Паліна Грыфітс зараз шчыльна занятая сваёй сольнай кар'ерай: яна не толькі выканаўца, але і аўтар песень. Большую частку часу дзяўчына праводзіць у раз'ездах, таму ў поўнай меры ацаніла, як добра, калі ёсць месца, дзе можна аднавіць сілы, папоўніць энергію. Такім месцам стала для Паліны яе вялікая ўтульная кватэра на паўночным захадзе Масквы, якую артыстка вырашыла аформіць у светлых танах.
- Паліна, ведаю, што гэтая кватэра ў вас ужо даўно. Жаданне набыць нерухомасць у Маскве было звязана з працай?
- У мяне нават не паспела сфармавацца гэта жаданне. Мне падарылі гэтую кватэру. Я тады толькі стала салісткай гурту «А-Студыё» - і такая бурная творчае жыццё пачалася, што было ні да чаго. (Смяецца.) Я не ўнікала ў дэталі, якая кватэра, дзе, - папрасіла толькі, каб ён выходзіў у двор. Каштоўнасць гэтага жылля я ўсвядоміла гадоў праз дзесяць - калі мне захацелася адзіноты, супакою, і я зразумела, што такое месца для рэлаксу ў мяне ёсць.
Трапічны сад на акне вельмі ажыўляе інтэр'ер гасцінай
Фота: Сяргей Казлоўскі
- Нешта перараблялі на свой густ?
- Калі я заехала, тут ужо быў рамонт. Нейкі час я здавольвалася тым, што мела. Тут была мэбля колеру венге, рассоўныя цёмныя дзверы са шклом, жоўтыя сцены. Жах на самай справе. Хоць дырэктар арт-бюро казаў, што гэта вельмі стыльна. Напэўна, у яго проста засталася фарба з папярэдняга праекта. (Смяецца.) Але потым, праз некалькі гадоў, калі я крыху прыйшла ў сябе, зразумела, што жыць мне тут некамфортна. Захацелася лёгкасці, лёгкасці, святла - каб былі французскія вокны ў падлогу, сцены з белай цэглы ... І ўжо адштурхваючыся ад гэтага ўяўлення, я стала паволі выбудоўваць інтэр'еры. Мне вельмі падабаецца мая белая глянцавая плітка «кабанчык» на кухні. Яна гарманічна спалучаецца з кухонным гарнітурам - яго колер называецца «белы ясень». Я думала пра тое, каб пакласці белую плітку і ў ваннай, але з-за таго, што мне трапіліся нядобрасумленныя рабочыя, рамонт трохі недаробленую. Так што ванны пакой вылучаецца па каляроваму рашэнню: яна цёплая, карамельных-бэжавая, і я вельмі люблю ў ёй лашчыцца. (Усміхаецца.) Бэжавы добра адцяняе беласнежную сантэхніку. І я вельмі хацела менавіта такую плітку - пад натуральны камень.
- Вы жывяце на дзве краіны: дом у Маскве, у Нью-Ёрку ...
- Нават на тры: яшчэ і Англія цяпер. Там у мяне студыя, праца і ўвогуле вельмі прыемная для мяне атмасфера.
Шыкоўная белая ложак прыбыла з Іспаніі
Фота: Сяргей Казлоўскі
- Дзе больш адчуванне дома?
- Тут цалкам маё прастору, а ў Нью-Ёрку мы яго падзяляем з мамай. І хоць яна кажа, што гэта мой дом, калі я прапаную нешта перарабіць, пераставіць, яна адказвае, што не гатовая да такога павароту падзей. (Смяецца.) Так што мне камфортней там, дзе я паўнапраўная гаспадыня і магу змяняць становішча на свой густ.
- Калі вы надумалі абнавіць інтэр'еры, звярнуліся ў арт-бюро?
- Не, я ўсё сама прыдумала. Сцены-то ўжо былі, трэба было проста памяняць аздабленне.
- І ў выбары мэблі ніхто не дапамагаў?
- Мне вельмі моцна дапамагла адна дзяўчына, мая сяброўка. На самай справе гэта не вельмі прыемная гісторыя. У краме «Гранд» быў мэблевы салон, які прадаваў мэбля еўрапейскіх марак. І мне спадабаўся адзін канапа. Ён каштаваў у раёне дзесяці з паловай тысяч еўра, яго трэба было рабіць пад заказ, і я ўнесла за яго перадаплату. А літаральна праз пяць дзён салон зачыніўся. Сяброўка патэлефанавала мне, сказала: «Паліна, прыязджай, а то не будзе ні грошай, ні канапы». Унесены заклад яны аддаваць не хацелі - прыйшлося падключаць да справы ОБЭП і ФСБ. І гэтая дзяўчына ездзіла са мной па ўсіх інстанцыях, давала паказанні ... Потым, калі арыштавалі ўладальніка салона і ішла канфіскацыя маёмасці, я адна з першых прыбегла на фабрыку і выбрала там самы дарагі канапу. Ён, вядома, быў вялікі для гэтай кватэры, займаў усю прастору. Я заходзіла дадому, здымала абутак і, можна сказаць, аказвалася на канапе. Значна натуральней такая мэбля глядзелася б у якім-небудзь на лецішчы. Але я баялася страціць укладзеныя грошы, таму ўзяла што прапанавалі. Потым ужо іншая фабрыка, якая супрацоўнічала з гэтай фірмай, памяняла мне канапа на той, што я выбрала першапачаткова.
З некаторымі сцэнічнымі ўборамі спявачцы расстацца шкада, таму ў яе ў доме дзве гардэробныя
Фота: Сяргей Казлоўскі
- У вас проста нейкая негатыўная карма, звязаная з рамонтам ...
- Так, я ведаю, чаму так адбывалася. Цяпер усё ў парадку, выбралася з гэтага перыяду.
- А шыкоўная белая ложак у спальні - з ёй таксама звязана нейкая эпапея?
- Не, гэта выдатная ложак, зробленая ў Іспаніі. Я купіла яе праз Інтэрнэт. І, на шчасце, на гэты раз усё прайшло добра. Яна апынулася лепш, чым на малюнку, - зручная і стыльная.
- Як вы прадумалі сістэму асвятлення? У вас вельмі прыгожыя люстры ...
- Тут таксама ёсць свая гісторыя. Мабыць, мне так хацелася пабольш святла ў доме, што я купіла аж чатыры штукі аднолькавых. А калі павесіла, аказалася, што гэта перабор. Як быццам я не ў кватэры знаходжуся, а ў краме люстраў. Так што дзве з іх так і засталіся ў ўпакоўцы - на продаж. Наогул, я вельмі люблю ўсякія незвычайныя падсвятлення, вечарам запальваю свечкі.
- Дом больш для адасобленага баўлення часу або госці тут бываюць?
- Ніякіх гасцей. Цяпер хочацца адзіноты, я стала менш таварыскай. Раней я заходзіла дадому, толькі каб пераапрануцца і адправіцца на чарговую тусоўку. І тут быў проста прахадны двор. Часам сутыкаешся з кім-небудзь з калег - кажа: «Паліна, ды я ж у цябе ў гасцях быў!» - а я гэтага не памятаю. (Смяецца.) У мяне збіраліся вялікія кампаніі, прыходзілі сябры сяброў ... А цяпер мне хочацца праводзіць час адной, сядзець на сваім утульным, мяккім канапе з кнігай у руках або глядзець фільм.
Хоць цяпер спявачка аддае перавагу адзінота, гасцёўня пакой у кватэры ўсё роўна ёсць
Фота: Сяргей Казлоўскі
- Аднак жа гасцёўня пакой у кватэры маецца ...
- Так, на ўсялякі выпадак: раптам хтосьці ўсё ж завітае. (Усміхаецца.) Я вырашыла аформіць яе ў светлых танах. Тут ільняныя рымскія шторы, белыя крэслы. Толькі канапа ў бел-чер-най абіўцы і люстра ў той жа гаме.
- Я вельмі здзівілася, не ўбачыўшы ніякіх музычных інструментаў. Усё ж такі ў вас жыццё звязана з музыкай.
- Як няма? Вось навушнікі, мікрафон, Джамба ... На самай справе я не вельмі добры гулец на музычных інструментах. Музыкай я займаюся ў студыі ў Англіі. Для чарнавой працы, калі трэба запісаць вакал, ёсць праграма ў кампутары. Гэтага цалкам дастаткова.
- Ну а падарункі ад прыхільнікаў за гады канцэртнай дзейнасці ёсць?
- Вось жа галоўны падарунак - кватэра, мы ў ім сядзім. (Смяецца.) Падарункі мяльчэй - гэта мяккія цацкі. Адзін шчадралюбны мужчына паднёс мне кошык з бегемотиками. Яны мілыя - праўда, я не разумею, чаму ён вырашыў іх падарыць. Наогул, я не люблю засмечваць дом і неахвотна падпускаю да сябе чужых людзей.
- Мяркуючы па магніцікаў на халадзільніку, вы шмат падарожнічаеце. Можа, нешта яшчэ цікавае з рэчаў прывозілі?
- Так, хоць і не вітаю «челночничества». Вось стаіць у мяне сувенір - вежа Біг-Бэн, таму што я вельмі люблю Лондан. Ёсць залацісты шар з Ізраіля, а другі - шкляны, у форме зямнога шара, - падарылі прыхільнікі. Карнавальную маску я купіла ў Фларэнцыі. І было вельмі смешна, як я ляцела ў самалёце: баялася, што маска падушыцца ў чамадане, таму надзела яе зверху, прама на зімовую шапку ... Думаю, лепш усё ж прывозіць магніцікі: яны маленькія, іх не трэба здаваць у багаж, і ёсць « платформа »у выглядзе халадзільніка, на якой можна ўсё размясціць.
Карамельных-бэжавая ванная пакой вылучаецца па каляроваму рашэнню: яна выканана ў цёплых танах, тут плітка пад натуральны камень
Фота: Сяргей Казлоўскі
- А чаму ў вас карціны не вісяць, а каштуюць уздоўж сцяны на стэлажы?
- Я не ведала, куды іх павесіць, і ў рэшце рэшт мая памочніца паставіла іх там, таму што ёй не вельмі зручна падбіраць з падлогі пыл. Адну карціну - «Дзяўчына ў чырвоным» - я намалявала сама. Ёсць такія курсы, дзе вучаць маляваць за адзін дзень. Вось і я паспрабавала. Карысны занятак, супакойвае нервы.
- Вы не вельмі прывязвацца да рэчаў?
- Гледзячы да якіх. Некаторыя сцэнічныя ўборы я захоўваю: мне шкада з імі расстацца. Таму ў мяне дзве гардэробныя. І да машыны я вельмі прывязаная, у мяне ў ёй шыкоўная аўдыёсістэма.
- Як часта вам трэба мяняць абстаноўку ў доме?
- Цалкам не трэба. Я «мяняю» яе тым, што ўвесь час з'язджаю і прыязджаю. За два-тры месяцы удалечыні ад Масквы паспяваю так засумаваць па сваёй кватэрцы! Тут усё такое роднае ...
- З-за качавога ладу жыцця і хатніх жывёл не трымаеце?
- Так, за хатнімі гадаванцамі патрэбны нагляд. Маленькіх сабачак я не люблю, а вялікіх жывёл не кожная авіякампанія пагодзіцца перавозіць. Затое ў мяне ёсць зімовы сад. Тут у асноўным трапічныя расліны і нават мандарынавы дрэва. Калі я ў ад'ездзе, за кветкамі даглядае мая памочніца па гаспадарцы. Дарэчы, я заўважыла, што без мяне яны чамусьці растуць лепш. (Смяецца.)
Гаспадыня вельмі задаволена сваёй кухняй: глянцавая плітка выдатна спалучаецца з гарнітурам «белы ясень»
Фота: Сяргей Казлоўскі
- Дом для вас - крэпасць?
- Адназначна! Гэта мой «пансіянат", мая ракавіна, куды я хаваюся, каб папоўніць энергіяй. Маё прытулак.