Яркая і рудая. Дзёрзкая і якая дазваляе сабе гаварыць праўду. Акторку Лізу Лотаву зараз можна ўбачыць у серыяле «Практыка» пра будні лекараў перыферыйнай бальніцы. сустрэўся з Лізаветай і даведаўся, чаму яна навучылася на здымачнай пляцоўцы і якую яшчэ з прафесій марыць асвоіць.
- Лізавета, у серыяле «Практыка» вы бландынка. З новым чынам адбыліся нейкія перамены і ў жыцці?
- Мяне адмыслова пафарбавалі ў бландынку для ролі. Гэта не парык. У маім характары наўрад ці адбыліся нейкія змены. А вось мужчыны сталі звяртаць увагу па-іншаму. Цікавы вопыт. Можна прыкідвацца дурніцай. (Усміхаецца.)
- У дзяцінстве вас дражнілі?
- Рыжая - Бессаромная. Было трохі крыўдна. Напэўна, таму і перафарбоўвалася. Тады былі ў модзе яркія колеру: чырвоны, спелая вішня, каштанавы. А з часам я зразумела, што ў мяне родны колер круты і досыць рэдкі. І стала ўспрымаць сябе такой, якая ёсць.
- Ёсць такое павер'е, што рыжая жанчына - ведзьма. Вы згодныя з гэтым?
- Так, вядома.
- Вы сутыкаліся з цудамі ў сваім жыцці?
- Яны здараюцца кожны дзень. Магу сказаць, што з дзяцінства мне сняцца прарочыя сны. Я навучылася да іх прыслухоўвацца, разгадваць. У гэтых снах мяне папярэджваюць пра нейкі важнай падзеі, якое здарыцца ў бліжэйшы час.
Лізу спецыяльна пафарбавалі ў бландынку для ролі ў серыяле «Практыка»
- Неяк вы распавядалі, што да вас прыйшоў у сне бацька праз некалькі дзён пасля яго смерці. Пра што вы з ім размаўлялі?
- Я пачала яго пытацца: "Тата, раскажы, што там?» Напэўна, трэба было нешта іншае спытаць або сказаць. Папрасіць прабачэнне хаця б. А я вырашыла задаволіць сваё цікаўнасць ... Адчуванні былі настолькі рэальнымі, што я расплакалася, калі яго ўбачыла. Ён мяне папрасіў не плакаць. І я супакоілася. Я памятаю, мы з ім абняліся, і я адчувала тканіна кашулі, яго парфюм каханы. І ён пачаў расказваць яму: «Я памятаю, што прыехала" хуткая ", як са мной размаўлялі. Але я ўсё чуў як быццам праз ваду. Быццам люк зачынілі ». Я, вядома, разумею што гэта збольшага наша падсвядомасць, але тым не менш ...
- Ці не хацелі ў дзяцінстве лекарам стаць?
- Я і зараз хачу вывучыцца на пластычнага хірурга.
- Напэўна, ролю ў «Практыцы» толькі падагрэла ваш інтарэс да прафесіі?
- Я атрымала велізарны кайф ад працы, таму што ў мяне ўся сям'я - лекары. Мне вельмі падабаецца гэтая прафесія. І я ўдзячная серыялу, што ў мяне з'явілася магчымасць хаця б пагуляць у гэта. Я з велізарным задавальненнем брала ў рукі дэфібрылятар і іншыя інструменты, назвы якіх ужо не памятаю. (Смяецца.)
- Тое, што вы бачылі на здымках і ў сваім дзяцінстве, хоць у чымсьці супала?
- Мая мама - стаматолаг, таму я не прысутнічала на аперацыях і не ведаю, што там адбываецца. Толькі ў кіно бачыла. У нас, акцёраў, была магчымасць паглядзець на працу хірургаў, але мы не рызыкнулі. А на пляцоўцы ў якасці кансультанта заўсёды прысутнічаў які аперуе хірург. Мы з ім разбіралі тэкст. Ён паказваў, як правільна трымаць інструменты, як ставіць кропельніцу, як карыстацца дефібріллятора. Тлумачыў, як падаваць інструменты падчас аперацыі - гэта вельмі важна. Калі ўзяць заціск, як нажніцы, то ўсе зразумеюць - гэта падман. Таму мы сур'ёзна да такіх момантах ставіліся.
- Ліза, чаму менавіта пластычны хірург?
- Грашовая прафесія. (Усміхаецца.) Мне хочацца чагосці яшчэ навучыцца ў жыцці. Ёсць рукі, ёсць магчымасць, чаму б і не паспрабаваць?
- Калі вы з дзяцінства марылі стаць лекарам, то як трапілі ў актрысы?
- Я доўга не разумела, кім хачу быць. Як усе дзеці, не магла сфармуляваць сваю будучыню. З пяці гадоў грала на фартэпіяна, пісала музыку, яшчэ да школы мяне аддалі ў Гнесінку. У выніку я атрымала некалькі музычных утварэнняў. А пра акцёрскай прафесіі - нават не памятаю, калі задумалася. Першапачаткова хацела стаць тэлевядучай. Здымала з адзінаццаці гадоў кліпы, нейкія праграмы для сямейнага прагляду. І паступіла ў ВГIК, думала, буду працаваць на тэлебачанні. А потым пачала паглыбляцца ва ўсе гэта і зразумела, што без тэатра, як без азбукі, немагчыма навучыцца прафесіі. Патрэбна сцэна, класічную адукацыю. І прыйшла ў школу-студыю МХАТ.
Маленькая Васіліса пайшла па слядах мамы і цяпер ходзіць у музычную школу
- Зараз падыходзіце да фартэпіяна?
- Дома ў мяне стаіць шыкоўны інструмент, які мне мама падарыла. Пра яго я марыла з дзяцінства, таму што тады ў мяне стаяў велізарны «дамавінка». А я хацела пісаць музыку з якімі-небудзь спецэфектамі, а такой магчымасці не было. І вось чатыры гады таму мая мара здзейснілася. І я саджуся даволі часта за фартэпіяна. Цяпер аддала дачку ў музычную школу.
- Музыку пішыце да гэтага часу?
- Для сябе. Неяк паспрабавала для серыяла «Любіць - не любіць», у якім сыграла адну з галоўных роляў, нешта напісаць. Але не падышло, хоць потым нешта падобнае яны выкарыстоўвалі.
- Кажуць, вы добра вяжацца і рыхтуеце?
- Так. (Смяецца.) Праўда, вязаць толькі вучуся і нічога вялікага яшчэ не здзейсніла ў гэтай галіне. Вязанне патрабуе ўседлівасці, гэта свайго роду медытацыя. А вось рыхтаваць люблю, у мяне шмат каронных страў.
- Ужо вызначыліся, куды летам адправіцеся адпачываць?
- Паляцім у Грэцыю. Я, дачка і мая мама. Неяк спадабалася нам гэтая краіна, ужо трэці год запар там адпачываем.