«Я выйшла са здымачнай пляцоўкі і накіравалася да касцюмерка. Тая трымала ў руках мой апошні касцюм. Мне трэба было самае суровае выпрабаванне. Знаёмы Антону дызайнер стварыў гэты ўбор - калі гэта наогул можна было назваць уборам. Некалькі кавалкаў напаўпразрыстай тканіны былі пашыты так, што іх можна было разарваць без найменшых высілкаў. Гримерша і касцюмер завіхаліся ля мяне, пакуль Уэс стаяў у старонцы і маўчаў. Паколькі ён сам здымаў фільмы і штодня меў справу з акцёрамі, можна было падумаць, што ён паставіцца да маёй ролі куды спакайней і не будзе асабліва на гэтым зацыклівацца. Аднак няма. Вонкава Уэс выглядаў спакойна - вопытны, паважаны прафесіянал у галіне кінаіндустрыі - але я-то ведала, чаго яму гэта каштавала. Ён стаяў у напружанай позе, падціснуўшы вусны, і свідраваў позіркам аголеныя ўчасткі майго цела і дакранацца да іх Антона. Усе гэтыя прыкметы выдавалі тое, што Уэс ледзь стрымліваўся. Я паспрабавала зноў справадзіць яго, хоць на самай справе не жадала, каб ён сыходзіў.
- Ты ж ведаеш, што можаш вярнуцца ў гатэль. Мы здымем апошнюю сцэну, а потым павячэраем з усёй здымачнай групай.
Уэс паківаў галавой.
- Мілая, я пабуду тут. Проста дарабіць сваю працу, а потым разбярэмся.
Яго тон быў роўным, без прыкметы эмоцый. Я паспрабавала звярнуцца да іншай тактыцы.
- Я вельмі рада, што ты застаўся са мной. Так мне нашмат лягчэй.
Я цепнула вачмі, адчуваючы, што да вачэй падступаюць слёзы. Ён падышоў да мяне, прыўзняў мой падбародак, нахіліўся і лёгенька мяне пацалаваў. Гримерша ў мяне за спи- най застагнала і вылаяўся. Я ўсміхнулася прама ў вусны Уэса.
- Ты ўлез ты мяне ў непрыемнасці.
Тут ён, нарэшце-то усміхнуўся і пагуляў бровамі.
- Мне падабаецца блытаць цябе ў непрыемнасці. І я ўпэўнены, што мы можам зрабіць гэта яшчэ мноствам розных спосабаў.
Захіхікалі, я адштурхнула яго, кінула на гримершу бач- новатый погляд і паслала Уэсу паветраны пацалунак. Уэс аблізнуў вусны і пастукаў вялікім пальцам па пухлай, ніжняй. Я гэта любіла. Чартоўску сэксуальна.
- Засяродзься, hermana. Апошняя сцэна павінна быць проста выдатнай. Ты да яе гатова? Уэс з шпулек зляціць, калі ўбачыць, што мы запланавалі для фіналу.
- Ці гатовая як ніколі, - пацвердзіла я, хоць у мяне на мове так і круцілася: "Калі, вядома, гаворка ідзе пра жанчыну, якая ў хуткім часе апынецца голай пасярод пакоя, дзе тырчаць танцоры, здымачная група, Антон і яе палюбоўнік". Пару секунд я разважала аб тым, а ці не варта преду- прад Уэса пра змест сцэны, але потым вырашыла, што не варта. Калі мы зможам абмежавацца адным дублем, то ўсё будзе развівацца арганічна, і яму не застанецца іншага выбару, акрамя як зьмірыцца з ўбачаным.
Кожны ж ведае, што лягчэй прасіць прабачэння, чым пытацца дазволу. І гэта быў у дакладнасці адзін з такіх момантаў.
Касцюмерка праводзіла мяне на пляцоўку, дзе ўжо змянілі дэкарацыі. Па шляху яна падшываць падол і завіхалася над абрэзкамі тканіны, бліскаўкамі і каштоўнасцямі. Пад каштоўнасцямі я маю на ўвазе гэтыя яркія шматколерныя стразы з плоскім падставай. Маю грудзі абляпілі крышталямі так, што сасок і яго ареол былі прыкрытыя, але пышныя паўшар'я грудзей выстаўлены напаказ. Маю начыста выгаленую шапіках прыкрывалі малюсенькія стрин- гі, зноў жа расшытыя стразамі, і палосы блестяшек вакол кожнага сцягна. Пра апошні Уэс таксама не здагадваўся, паколькі гэтую жудасную працэдуру мы прарабілі ў ваннай, пакуль ён адлучаўся на абед. Усё гэта хавалася пад кавалкам паветранай тканіны, які язык не паварочваўся назваць сукенкай. Асабліва ўлічваючы той факт, што яму трэба было быць разадраная на шматкі прыкладна праз секунду пасля ўключэння камер.
Я асцярожна ўзлезла на свой п'едэстал. Рытмічны, нізкі пульс песні Антона атачыў нас. Пражэктары ўспыхвалі і перамігваліся, ствараючы стробоскопи- ны эфект, і складана было разглядзець хоць што-небудзь, ня жмурачыся. Вентылятар абліў мяне мяккім, пачуццёвым патокам цёплага паветра, мае валасы ўскінуліся ўверх ».