Кажуць, іншаземец не ў стане зразумець тайца. Таму асабіста я амаль адразу пасля пераезду ў Тайланд перастала шукаць логіку ў нейкія падзеі і фактах. Я зусім не здзівілася, калі выявіла, што падчас вегетарыянскі фэст мясцовы люд замест паглынання гародніны катаваў сябе самымі нечаканымі спосабамі. І гэтак жа спакойна паспрабавала прыняць той факт, што падчас лодкавай фестывалю, які прыйшоў на змену вегетарыянскія, галоўнымі дзеючымі асобамі сталі ... як раз гародніна, садавіна і іншыя смачнасці.
Гэтыя бамбукавыя палкі на самай справе - тайская дэсерт Као Лам: усярэдзіне хаваецца салодкі рыс, запечаны з какосавым малаком.
На самай справе падчас любых фестываляў, якіх на Пхукет вялікае мноства, ежа займае асноўнае месца. Не ведаю, чаму ўжо самой помешанной на ежы нацыяй лічацца французы. Мабыць, стэрэатып гэты нарадзіўся ў тыя часы, калі вандроўцы рэдка дабіраліся да Каралеўства Сіям. Бо тайцы або ядуць, або плануюць, што яны з'ядуць, ці ўспамінаюць, што яны ўжо з'елі.
У Расіі я неяк спакойна ставілася да ласункаў, а вось у Тайландзе прайсці міма дэсертных побач атрымліваецца не заўсёды.
Што дзіўна, многія тайцы дома амаль не рыхтуюць. Таму ў кватэрах і дамах мясцовых жыхароў вы знойдзеце на кухні хіба што дапатопных пліту. Можа, гэта таму, што перакусіць у Тайландзе можна літаральна на кожным кроку. Рэстараны, кафэ, макашницы - куды ні кінь вокам, паўсюль яна: еда, ежа, ежа. Аднак проста пайсці і паесці ў бліжэйшую едальню тайцы здаецца мала. Ледзь не кожны тыдзень яны ўрачыста ладзяць чарговы фестываль. Часта гэта фестываль менавіта ежы. Часам гэта пафасныя гастранамічныя святы, а часам - вельмі ўдала ў паглынанне усялякіх закусак прама з макашниц. Смачна і тое, і іншае!
З гігіенай ў вулічных гандляроў усё ў парадку: абавязковыя каўпакі і пальчаткі прыкладаюцца.
І амаль заўсёды працэс прыёму ежы суправаджаецца шырокай культурнай праграмай - і гэта таксама яркая «фішка» тайскага менталітэту. Дзе б ні прыходзіў чарговы фестываль - гастранамічны ці якой іншай, - вакол тут жа ўладкоўваецца сцэна, на якой выступаюць мясцовыя калектывы. Побач маментальна збіраюцца арэлі-каруселі. Карацей, фраза «Люблю павесяліцца, асабліва паесці» - гэта як раз пра тайцаў.
У крэатыўнасці тайцаў не адмовіш: гэтыя angry birds - смачныя сушы.
Звычайныя турысты, якія прыязджаюць на Пхукет на тыдзень-два, нават і не падазраюць аб тым, што на востраве стала ідзе свята жыцця. Яны ходзяць у турыстычныя рэстараны з адаптаванай кухняй, ядуць свае баршчы-халаднікі, а на шматлікіх прадаўцоў з каляскамі, на якіх смажыцца-парыцца ўсё самае смачнае, нават паглядзець баяцца. Ну, а тыя, хто жыве тут пастаянна, старанна адсочваюць, дзе сёння п'юць-ядуць-шпацыруюць мясцовыя жыхары. І мы таксама актыўна ўключыліся ў гэты працэс. Ды так захапіліся, што ледзь не апынуліся дэпартаваныя з Тайланда ...
Працяг гісторыі ...
Папярэдні аповяд Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.