- Лада, вашы прыхільніцы адзначалі свята разам з серыялам. А вы як сустрэлі вясну?
- У горадзе Новасібірску. У мяне адбылося 5 канцэртаў за 3 дні. Усё было прыгожа, ярка, мора кветак. Я ледзь занесла іх у самалёт. Сцюардэсы прыйшлі ў жах, калі ўбачылі, якая колькасць кошыкаў і букетаў «заходзіць» са мной у салон (я ніколі не пакідаю кветкі, заўсёды увожу іх дадому). А ў гэты раз - я ніколі такіх кветак не бачыла: блакітныя цюльпаны, чорныя архідэі - ўзрушаюча. Нягледзячы на вясну, было холадна. (Смяецца.) Пачалася мяцеліца, нас здзімала, але для мяне арганізавалі такі цёплы прыём, што я ў чарговы раз адчула сябе жанчынай. Адзінае, пашкадавала, што была ня з дзецьмі. Але, калі прыляцела дадому, яны мяне чакалі, падрыхтавалі святочную вячэру, падарункі. Мы паспелі нават серыял паглядзець!
- Як вы ўспрынялі навіну пра аднаўленне здымак?
- Мы чакалі ўсе гэтыя пяць гадоў, і кожны раз пры сустрэчы церабіў Дзіму (рэжысёр Дзмітрый Фікс. - Рэд.). Аднойчы я яму нават жартам сказала: «Калі ты не здымеш, то я знайду грошы і здыму сама». І вось накаркала! (Смяецца.)
- Цяжка пачынаць усё спачатку праз 5 гадоў?
- Мне было дзіка цяжка 10 гадоў таму, калі мы толькі пачалі працаваць над серыялам. Я была адзінай непрафесійнай актрысай. Цяпер - наадварот. Мы засумавалі сябар па аднаму. Ва ўсіх жа працоўныя графікі, часу практычна няма. А тут мы з задавальненнем пагутарылі, паслухалі, што адбылося адзін у аднаго.
- Моцна ўсё змяніліся?
- Вельмі моцна і ў лепшы бок. Мяне гэта вельмі парадавала.
- А вы?
- Некаторыя параўноўваюць жанчын з дарагімі напоямі: каньяк толькі мацнее і становіцца больш высакародны. Ну, напэўна, гэта пра нас. (Смяецца.)
- Вы ж за гэты час сталі прафесійнай актрысай ...
- Не. Я спявачка, а серыял для мяне, калі шчыра, пястота. Актрысай я буду, калі пайду гуляць у тэатр. Але не ведаю, калі гэта здарыцца. Нават думала прадзюсаваць якую-небудзь пастаноўку. Але потым зразумела, што шоў-бізнэс - гэта тое, чым я жыву. І тут я яшчэ да канца сябе не раскрыла, яшчэ патрэбна публіцы. Таму трэба вычарпаць сябе, а ўжо потым спакойна выдыхнуць і сысці ў якое-небудзь іншае кірунак.
- Вы калісьці казалі, што ваш сцэнарыст Максім Стишов - сапраўдны «вядзьмак», які адгадвае і прадбачыць лёс акторак. У гэты раз ён апраўдаў сваё сакрэтнае званне?
- Пакуль рана казаць, серыял толькі выйшаў. Паглядзім, што збудзецца. З мінулага ён нічога не выцягнуў, па меншай меры ў мяне. У Амерыцы, як мая гераіня Ала Прыходзька, я не жыла.
- Але вас можна назваць паспяховай бізнэс-лэдзі?
- У нейкай ступені. Усё роўна гэта пястота (у спявачкі два агенцтва: адно па падборы персаналу, іншае па арэндзе лімузінаў. - Рэд.). Я ў першую чаргу артыстка. Для мяне ўсе гэтыя бізнэсы на другім месцы. Ёсць час - займаюся яшчэ чымсьці. Я не сяджу ў офісе, у мяне ёсць каманда, якая працуе. Я толькі прыдумляю, запускаю і фінансую.
«Бальзакаўскі ўзрост, ці ўсе мужыкі сво ... 5 гадоў праз» стаў вялікім падарункам не толькі прыхільнікам серыяла, але і яго стваральнікам.
- Як вашы дзеці паставіліся да працягу «Бальзакаўскага ўзросту»?
- Сучасная моладзь - дзіўная. (Смяецца.) Натуральна, ніякіх дзікіх захапленняў не было. Я думаю, што дзесьці ў глыбіні душы яны рады. А мне было сказана: «Так, выдатна». У іх свае інтарэсы (Іллі 16 гадоў, Лізавеце 14 гадоў. - Рэд.). Хоць яны разумеюць, што гэта праца, цяжкая праца.
- Цяпер усё больш бацькоў скардзяцца на тое, што яны нават не разумеюць мовы ўласных дзяцей. А вы?
- Я ўсё, што магу, раблю і іх папраўляю. Хачу навучыць іх прыгожа гаварыць, літаратурнай мовай, а потым няхай робяць, што хочуць. Але ж вы разумееце, што пры мне яны імкнуцца і сочаць за прамовай, а ў школе кажуць як заўгодна.
- Інтарэсы сына і дачкі разумееце?
- Імкнуся. І яны мяне вучаць шмат чаму. Адукоўваюць, каб я была ў курсе музычных густаў падлеткаў. Яны мастацка развітыя, вельмі творчыя асобы, танчаць і спяваюць. І я слухаю музыку, якая ім падабаецца, спрабую пашырыць свой кругагляд.
- У вас стыль зносін сяброўскі або аўтарытарны?
- Скажам, па-сяброўску-часам-аўтарытарны. Апошняе - толькі па неабходнасці.
- У Іллі і Лізы зараз складаны пераходны ўзрост. Цяжка з імі?
- Часам вельмі. Але я стараюся не чапаць іх, адпусціць сітуацыю, карэктаваць акуратна з боку. Да псіхолагам, як модна цяпер, мы не ходзім, пакуль спраўляемся самі. Але калі будзе такая неабходнасць, то, вядома, звернемся па дапамогу.
- Сёння шмат распавядаюць пра жахі, якія робяцца ў сучасных школах: алкагалізм, наркаманія, здзекі. Вы як да гэтага ставіцеся?
- У нас гэта выключана, паколькі іх бацька (былы муж спявачкі бізнэсмэн Павел Свірскі. - Рэд.) З'яўляецца заснавальнікам школы і ўвесь час там знаходзіцца. Навучальная ўстанова вельмі добрае, падобных выпадкаў там няма.
- Ілля ўжо пачынае адчуваць сябе галоўным мужчынам у хаце?
- Мы яму усяляк у гэтым дапамагаем. Вядома, і ён ужо хоча пра нас клапаціцца, і мы дзе-то хітра: «О-о, калі б не ты ...». Увогуле - стымулюем. (Смяецца.)
- Дзеці вас замуж не выдаюць?
- Па-першае, я не адна. Па-другое, яны ведаюць, што я заўсёды сама прымаю рашэнне. І калі гэта так, значыць, пакуль так і будзе. Яшчэ мне здаецца, яны настолькі паважаюць маё меркаванне, што калі і будуць рабіць мне заўвагі адносна асабістага жыцця, то вельмі тактоўна і карэктна, каб я не пакрыўдзілася.
- Вы, як і ваша Ала, моцная і безжурботная, а можаце дазволіць сабе быць слабой?
- Вы зараз мяне ці Алу Прыходзька пытаецеся?
- Не, Ладу Дэнс.
- Ой, я цалкам не моцная! Гэта ўсё глупства і імідж Алы Прыходзька. А так я нармальная, звычайная жанчына.
- У каханне верыце?
- Вядома! Я думаю, што толькі дурні або зусім дэпрэсіўныя людзі ў яе не вераць. Ці вераць, але баяцца ў гэтым прызнацца.