Улад Чыжоў: «Я не дазваляю сабе выхадкі»

Anonim

- З якім колерам вы сябе асацыіруеце?

- Шэры, колер добрай дарогай ангельскай гарнітурнай двойкі.

- Ці даводзілася вам казаць, што вы чыталі Шапэнгаўэра, хоць вы яго не чыталі?

- Не.

- Калі-небудзь у прыступе лютасьці вы білі посуд, рвалі газеты, шпурлялі прадметамі?

- Аднойчы ў семнаццаць гадоў разбіў у адзін удар трохметровае люстэрка ў гатэлі: быў злы сам на сябе. Шнар застаўся на ўсё жыццё.

- Ці здаралася вам перадорваць падораныя падарункі?

- Так. Аддаваў знаёмым, калі яны рэальна камусьці больш патрэбныя.

- Што можа прымусіць вас пачырванець?

- Страшэннай глупства суразмоўцы.

- Ваша рэакцыя пры выглядзе ўласнай двайніка?

- Не ведаю, не сутыкаўся.

- Да якіх заганам вы найбольш паблажлівыя?

- Да тых, якія прыводзяць да грошай і аргазмам (жарт). Усё павінна быць у меру.

- Якім талентам вам хацелася б валодаць?

- ювелірна кіраваць вялікай паруснай яхтай.

- Ваша галоўная вартасць?

- Я проста нармальны, няма выдатных добрых якасцяў.

- Якое выпрабаванне вам не па сілах?

- Як я неаднаразова казаў у сваім тэлепраекце «вырашаць», свет несправядлівы, і людзям выпадае вялікая колькасць выпрабаванняў, але як-то ўсё перажываецца.

- Самая нечаканая выхадка, якую вы сабе дазволілі?

- Я не дазваляю сабе выбрыкі, мне гэта не патрабуецца.

- Што вы абяцалі сабе сёння раніцай?

- Я не размаўляю сам з сабой.

Чытаць далей