«За столікам каханай кавярынькі ...» Не, гэта не хітовы прыпеў шлягера Алы Барысаўны. Гэта уверцюра да новага мюзіклу ад стваральнікаў такіх мастадонтаў, як «Прывід оперы», Мамма Mia !, Cats ў Маскоўскім палацы моладзі. Мінуўшы рамкі металашукальніка, глядач аказваецца не ў звыклым тэатральным фае, а ў бары. Наваколлі стаіць дзясятак шэрагаў з жалезнымі столікамі, кружаць афіцыянты ў белых кашулях, і кавалеры частуюць дам шампанскім. Мабыць, толькі цёмны лесвіца і чырвоны аксамітны заслону выдаюць будучыню ўяўленне.
«Святло, музыка, пачалі!» - думаю я, як злева ад мяне ускоквае хлопец у светлай джинсовке і пытаецца нараспеў, мяняла Ці я калі-небудзь рост і ўзрост у сацыяльных сетках. Са стала ледзь не паляцелі куфлі ад нечаканасці, пакуль я не заўважыла маленечкі мікрафон на шчацэ ў артыста. Адразу некалькі гледачоў сталі ахвярамі нязвыклага для масквічоў фармату site-specific, дзе само прастору і ёсць дэкарацыі да спектакля.
Так, за заслонай аказваецца яшчэ пара сталоў, барная стойка і, нарэшце, героі. Класічныя антыподы: ціхоня-клерк Аарон (Алег Саўцоў) з шчаснай габрэйскай сям'і і свабодная ад забабонаў бунтарка-галеристка Кейсі (Ганна Глаубэ) упершыню сустракаюцца ў адным з нью-ёркскіх кафэ дзеля ... спаткання. Для аднаго - гэта невыразная спроба забыць былую, за што ён тут жа атрымлівае мянушку «ДПС» - нявіннік першых спатканняў. А для другога - звыклы рамантычны марафон на кароткую дыстанцыю, за што ўжо да яе прыляпляецца ярлык «ПМС» - распусьніцай мімалётных спатканняў.
Маладую і дзёрзкую Кейсі так і вабяць дрэнныя хлопцы, а хіба гэты клерк з Уолл-стрыт можа яе зацікавіць? Ды і Аарон ніяк не астыне ад сваёй Lady in red, якая кінула яго прама ля алтара. Так сабе парачка, ці не так? Але гэта толькі на першы погляд.
Кейсі і Аарон даюць адзін аднаму другі, трэці і нават чацвёрты шанец. А дапамагаюць ім у гэтым усплывальныя ў галаве ў іх і на вачах у нас вобразы лепшых сяброў (Аляксандр Суханаў і Ганна Гученкова), сваякоў (якая змяніла пінжак і штаны Ганна Гученкова і Аляксей Секирин) і, вядома, былых (Кацярына Лисоченко і Уладзіслаў Юдзін) . Усё так і наровяць ўварвацца ў яшчэ толькі наспявае адносіны маладых. Пра тое і спяваюць цэлых паўтары гадзіны без перапынку на антракт. І робяць гэта, трэба сказаць, феерычна.
Акрамя таго, за дасціпнымі і сучаснымі дыялогамі, трапнымі жартамі і актуальным кантэкстам хаваецца глыбокая меладраматычная падаплёка - патрэба ў каханні. Менавіта яна дадае спектаклю важнае сэнсавае звяно, дзякуючы якому з героямі хочацца не толькі смяяцца, але і плакаць. Менавіта ў гэтым пасажы хочацца вылучыць дуэт Аарона (Алега Савцова) і духу яго памерлай мамы (Ганны Гученковой), па-майстэрску выкананы на два галасы.
Думкі і пачуцці ў галоўных герояў ўзнікаюць так жа нечакана, як і сумесныя музычныя нумары і сольныя арыі артыстаў, выкананыя пад акампанемент віртуознага джаз-бэнда. А дзякуючы пісьменна выстаўленым святла глядач не блытаецца ў тым, што з таго, што адбываецца рэальна, а што толькі разыгралі фантазія герояў.
Думаю, няцяжка здагадацца пра фінал. Ён чытаецца яшчэ з першых пяці хвілін: дзве далёкія планеты аказваюцца часцінкамі адной Сусвету. Героі ўлюбляюцца і цалуюцца. Але нават гэта веды не псуе рамантычнага фіналу. «Першае спатканне» становіцца чароўным не толькі для сваіх герояў, але і для гледачоў. Верагодна, таму закаханыя пары пакідалі залу, трымаючыся за рукі.