З моманту трыумфу на Венецыянскім кінафестывалі фільма «Вяртанне» ў 2003 годзе Андрэй Звягінцаў кожнай сваёй карцінай пацвярджае рэпутацыю любімца киноэкспертов як у Расіі, так і за мяжой. Сама біяграфія рэжысёра дае падставу паразмаўляць пра чалавека, для якога кінематограф з'яўляецца вялікай і шчырай любоўю. Будучы рэжысёр скончыў два акцёрскіх факультэта: Новасібірскага тэатральнага вучылішча і ГІТІСа. Але ў тэатр не пайшоў, таму што не быў згодны з усімі зменамі, якія закранулі гэтай сферы ў пачатку дзевяностых. Потым Андрэй стаў сталым наведнікам музея кіно, дзе і прайшоў свае ўніверсітэты, а працаваў пры гэтым дворнікам. Пасля невялікага вопыту работы ў рэкламе і серыялах Звягінцаў здымае тое самае «Вяртанне», свой першы поўнаметражны фільм. Акрамя «Залатога льва» у Венецыі карціна атрымала больш за два дзесяткі узнагарод і намінацый у самых розных краінах, а крытыкі аднадушна назвалі Звягінцава ледзь не геніем.
Немая сямейная драма «Выгнанне», другі поўнаметражны фільм Андрэя, прайшоў з куды меншым трыумфам, аднак фільмы Звягінцава пачынаюць усё больш інтрыгаваць аматараў кинодрам, а крытыкі сур'ёзна гавораць пра новы мастацкім мове і неверагоднай сілы візуальных вобразах, перанесеных на экран рэжысёрам і яго сталым аператарам Міхаілам Кричманом.
Андрэй Звягінцаў і актрыса Мар'яна Співак на прэзентацыі фільма «Нялюбасць» у Канах
Генадзь Аўраменка
Калі сюжэты «Вяртання» і «выгнанні» разгортваліся ў амаль прыдуманым свеце, то дзеянне «Алены» перанесена ў глянцаваны сталічны цэнтр і ў куды менш рэспектабельныя спальныя раёны. Першапачаткова карціна павінна была стаць часткай вялікага міжнароднага кінапраекта аб апакаліпсісе ў самых розных яго праявах. Аднак погляды брытанскага прадзюсара і расійскага рэжысёра хутка разышліся, і цалкам верагодна, што кожны ад гэтага толькі выйграў. З не меншымі цяжкасцямі ішлі і пошукі акцёраў, але ўсё пакуты каштавалі выніку. Надзея Маркіна, Андрэй Смірноў і Алена Лядова паўсталі ў вобразах далёка не станоўчых, але пры гэтым вельмі харызматычных персанажаў. Фільм атрымаў прыз журы конкурснай праграмы «Асаблівы погляд» у Канах, Гран-пры Гентскага кінафестывалю ў Нідэрландах і расійскую «Ніку». А таксама тытул аднаго з найважнейшых расійскіх фільмаў апошніх гадоў, і аптымізм кінакрытыкаў у дадзенай сітуацыі не выглядае надуманым.
Як і многія рэжысёры, Андрэй не пазбег раманаў з акторкамі, а з Ірынай Грынёва пражыў шэсць гадоў у шлюбе. Аднак у апошнія гады 53-гадовы рэжысёр шчаслівы ў шлюбе з киномонтажером Ганнай Матвевой. Пара выхоўвае сына Пятра
Генадзь Аўраменка
Але калі «Алена» была свайго роду артпадрыхтоўка, то «Левіяфан» стаў сапраўднай бомбай. Настолькі брутальны партрэт сучаснай Расіі мог бы зняць хіба што Аляксей Балабанаў, і нядзіўна, што вакол «Левіяфана» разгарэлася дыскусія з удзелам мастацтвазнаўцаў, чыноўнікаў, святароў і ўсіх, хто адчуў сябе закрануць сучаснай кінаверсіяй біблейскай гісторыі. Фільм атрымаў «Залаты глобус», быў намінаваны на «Оскар» і ўжо на думку замежных кінакрытыкаў стаў адной з дзесяці лепшых карцін 2014 года. У Расіі киносообщество адразу падзялілася на тых, хто «за» і «супраць», і лютыя дыскусіі ў сацсетках не сціхалі некалькі месяцаў.
Актрыса Алена Лядова згуляла ў «Алене» і «Левіяфанам.» Разам з Андрэем Звягінцава яны атрымалі за гэтыя фільмы ўражлівае колькасць узнагарод
Генадзь Аўраменка
Вакол фільма «Нялюбасць» ажыятажу куды менш. Тым не менш стваральнікі карціны атрымалі камплімент ад Дзмітрыя Мядзведзева і масу станоўчых водгукаў у прэсе, але ў асноўным у замежнай. Шанцы на «Оскар» ацэньваюць па-рознаму. З аднаго боку, працэдурны трылер на фоне духоўнай катастрофы выглядае вельмі сучаснай рэакцыяй на многія падзеі, што адбываюцца ў Расіі і свеце. І такі фільм можа зацікавіць кінаакадэмікаў. Але ў той жа час у шорт-лісце намінацыі «Лепшы замежны фільм» у Звягінцава вельмі моцныя канкурэнты. Зрэшты, з «Оскарам» або без яго, «Нялюбасць» ужо стала адной з лепшых кинодрам года, і ўсё, што адбываецца вакол гэтага фільма і іншых карцін Андрэя Звягінцава, дазваляе назваць падобны жанр адным з самых канкурэнтаздольных, калі гаворка ідзе пра міжнародныя поспехах расійскага кіно.