачу, дзе нешта гадуе ў агародзе, ходзіць у лес па грыбы і ягады і ўсё гэта фанатычна кансервуе празапас. Вядома, Каця малайчына, працаўніца. Але справа ў тым, што муж і сын дзяўчыны зусім не шануюць яе кулінарныя здольнасці, а некаторыя вырабленыя ёю стравы ёсць асцерагаюцца.
Калі палічыць бензін, які марнуе Каця, газ, а ён сягоння ў Маскоўскай вобласці недешев, электрычнасць, якое марнавацца на замарозку дароў прыроды, то агурочкі і грыбочкі выходзяць проста залатымі. Іх Каця магла б купіць у суседнім супермаркеце, а час выдаткаваць на павышэнне кваліфікацыі, каб зарабіць больш грошай.
Звычка №2 - стабільнасць
Боязь перамен - адна з самых яркіх асаблівасцяў людзей з псіхалогіяй бедняка. Здавалася б, што дрэннага, калі ў вас пастаянная работа, да якой вы прывыклі? Але тым самым вы адмаўляеце сабе ў магчымасці расці. Калі вы баіцеся пераменаў: новы працы, сферы, месца жыхарства, то вы загадзя згаджаецеся з тым заробкам, які ёсць у вас цяпер. Страх перад магчымымі цяжкасцямі, немагчымасць выйсці з зоны камфорту, вас абмяжоўвае.
Людзі з псіхалогіяй бедняка гатовыя ўсё жыццё прапрацаваць на нізкааплатнай і сумнай працы, пастаянна скардзячыся на начальніка і нязносных калег, але яны ніколі не звольняцца з гэтай стабільнай пасады.
Калі вы хочаце дасягнуць большага, не варта трымацца за нялюбую працу.
Звычка №3 - зайздрасць
Вы звярталі ўвагу, што багатыя, паспяховыя людзі, рэдка каму-то зайздросцяць. У іх на гэта проста няма часу. Аднак Вася з прыбыткам у 20 тысяч рублёў заўсёды знаходзіць магчымасць абмеркаваць суседа, яго дом, машыну - ён яму зайздросціць.
Пры гэтым сам не робіць нічога для таго, каб палепшыць сваё матэрыяльнае становішча. Псіхалогія беднасці настройвае на жыццё ў пасіўным тэмпе і такое ж стаўленне да ўсяго навакольнага.
А трэба-то ўсяго, перастаць параўноўваць сябе з іншымі і пачаць актыўна нешта рабіць.
Звычка №4 - безадказнасць
Большасць бедных людзей чамусьці ўпэўненыя, што ім нехта, нешта павінен. Яны перакладаюць адказнасць за сваё жыццё на іншых.
Схільныя псіхалогіі беднасці людзі любяць казаць: «Дзяржава павінна забяспечыць мяне ...», «Працадаўца павінен плаціць мне належную зарплату, бо я добра працую ...», «Дзяржава павінна кантраляваць кошты ...» і т. Д.
Яны жадаюць адразу атрымаць высокааплатную і няцяжка працу і ўжо дакладна не хочуць пачынаць з пазіцыі стажора і стартавай зарплаты. А раз ім гэтага не даюць, яны скардзяцца на «буржуяў».