Давайце паспрабуем разабрацца, як перастаць увесь час «грызці" сябе і паспрабаваць аб'ектыўна зірнуць на свае праблемы.
Для пачатку трэба засвоіць адно, але вельмі важнае правіла - ідэальных людзей няма. Ім, як казаў Рэмарк, месца ў музеі. І гэта абсалютна правільна! Ва ўсіх ёсць свае недахопы, а розніца заключаецца толькі ў адносінах да іх. Кто-то, напрыклад, занадта моцна перажывае з гэтай нагоды, а хтосьці, наадварот, зусім не звяртае на гэта ніякай увагі і атрымлівае ад жыцця задавальненне. Каб замест недахопаў шукаць у сабе вартасці, не звяртаць увагі на прыкрыя дробязі, трэба зусім крыху-ўсяго толькі надаць сабе пару гадзін часу, каб усвядоміць, што вашы справы не так дрэнныя, піша Tata.ru.
Па-першае, варта зразумець, што комплексы - ваш самы сапраўдны вораг. Яны могуць перашкодзіць ў любой справе, пачынаючы працай і заканчваючы асабістым жыццём. Няўпэўненага ў сабе чалавека відаць адразу: яго выдаюць няроўная пастава і глядзяць у падлогу вочы. Пра яго можна сказаць толькі адно: яго настолькі моцна трывожаць знешнія недахопы, што ў вачах няма ні жыцця, ні агню. Але самае страшнае складаецца ў тым, што жыццё вам псуюць зусім не комплексы, а вы самі. Падстаў для перажыванняў, на самай справе, не так ужо і шмат. Кожны свой недахоп можна перарабіць, калі не ў годнасць, так у разыначку дакладна.
З чаго трэба пачаць працу над з сабой. У першую чаргу, трэба палюбіць сябе. Палюбіць такой, якая ёсць. Вядома, наша прырода зробленая так, што мы воляй-няволяй параўноўваем сябе з іншымі людзьмі. Але рабіць гэтага не варта, бо заўсёды знойдзецца тая, у якой і ногі даўжэй, і ўсмешка забіяцкі, і валасы гушчы. Але на гэтым бо жыццё не сканчаецца ... Напэўна, у вас таксама ёсць чым ганарыцца. І не адзін.
У мяне, напрыклад, комплексы з нагоды знешнасці з'явіліся яшчэ ў глыбокім дзяцінстве. У садзе мяне дражнілі за картавасць, якую мне, дарэчы кажучы, так і не ўдалося выправіць, нягледзячы на шматгадовыя руплівыя заняткі з лагапедам. У школе-за щербинку паміж зубамі, дзякуючы якой усе мае юнацкія фатаграфіі мелі шмат нацягнутай усмешкай «без зубоў». З гэтым наборам я пражыла гадоў да 20, а потым зразумела, што, па вялікім рахунку, гэта не так ужо і важна. Бо ніхто пры зносінах са мной не ацэньваў ні маё «рык», ні зубы. А многія знаёмыя і зусім знаходзяць маё «ррррр» мілым і сэксуальным :) А да щербинке усё настолькі прывыклі, што калі па рэкамендацыі стаматолага яе прыйшлося прыбраць, усё ў голас заявілі, што я забіла сваю індывідуальнасць. Вось і яшчэ адзін паказчык таго, што ўсе нашы комплексы абсалютна надуманыя!
Таму паспрабуйце адшукаць у сабе моцныя бакі, бо людзей, якія складаюцца з адных недахопаў проста няма. Праводзіце сабе аўтатрэнінг. Штодня. Напрыклад, у вушы зачытвае сабе вартасцях, часцей падыходзіце да люстэрка і проста ўсміхайцеся сабе. І, нарэшце, надасце час сабе і спыніце жыць для іншых. У вас жа таксама ёсць свае інтарэсы і захапленні. Пачніце паважаць сябе як асоба. Развівайцеся. Бо чым больш у вас будзе вартасцяў, тым прасцей вам будзе забыцца пра недахопы. У рэшце рэшт проста займіцеся выпраўленнем сваіх недахопаў. Ці не занадта прыгожыя валасы можна падлячыць, кароткія ногі візуальна надтачыць абцасам, лішнія кілаграмы-прыбраць у спартзале. Ад псіхалагічных комплексаў пазбавіцца, вядома, не так проста, але таксама магчыма. Самае галоўнае тут-не забываць пра тое, што клін выбіваюць клінам. Працуйце над сабой і не слухайце навакольных.