У тых самых «акул пяра» чакалі менавіта яго пытанняў, менавіта яго рэакцыі, менавіта яго наездаў. І ён гэта рабіў вытанчана, тонка, бачна і на вельмі добрай рускай мове. Дарма што Кутаіская хлопчык.
Але пасля Отарик зазнаўся. Отарик паплыў. Отарик злавіў зорачку. Падумаў, што яму мора па калена, любое мора. І вось як-то ў праграме «У ложку з Вульф» (не з Віталём Якаўлевічам, вядома, а з Андрэем, тады яшчэ маладым дэпутатам) узьляжаў наш Кушанашвили і дзяліўся ўспамінамі. Пра каго? Пра прымадона, вядома, пра Алу Барысаўну Пугачову. Далей не будзем паўтараць, што ён тады сказаў, ну не кантраляваў сябе чалавек, толькі і ўсяго. А Ала пакрыўдзілася, так, вельмі пакрыўдзілася. Пасля чаго нашага Отарика сустрэла ў патрэбны час у патрэбным месцы група таварышаў і моцна так прыціснула да цёплай сцяны. Так, а яшчэ і абстрыгла практычна нагала.
Атар Кушанашвили і Алена Проклова ў праграме «Ратуйце, я не ўмею гатаваць!»
Фота: Instagram.com
І пасля гэтага нешта здарылася з нашым Отариком. З найразумнейшага і прасунутых хлопца ён раптам стаў гарадскім вар'ятам, ну проста дурнем. Стаў лапатаць глупства на розных ТБ-ток-шоу, лаяцца там матам (часам нават запикивать не паспявалі!), Бегаць галышом на стадыёнах падчас прыстойных матчаў еўрапейскага ўзроўню. Ну і дабегаўся.
Памяняў рэпутацыю. За ім замацавалася слава несур'ёзнага, не вельмі адэкватнага чалавека, які ўсё сапсаваць пры першым жа шухере. Што Отарик з поспехам і рабіў, ха-ха.
Памяняў кучу тэлеканалаў і радыёстанцый, рускіх, украінскіх. Вельмі хутка адтуль сыходзіў ці яго сыходзілі. Так, і яшчэ паспяваў вырабляць дзяцей у вялікай колькасці, гэтага ў яго не адбярэш.
І вось - эўрыка, знайшоў! Дакладней, яго знайшлі. На канале ТВЦ знайшлі чалавека і, як аказалася, выдатнага вядучага. Цяпер-то здаецца, што кулінарны фармат існуе менавіта для яго, для Атара Кушанашвили.
Ён не ўмее рыхтаваць, у гэтым уся фішка. Ды і праграма проста так называецца. А вачэй адарваць немагчыма. Я вот не кулінар зусім, але гляджу не адрываючыся. Сачу за Отариком і замілоўвае. Ах, які артыст! І колькі масак, амплуа! Вось ён прасцяк, вось ён характэрны герой, а вось герой рамантычны ды проста герой-палюбоўнік! Эх, Отарик, нам Ці жыць у смутку ?!
Ён знайшоў сябе, ну нарэшце-то. Трапіў у кропку. Ці ім патрапілі. Так, цяпер не пра музыку, не пра шоу, якое працягваецца ўжо без яго. А ў яго іншае, кулінарнае, і вось тут без яго, без Отарика нашага Кушанашвили, ужо ніяк не абысціся.