- Любава, як прайшлі вашы навагоднія вакацыі?
- Мы з мужам загадзя спланавалі гэтыя дзесяць дзён, збіраліся адправіцца на ўсе святы адпачываць, але праца ўнесла свае карэктывы. Другога студзеня ў мяне пачаліся здымкі ў новым праекце.
- У Новы год таксама працавалі?
- Апошнія некалькі гадоў у навагоднюю ноч я не працую. Але раней заўсёды працавала: у тэатры, вяла мерапрыемства і нават была ў эфіры радыёстанцыі ў ноч з 31-га на 1-е. Для мяне гэта задавальненне. А дома можна пасядзець і першага чысла. У тэатры 31 снежня заўсёды былі святочныя спектаклі. Памятаю, я гуляла ў «12 месяцах» дрэнную сястру і пасля спектакля да мяне ў службовага ўваходу падышла маленькая дзяўчынка і ў слязах спытала: «А навошта ты кольца скрала ?!». Я была так кранута! Я лічу, што галоўнае - у навагоднюю ноч паспець загадаць жаданне, і гэта заўсёды можна зрабіць.
- Для большасці праца ў навагоднюю ноч - сапраўдны подзвіг. А якія яшчэ ўчынкі вы здзяйсняеце дзеля сваёй прафесіі?
- Мне здаецца, я пагадзілася б на ўсё, акрамя аголеных сцэн. На сённяшні дзень - гэта маё табу! Я не ханжа ў гэтым пытанні, проста ў мяне не атрымліваецца быць максімальна арганічнай ў такіх здымках. У прынцыпе акцёры, працуючы над новай роляй, заўсёды здзяйсняюць шэраг учынкаў. Калі табе трэба будзе гуляць спартсмена, то пачынаеш больш актыўна займацца спортам. Калі вучонага - нешта вывучаць. Для здымак у серыяле «Слава» мне давялося штудзіраваць англійская ў сціснутыя тэрміны. Для іншага праекта вучылася ездзіць верхам на конях. У фільме «Вярні маю любоў» я гуляла двух персанажаў, і грым адной з гераінь займаў 5-6 гадзін: мне малявалі татуіроўкі, прыклейвалі парык, апраналі лінзы, ад якіх неверагодна балелі вочы. Здымалі грым яшчэ гадзіны тры. Асабіста я перад здымкамі максімальна скарачаю харчаванне, каб лепш выглядаць у кадры. Пасля шасці вечара не дазваляю сабе выпіць нават лішні шклянку вады. Гэта, вядома, не подзвіг ні ў якім разе, але ўчынак, які патрабуе жалезнай волі і самадысцыпліны. І я ведаю, што далёка не ўсё так робяць, але я інакш не магу: мне важна выглядаць максімальна добра. Хоць, калі б рэжысёр сказаў, што я павінна паправіцца, я б зрабіла гэта!
- А рызыкнулі б зноў пажыць у тэатральным інтэрнаце, як калісьці?
- Складанае пытанне. (Смяецца.) Я жыла ў будынку, якое знаходзілася ў аварыйным стане, пад знос. У нас быў адзін душ на дзевяць паверхаў, усё сыпалася і падала - гэта было ярка і незабыўна. Да гэтага часу, калі я бываю ў Кіеве і праязджаю гэта месца, у мяне холад па спіне. Нам яшчэ пашанцавала, у мяне была толькі пара суседак, тады як у суседнім інтэрнаце жылі па 10 чалавек у адным пакоі. Зараз, калі мае знаёмыя пытаюць, ці варта дзіцяці жыць у інтэрнаце тэатральнага інстытута, я заўсёды адказваю: не, ні ў якім разе! Зрабіце ўсё магчымае, каб гэтага не было! Дом - гэта самае галоўнае. А калі ў цябе няма свайго кута, ты не адчуваеш сябе абароненай. Так, калі табе 16 гадоў, напэўна, гэта яшчэ дазвалялася. Мы часта збіраліся разам, спявалі пад гітару, прыдумлялі эцюды - для першага курсу, але калі ты старэй, трэба ўжо нешта мяняць.
Любава Грешнова і Міхаіл Пшанічны пазнаёміліся ў 2012 годзе на здымках фільма, хоць да гэтага вучыліся ў адным тэатральным інстытуце
Віктар Горячев
- Вы сталі актрысай, хоць у дзяцінстве марылі журналістыкай і нават у родным Харкаве вялі праграму. Напэўна, залаты быў час?
- Так, я вельмі хацела быць журналістам, і ў мяне нядрэнна атрымлівалася. У школьныя гады вяла праграму «Дзіцячы кіназала», тэмы і сюжэты для якой шукала і пісала сама. Была вядучай у шоў «Узважаныя і шчаслівыя», аналагу папулярнага амерыканскага праекта, дзе ўдзельнікам дапамагаюць пазбавіцца ад лішняга вагі. Я не толькі працавала ў кадры, але і пісала ўсе падводкі, рабіла інтэрв'ю з удзельнікамі, і тады зацікавілася псіхалогіяй. Гэта навука вельмі блізка перасякаецца і з акцёрскай прафесіяй, і з добрай журналістыкай. Уладзімір Уладзіміравіч Познер ў сваіх інтэрв'ю заўсёды працуе не толькі як журналіст, але і як псіхолаг, дакладна і выразна рэагуючы на суразмоўцу. Ён вядзе гутарку, адштурхваючыся ад рэакцыі, мімікі і жэстаў госця. Я планую вярнуцца на ТБ і зрабіць праграму-інтэрв'ю. Хутчэй за ўсё, гасцямі будуць навукоўцы і унікальныя ў сваім родзе людзі: фізікі, пісьменнікі, спартоўцы. І важна, каб гэта было не сумна, а цікава кожнаму гледачу! Усяму свой час; я ведаю, што гэта адбудзецца, і адбудзецца тады, калі я буду да гэтага гатовая. А ўсім журналістам я трохі зайздрошчу. (Смяецца.)
- Кажуць, што свайго мужа, акцёра Міхаіла Пшанічнага, вы сустрэлі яшчэ ў тэатральным інстытуце ...
- Мы вучыліся ў адным тэатральным інстытуце, але на розных факультэтах, і за чатыры гады вучобы перасекліся толькі пару разоў. Ды і то не размаўлялі! Пазнаёміліся мы на здымачнай пляцоўцы фільма «Нявеста майго сябра». Па-за здымачнага працэсу мы практычна не размаўлялі, нягледзячы на тое, што гулялі закаханую пару. Калі гучала каманда «Стоп!», Разыходзіліся па розных кутках. Міша пастаянна трэба мной жартаваў, а я, як што я чалавек эмацыйным, ўспрымала гэта ў штыкі. Толькі потым зразумела, што такім чынам ён спрабаваў прыцягнуць да сябе маю ўвагу. У адной са сцэн нашы персанажы высвятлялі адносіны: герой Міхаіла павінен быў пацалаваць маю гераіню, а мне трэба было адвярнуцца. І вось надыходзіць імгненне пацалунку, а я не адварочваюся ... стаю ў шоку! З таго моманту ўсё і пачалося ...
- Кажуць, што вы ў тыя гады моцна схуднелі. Ці не з-за яго?
- Не, не з-за яго. Ішоў кастынг на цікавы праект, дзе мне сказалі, што гатовыя мяне ўзяць, калі за два тыдні я стану важыць у два разы менш. Увесь гэты час я амаль не ела і вельмі шмат бегала, і праз два тыдні прыйшла ў новым целе. Вельмі ганарылася сабой! Такі стройнай я раней ніколі не была. Але потым дайшла да таго, што стала з'ядаць у дзень адно яблычак або адну моркву, лічачы, што гэтага дастаткова. З-за такога харчавання губляла прытомнасць, і калі аднойчы мяне павезлі на «хуткай», зразумела, што так больш нельга. Пасля гэтага - ніякіх дыет! Хоць і цяпер, каб добра выглядаць, мне даводзіцца ўважліва сачыць за харчаваннем.
- Вашы прыхільнікі чакаюць не дачакаюцца вашай вяселля. Калі не сакрэт, у гэтым годзе не плануеце падобнае падзея?
- Пакуль фізічна не паспяваем гэта зрабіць. Графікі не супадаюць. Для падрыхтоўкі, самой вяселлі і падарожжа нам дваім трэба знайсці вольны час.