- Таццяна, у «Арляню» у вас адбыліся сустрэчы з адпачывальнікамі тут дзецьмі. Пра што яны вас пыталіся?
- Я сустракалася з дзецьмі, якім па 12-13 гадоў - як раз той узрост, калі ўжо можна думаць аб выбары будучага роду заняткаў. Напэўна, таму іх цікавіла, чаму я абрала сваю прафесію і як мне ўдалося стаць актрысай.
- І як жа вам гэта ўдалося?
- У мяне быў даволі доўгі шлях. Скончыўшы харэаграфічнае аддзяленне дзіцячай музычнай школы мастацтваў, я зразумела, што хачу быць актрысай. Адна з маіх сябровак, якая была мяне на год старэйшы, пацягнула мяне ў тэатральны, каб ёй было не страшна паступаць. Заадно, кажа, і ты паспрабуеш. Я прыйшла, прачытала верш Мандэльштама. І зразумела, што гэта тая справа, якім я хацела б займацца. Але прайшло пяць гадоў, перш чым гэта атрымалася. Калі я скончыла школу, то па патрабаванні бацькоў паступіла на эканамічны. І толькі ў дваццаць гадоў свядома пайшла ў тэатральны.
- Чым не спадабалася прафесія эканаміста? Дэбет з крэдытам з цяжкасцю зводзілі?
- О! Мае любімыя словы! Толькі іх я і запомніла. Не, яшчэ карэляцыя. (Смяецца.) Калі паступала ў гэты інстытут, мне не трэба было здаваць ніякіх экзаменаў, так як я была залатой медалісткай. І першае, што я зрабіла, - расчыніла дзверы і спытала: а дзе тут студэнцкі тэатр? Пазнаёмілася з галоўным рэжысёрам, з усімі хлопцамі. І кожны дзень пасля заняткаў я праводзіла там час да ночы. Мы шмат чаго рабілі: у нас быў свой танцавальны калектыў, свае спектаклі. Гэта была такая стартавая прыступка, якая і дапамагла мне зразумець: я хачу займацца гэтым прафесійна.
- Уяўляю рэакцыю бацькоў, калі яны даведаліся, чым вы займаецеся ў ВНУ ...
- Каб іх не хваляваць, я паступіла вельмі хітра. Памятаю, гэта быў пераход на трэці курс, летняя сесія, якую я чамусьці нахабна вырашыла не здаваць, запэўніўшы сама сябе, што я змагу паступіць і ў мяне ўсё будзе добра. Я тэлефанавала бацькам і казала: усё о'кей, здаю сесію, не сплю начамі, так складана! Але калі патрапіла на конкурс ў МХАТ, то раптам востра адчула, што мне патрэбна бацькоўская падтрымка, хацелася, каб яны былі са мной, верылі ў мяне. Таму здзейсніла фатальны тэлефонны званок, прызналася ва ўсім і нечакана пачула: мы з табой, гэта твой выбар.
- Серыял «Закрытая школа», які зрабіў вас папулярнай, ужо скончыўся. Над чым цяпер працуеце?
- Я здымалася ў фантастычнай камедыі «Лёгкі на памоўцы» рэжысёра Яўгена Абызова. Паўстанем перад гледачом ў вобразе фатальнай спакусніцы, у пошуках кахання і шчасця. І спакушае галоўнага героя, якога гуляе Гарык «Бульдог» Харламаў.
З калегамі па серыяле «Закрытая школа» Таццяна падтрымлівае сяброўскія адносіны і пасля здымак. Кадр з серыяла.
- І як гэта - спакушаць Харламава?
- Працаваць з Гарыкам было лёгка. Ён вельмі чуткі і уважлівы партнёр. Але галоўнае, ён такі смешны! Любое падзея абгульваюць так, што рагатала ўся здымачная пляцоўка. У гэтай жа карціне гуляла Крысціна Асмус. Мы з ёй былі як два полюса. Абедзве яго спакушае, і кожная - сваімі спосабамі.
- Я ведаю, што ў вас ёсць браты і сёстры ...
- У мяне велізарная сям'я. Дзве сястры, брат. Ва ўсіх ёсць свае сем'і і дзеці. Я трэцяя па старшынстве, у мяне яшчэ ёсць малодшая сястра Наталля. Да прыезду ў «Арляня» я няньчылася з яе дачкой, выдатнай маёй пляменніцай, ёй паўтара гадка. А наогул у мяне ўжо трое пляменнікаў.
- Напэўна, многія цікавяцца, калі ж і вы станеце мамай?
- Я і сама пачынаю часам гэтым цікавіцца. (Смяецца.) Але пры гэтым разумею, калі і што трэба рабіць. Цяпер я з поўнай самааддачай займаюся сваёй кар'ерай, атрымліваю ад гэтага каласальнае задавальненне і, напэўна, не змагла б у поўнай меры яго адчуваць, калі б у мяне былі абавязкі перад сям'ёй. Але ўсё яшчэ будзе.
- Прэтэндэнт на званне вашага мужа ўжо маецца?
- Прэтэндэнт маецца. (Усміхаецца.) Выдатны мужчына, калега па кінабізнэсе. Мне пашанцавала знайсці чалавека, з якім у мяне поўнае паразуменне. Для жанчыны наогул важна, каб побач быў разумее мужчына.
- Зараз у прыхільнікаў паўстане лагічнае пытанне: можа, гэта хтосьці з «Закрытай школы»?
- Не. (Смяецца.) Хоць на гэтым праекце ў мяне з'явілася шмат сяброў. Я ведала і да здымак Лёшу Корякова, Пашу Прилучного, у нас былі добрыя прыяцельскія адносіны, але дзякуючы гэтаму праекту мы да гэтага часу святкуем разам дні нараджэння, ходзім у кіно, стэлефаноўваемся, раімся. Прычым я маю на ўвазе не толькі нашу каманду старшакласнікаў, але і настаўнікаў. Нядаўна, напрыклад, я была ў Антона Хабарава на спектаклі ў «Сучасніку».
- Напэўна, яшчэ былі і на вяселлі ў Агаты Муцениеце і Паўла Прилучного? Як ўражанні?
- Я не буду каментаваць іх вяселле, таму што яны ўсё ўжо распавялі самі. Да таго ж гэта доўга трымалася ў сакрэце. Так, я была на вяселлі, і ўсё было выдатна.
- Некаторыя вашыя калегі, таксама маладыя акцёры, прызналіся, што змаглі нават купіць кватэру пасля ўдзелу ў доўгім папулярным серыяле. Вам такое атрымалася?
- Пахваліцца купляй нерухомасці не магу. Проста ў мяне не было такой мэты. Я сама з падмаскоўнага Рэўтава і здымаю жыллё ў Маскве.
- А машыну водзіце?
- Я заўзятая аўтааматарак. Езджу на сваім любімым аўтамабілі з задавальненнем. Не люблю вялікія машыны. Наогул я б не хацела асабліва казаць пра гэта, таму што столькі людзей ўжо пільнуюць маю машыну. І ў Інтэрнэце фатаграфіі выкладаюць. Ці бывае, калі падыходжу да машыны пасля спектакля, бачу, што ў ёй ляжыць нейкі плакат. Я не разумею, як яны гэта ўсё робяць.
- Дарэчы, як працякае ваша тэатральнае жыццё?
- Цяпер ідзе праца над новым ант-репризным праектам. Рэжысёр Таццяна Догілева. У мяне вялікая камедыйная роля, чаму я вельмі рада.
- Вам не казалі, што вы схуднелі з часоў «Закрытай школы»?
- Наогул-то няма. Магу сказаць, што толькі да канца здымак першага сезону я адмовілася ад мяса. І зараз я працягваю быць вегетарыянкай, чаму вельмі рада.
- Як вы праводзіце вольны час?
- Вельмі люблю падарожнічаць. Чаму і пагадзілася прыехаць у «Арляня», таму што ні разу не была ў Краснадарскім краі. У маі была ў Іспаніі. Мы ездзілі з сям'ёй маёй малодшай сястры, вялікай кампаніяй, з дзецьмі. Там вельмі прыгожае ўзбярэжжа з неймавернай прыгажосці яхтамі. Я ў першы раз у жыцці падымалася па ліннай дарозе ў горы. Наогул, калі дазваляе вольны час, я з'яжджаю з Масквы. Нават хай гэта будзе ўсяго толькі Падмаскоўі. Яшчэ люблю чытаць. А ў апошні час я шмат працую і, калі з'яўляецца вольны час, еду да мамы, да старэйшай сястры, да сям'і.