Кажуць, у некаторых краінах (я чула пра Германію) навапаказаных матуль не выпускаюць з радзільнага аддзялення, пакуль яны не прыдумаюць імя свайму дзіцяці. У Тайландзе, вядома, да такіх жорсткіх мер яшчэ не дадумаліся, але ў прынцыпе сістэма падобная. Прынамсі, нам з мужам яшчэ да родаў, калі ў мяне толькі пачаліся сутычкі, прапанавалі запоўніць бланк з імем яшчэ не народжанага нашчадка. Але мы ветліва патлумачылі, што ў нас, у рускіх, пакладзена спачатку паглядзець у вочы дзіцяці, а ўжо потым і імя яму даваць. Як гэта часта бывае ў Таю, спрачацца з намі не сталі: тут наогул прынята часцей згаджацца, чым стаяць на сваім. Дамовіліся, што мы назавем імя на наступны дзень пасля родаў, калі ўдосталь нагледзіцца на сыночка.
... Не дапамагло. Мы любаваліся на яго цэлыя суткі, аднак асабіста ў мяне ніякіх варыянтаў не ўзнікла. Дзіўная справа: калі пятнаццаць гадоў назад мы чакалі нашу дачку, то з самага пачатку ведалі, што яе будуць клікаць Аляксандра. На гэты раз - ну ні адной думкі. Мы перабіралі адно імя за адным, аднак ніяк не маглі знайсці тое самае, зручная. Да таго ж у дадзеным выпадку я праявіла, напэўна, недазваляльнае абыякавасць. Чамусьці мне было важней, што сын нарадзіўся здаровенькі. А ўжо як яго будуць зваць ... У рэшце рэшт, не імя фарбуе чалавека.
А між тым да нас ужо некалькі разоў наведваліся прадстаўнікі шпіталя ўсё з тым жа пытаннем: якое імя ім пісаць у метрыцы. Аказваецца, яны не могуць выпусціць нас са шпіталя, не склаўшы адпаведнай паперы, а ў гэтай паперы абавязкова павінна быць імя дзіцяці. У тайскіх клініках, калі з мамай і малым усё ў парадку, выпісваюць ўжо праз двое сутак. Так што затрымлівалі мы і сябе ў тым ліку.
... І тады я цалкам даверылася выбару мужа, пра што радасна яму і паведаміла. І ён нарэшце валявым рашэннем назваў сына Стэфанам - у гонар свайго дзеда. М-м-м, вядома, незвычайны выбар, падумала я запознена. Аднак ва ўсіх тайцаў гэтае імя выклікала шчыры, амаль дзіцячае захапленне. Аказваецца, што менавіта так завуць нейкую іх мясцовую рок-зорку. Ну што, наш Стэфан ў іх таксама праходзіць як маленькая знакамітасць. Так што на гэтым і спынімся. Пара рыхтавацца да выпіскі. Як тут у іх усё адбываецца? Пад гукі фанфар і ўрачысты салют?
Працяг ...
Папярэднюю гісторыю Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.