Анастасія Макеева: «Мару аб дары празорлівасці»

Anonim

- З якім колерам вы сябе асацыіруеце?

- З жоўтым. Люблю ўсё сонечнае і светлае.

- Ці даводзілася вам казаць, што вы чыталі Шапэнгаўэра, хоць вы яго не чыталі?

- Вядома.

- Калі-небудзь у прыступе лютасьці вы білі посуд, рвалі газеты, шпурлялі прадметамі?

- Не. У такія моманты нічога пад рукой не аказваўся.

- Ці даводзілася вам нешта выносіць з нумара гатэля ці рэстарана на памяць?

- Не, нават не задумвалася пра гэта.

- Ці здаралася вам перадорваць падораныя падарункі?

- Так. Галоўнае - не таму, хто гэты падарунак дарыў.

- Што можа прымусіць вас пачырванець?

- Усё: камплімент, дакор, крыўда.

- Ваша рэакцыя пры выглядзе ўласнай двайніка?

- Не сустракала, але стала б разглядаць яго ў дэталях.

- Да якіх заганам вы найбольш паблажлівыя?

- Да дабрыні.

- Ваша галоўная вартасць?

- Працаздольнасць.

- Якое выпрабаванне вам не па сілах?

- Жыць у галечы.

- Самая нечаканая выхадка, якую вы сабе дазволілі?

- Вяселле і адкрыццё ўласнай акадэміі «Сузор'е».

- Якім талентам вам хацелася б валодаць?

- празорлівасці. Заўсёды марыла бачыць пэўныя рэчы.

- Вы ведаеце дакладную суму грошай, якая ляжыць цяпер у вашым кашальку?

- Вядома, заўсёды.

- Што вы абяцалі сабе сёння раніцай?

- Прачытаць сцэнар да свайго новага спектакля «Ён і яна».

Чытаць далей