Мясцовых прыхільнікаў праграм пра ежу наўрад ці можна назваць публікай, якую расейскі ТБ трымае на галодным пайку. Кулінарнай тэлепрадукцыі прапануецца даволі шмат, і амаль на кожным канале імкнуцца ў той ці іншай меры паказаць свае смакавыя прыхільнасці. Атрымліваецца ва ўсіх па-рознаму. У кагосьці смачна, у каго-то так сабе, аднак праца на телекухнях не спыняецца, таму што ежа, як многія ўпэўнены, бяспройгрышная тэма.
Стваральнікі праграмы «Вялікі сняданак» вырашылі да бяспройгрышнай тэме дадаць стратэгічную для мясцовага ТБ заправу. Атрымалася ежа пад падліўкай з жартаў. Назваць такі падыход наватарскім было б не зусім правільна: Іван Ургант ўжо даўно рыхтуе, не выпускаючы пры гэтым магчымасці пажартаваць, аднак саму стратэгію, па якой пякуць і параць пад усеагульны рогат, наўрад ці можна лічыць ідэальнай.
Калі самыя розныя эксперты кажуць, што ежа - гэта вельмі сур'ёзна, яны ані не жартуюць. У тым жа «Смак», пры ўсёй несур'ёзнасці гутарак у студыі, сам працэс гатавання ніяк нельга назваць жартоўныя. Вядучы там выглядае як джэнтльмен, вельмі захоплены кулінарыяй, і таму ўсе яго рухі цела, звязаныя з ежай, адрозніваюцца зайздроснай упэўненасцю. У «Вялікім сняданку» такога няма. За гатаванне у праграме адказвае прыцягнуты шэф-кухар, якому, праўда, нададзена не вельмі-то шмат увагі. Ну, вядома, які там шэф, калі ў кадры прыгажуня Марына Кравец і яе надзеленыя пачуццём гумару госці. Таму жарт за жартам, гісторыя за гісторыяй, і вось усё, што звязана з якой-небудзь індычкай, раптам сыходзіць на другі план. Дзіўнавата для кулінарнай праграмы. Але цалкам лагічна для праграмы, дзе галоўнае - жарты, а вядучая да таго ж не вельмі цікавіцца ежай.
Зрэшты, для вядучага кулінарнай праграмы простага цікавасці да ежы недастаткова. Патрэбна сапраўдная апантанасць, без якой усе развагі ў кадры пра закусках, асноўных стравах і дэсертах не будуць выглядаць пераканаўча. Паглядзіце на Сяргея Малоземова ў момант, калі ён распавядае пра вінаградзе або каштанах. Ацаніце, як Канстанцін Іўлеў разважае пра густ нават немудрагелістых страў, ўспомніце Ганну Семяновіч ў «паненкі і кулінарыі». Быццам бы поп-дзівы - зусім не тая публіка, якую можна дапускаць на кухню, але як блішчалі вочы Ганны, асабліва калі рыхтаваліся не самыя дыетычныя стравы!
У лепшых кулінарных праграмах, як правіла, не смяюцца. Блажэнна усміхаюцца, сыплюць захопленымі кампліментамі, замілоўвае, але не рагочуць. Але калі ўжо без вялікай ржаки ніяк нельга зрабіць нават праграму пра ежу, то жартаваць лепш усё-такі з аглядкай на пліту. Як б не прыгарэла.