Адна мая знаёмая, воляй выпадку якая пераехала з Расіі ў іншую краіну, прыкладна праз месяц жыцця на чужыне правяла апытанне сярод такіх жа перасяленцаў. Маўляў, чаго вам не хапае ў краіне далёкай. Лідзіравалі грэчка, чорны хлеб і семечкі.
Я тады яшчэ толькі збірала рэчы для пераезду, але таксама паўдзельнічала ў апытанні, адказаўшы катэгарычна: «У Тайландзе ўсё ёсць, сумаваць не буду». - «Ох, сяброўка, пачакай, паглядзім, як ты загаворыш праз месяц пастаянна пражывання удалечыні ад радзімы», - перасцерагла мяне знаёмая.
І вось я амаль два месяцы жыву на Пхукет. І перыядычна ўспамінаю той апытанне. Каб яшчэ раз паўтарыць: у Тайландзе ёсць усё. Вось у Маскве, як ні дзіўна, я сумавала па тайскай кухні. А тут - з жахам уяўляю, як я потым буду вяртацца на радзіму.
Ну, а боршч і пельмені, роўна як і грэчка з семкамі, тут у багацці. І за стравамі рускай кухні я езджу толькі для таго, каб пакарміць маю маму (яна прыехала дапамагчы нам з будучыняй малянём). А яшчэ - ваджу туды заезджых знаёмых, таму што месца гэта вельмі забаўнае.
Порцыя пельменяў каштуе ўсяго 50 бат (у рублях - столькі ж).
Справа ў тым, што самыя смачныя пяльмені на Пхукет рыхтуюць зусім не ў рускіх рэстаранах, якіх у апошні час развялося звышдастаткова. Аб невялікі забягалаўцы, якой валодае тайская майстрыха па імі Нейт, ведаюць на востраве ўсе прысвечаныя. Але імкнуцца на ўсялякі выпадак ні з кім сваімі ведамі не дзяліцца. У сэнсе - не выдаваць паролі-яўкі-адрасы. Таму што понабегут чужынцы, ды і скончыцца свята жыцця. Нейт і так з цяжкасцю спраўляецца з небывалым наплывам гэтых самых прысвечаных.
Увосень Васіліч і Нейт збіраюцца ажаніцца.
Яе рэстаранчык згубіўся на адной з вулачак зусім ня турыстычнага раёна Пхукет. Кожную раніцу ў Нейт пачынаецца аднолькава: яна садзіцца ля тэлевізара і пачынае ляпіць пяльмені. Хто яе навучыў рыхтаваць гэтую страву, гісторыя (ды і сама Нейт) замоўчвае. Затое з нядаўніх часоў ёй дапамагае ў нялёгкай працы кок па імі Васіліч. Памочнік - капітан падводнай лодкі, на Пхукет ён прыехаў адпачыць на пару тыдняў, ды тут сустрэў Нейт з яе пяльменямі. І ўсё - закахаўся. Цяпер Васіліч рыхтуецца да вяселля (кажа, што ўвосень абавязкова ажэніцца), а ў перапынках паміж клопатамі навучыў сваю будучую жонкі рыхтаваць боршч. Шэф-кухары рускіх рэстаранаў кусаюць локці і плачуць ад зайздрасці!
Працяг ...
Папярэднюю гісторыю Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.