- Юлія, вы зняліся ў расійскім ужастіках. Што больш за ўсё вам запомнілася падчас здымачнага працэсу?
- Адна з самых экстрэмальных сцэн у нас была ў павільёне, калі здымалі аварыю. Мяне залілі крывёю - у мяне нават дзесьці ў Инстаграме выкладзена. Памятаю, мне як раз прынеслі часопіс са мной на вокладцы. Я прачытала там гараскоп, дзе было напісана, што Паннам гэты дзень прадвесціць добры настрой, лёгкі флірт. І пасля гэтага мы нават запісалі ролік, дзе я сяджу з часопісам, апускаю яго ўніз - і відаць мой твар, па якім струменіцца кроў.
- Вы часта траплялі ў экстрэмальныя сітуацыі на пляцоўцы?
- Я люблю экстрэмальныя сітуацыі на пляцоўцы, але мне ўсё ж такі вязе - абыходзіцца без траўмаў. Напрыклад, у «Бітве за Севастопаль» з гары павінна была каціцца гармата, а я ў гэты момант ляжу на зямлі. І раптам адзін з трасоў, які трымаў гэтую гармату, адарваўся. Я гэтага не бачыла, але ўсё спалохаліся і сталі разбягацца. На шчасце, прылада ня дакацілася да мяне. Наогул у гэтым фільме кожны дзень быў экстрэмальным. Мне трэба было двое сутак запар цягаць на спіне Жэню Цыганова, ну і плюс выбухі. Уявіце, калі побач разрываецца снарад і вядро зямлі ляціць табе ў твар ... Але я гэта ўсё люблю. Хоць пасля таго, як мяне закопвалі, мне ўсё-ткі стала дрэнна. Пасля здымачнага дня ў мяне пачалося нешта накшталт ломкі. Усё цела захварэла, прытым што я не недаверлівы чалавек. У выніку прыйшла масажыст, якая мяне рэанімаваць. Нешта там лунала банкамі, вакол мяне чаравала.
У фільме «Бітва за Севастопаль» партнёрам Юліі Пересильд на здымачнай пляцоўцы быў Яўген Цыганоў. Пасля выхаду карціны на экраны з'явіліся чуткі пра раман паміж калегамі
- Вам, як актрысе, заўсёды трэба выглядаць добра. Вы, напэўна, добра знаёмыя з фітнесом?
- Я захапляюся тымі жанчынамі, якія займаюцца спортам. Мне б хацелася займацца, я б з задавальненнем гэта рабіла. І нават бывае, што я хаджу ў спартзалу. Раз у год. Велатрэнажоры - гэта маё. Пасля такой трэніроўкі я выдатна сябе адчуваю. Але ў мяне ніяк не атрымліваецца пабудаваць свой дзень так, каб хапіла часу і на спорт.
- А дыеты калі-небудзь спрабавалі?
- Мне падабаецца детокс, я спрабую сокотерапию. Але вось літаральна ўчора быў такі насычаны дзень, што ў яго разгар я раптам зразумела, што ем пасту карбанарыяў і запіваць сокам для Детокс. На жаль, дыета заканчваецца ў мяне так. Людзі няпроста прыходзяць да здаровага ладу жыцця. Для гэтага, напэўна, трэба адчуць дэфіцыт здароўя, прыгажосці і гэтак далей, тады ты адразу возьмешся за галаву. Пакуль адзінае, што я прымушаю сябе рабіць, гэта піць ваду.
- Вы гатовыя адмовіцца ад камфорту дзеля таго, каб выглядаць на ўсе сто?
- Я не гатовая дзеля прыгажосці паступіцца камфортам. Не нашу Лабуць - яны мне вельмі падабаюцца, але я сябе ў іх адчуваю некамфортна. Тое ж самае тычыцца адзення або нейкі касметычнай працэдуры. Да мяне, бывае, падыходзяць пасля спектакля дзяўчынкі-школьніцы і кажуць: «Ой, мы хацелі б так жа натуральна выглядаць, ня фарбавацца». Хацелася б стаць прыкладам просты прыгажосці для гэтых дзяўчынак, каб яны не запампоўваць сабе вусны і ня нарошчвалі вейкі. Хацелася б, каб яны верылі, што магчыма шмат працаваць, мець дваіх дзяцей і выглядаць вось так, без нейкіх дыет і не сыходзячы з розуму з нагоды сваёй знешнасці.
Юлія спрабуе сябе ў карцінах розных жанраў. Адна з новых работ - ролю ў фільме жахаў «Канверт»
- Як звычайна выглядае ваш распарадак дня?
- У шэсць раніцы ўстаю, вяду дзяцей у школу да 7.30. Накшталт як руціна адвесці дачку ў школу, але мне ад гэтага вельмі добра. Я паглядзела на яе раніцай, сабрала, паклала ёй яблыкі, давяла да школы. І мне ўнутрана чамусьці здаецца, што свой мацярынскі абавязак я ў гэтым выканала. Я не магу прымусіць сябе пайсці на спорт, таму што не разумею матывацыі. А дзеці - вельмі выразная для мяне матывацыя. Я памятаю, як мама рабіла са мной ўрокі ў пачатковых класах, для мяне гэта было вельмі важна. Хочацца верыць, што і для маіх дзяцей гэта таксама стане важным.
- Многія калегі пра вас гавораць як пра вельмі прынцыповай акторцы, якая ў адказ на прапанову нават ад галівудскага рэжысёра можа сказаць: не магу, у мяне елкі! Гэта так?
- Проста ёсць такое паняцце, як джэнтльменскі дагавор. І калі ўжо ты аддаў гэты час тэатру ... Гэта пытанне чалавечага стаўлення. Хай ня робіць з людзьмі так, як не хочаш, каб паступалі з табой. Я б не хацела, каб мяне адкрыта кідалі або падстаўлялі.
«Я не гатовая дзеля прыгажосці паступіцца камфортам», - кажа Пересильд
- Калі пачытаць ваш Инстаграм, можна выявіць, што ў вас добрае пачуццё гумару. У прыватнасці, вы цалкам спакойна пракаментавалі чуткі аб вашых раманах з Раманам Абрамовічам і іншымі вядомымі персонамі ...
- Па вялікім рахунку, гэта ўсё вялікая жарт. Я выклала фотаздымкі тых, з кім у мяне нібыта быў раман. Так, я знаёмая і з Раманам Абрамовічам, і з Уладзімірам Пуціным - ён мне ордэн ўручаў. У мяне ёсць нават сумесная фатаграфія - гэта не мантаж, як некаторыя маглі падумаць. І з Аляксеем Настаўнікам я знаёмая, і з Яўгенам Цыгановым, і з Яўгенам Міронавым, і з Уладзімірам Машковым. Я яшчэ Дзіму Хрусталёва туды не ўпісала, але з ім я таксама, безумоўна, знаёмая - у нас агульны дабрачынны фонд. Справа ў тым, што мне ў нейкі момант абарвалі тэлефон.
Я спачатку не брала трубку, але потым падумала: раптам у каго-небудзь што-небудзь здарылася? А калі мяне дасталі пытаннямі, вырашыла над гэтым пажартаваць, бо склалася проста нейкая чароўная кампанія мужчын. Я магла б ганарыцца і перастаць з усімі вітацца. (Смяецца.)
- Як вы звычайна рэагуеце на плёткі вакол вашай персоны?
- Я рэагую, калі, не дай бог, у каго-небудзь з калег здараецца гора. Калі журналісты, на жаль, танчаць на магілах - вядома, гэта агідна. З гэтым я не магу мірыцца. А на ўсе гэтыя раманы - пляваць. Калі пісалі, што ў мяне раман з Жэняй Цыгановым, я ўжо проста памірала ад смеху. Гэта быў ужо пяты раман па ліку, які пералічвалі. І гэта было зусім несур'ёзна.