- Міхась, і як часта вы гарыце на працы?
- Раней даводзілася гарэць толькі ў пераносным сэнсе. Цяпер, як бачыце, гору яшчэ і ў прамым!
- Напэўна, зараз і ў райдэр уключыце пункт аб вогнетушыцелі?
- Цікавая думка! Абдумаю вашу ідэю!
- На самай справе гэта з боку здаецца лёгка. А ў вас не было адчування панікі або жывёльнага страху, калі ваш герой у касцюме панды загарэўся?
- Дзіўна, але падчас падрыхтоўкі да здымак страху не адчуваў. Страшна стала, калі запалілі агонь. Але назад шляху ўжо не было. Увогуле-то я сам на гэта падпісаўся.
- Як гэта ўсё адбываецца тэхнічна?
- Касцюм, у якім я працаваў, апырсканыя запальваецца вадкасцю і па камандзе «Матор!» падпалілі. Усе мы выдатна ведаем з дзяцінства, што лепш за ўсё гараць сінтэтычныя матэрыялы і валасы. Дзейнічаць трэба было з дакладнасцю да секунды. Любое прамаруджванне магло скончыцца сумна. Яшчэ трохі - і агонь б перакінуўся на руку. Мне трэба было ўпасці на зямлю і патушыць полымя. На шчасце, абыйшлося без траўмаў і апёкаў.
Сцэна гарэння Галусцяна-панды была знятая з першага дубля. За кадрам акцёра тушила спецыяльная каманда пажарнікаў ....
- Чаму вы здымалі гэты эпізод без каскадзёры?
- Справа ў тым, што ў гэтай сцэне прадугледжана вельмі шмат буйных планаў, і па сцэнары мой герой Міша бегае ў падпаленай шкуры, зняўшы галаву панды. Мы доўга думалі з Карэнам, як лепш паступіць у гэтай сітуацыі. І ў выніку прынялі рашэнне, што здымацца павінен я сам.
- Вядома, што вы агучвалі абаяльнага ваяра дракона Панда По, і зараз зноў гэта жывёла. Яно вас перасьледуе?
- Вельмі папулярнае пытанне ў апошні час! Вы ведаеце, што панда - вельмі рэдкая жывёла. Панда занесены ў Чырвоную кнігу. У свеце налічваецца ўсяго каля 1600 асобін. Я вырашыў стаць 1601-м, каб і ў Маскве быў годны прадстаўнік гэтага рэдкага віду.
- Зараз хоць і дажджлівае, але яшчэ цёплае надвор'е. Напэўна, суткі праходзіць у касцюме панды было цяжка?
- Важыць мой касцюм 7-8 кілаграмаў, таму кожнае дзеянне даводзіцца выконваць з падвоенай сілай. А па сцэнары мне даводзіцца не толькі гарэць, але і бегаць па дахах, і лазіць па пажарных лесвіцах, і нават лётаць ...
- Цяпер, напэўна, разумееце людзей, якія працуюць як «фота з малпачкай»?
- Заставацца ў гэтым касцюме незаўважным і праўда складана. Асабліва павышаным увагай я карыстаўся падчас здымак сцэн у аэрапорце і на вакзале.
... а ў кадры - гераіня Інгі Аболдзіна, якая выліла на Мішу цэлае вядро вады. .
- Камедыя «Падарунак» - гэта гісторыя сяброўства васьмігадовага Арцёма з трыццацігадовым беспрацоўным, ненавісьнікам дзяцей, Мішам. Нават гэты кароткі апісанне сюжэту адразу наводзіць на думку пра карціну «Цацка» з Рышарам ...
- Спачатку «Падарунак» нагадаў мне старую камедыю з П'ерам Рышарам, у якой галоўнага героя паказваюць у якасці прэзента малалетняму сыну мільянера. Паралель правесці можна, але наша гісторыя ні ў якім разе не рэмейк. У нас арыгінальны сцэнар. Мы цэлы год яго дапрацоўвалі і да гэтага часу нешта дапісваем па ходзе здымак.
- Вы бацька двух маленькіх дзяўчынак. Гэта дапамагае ці, наадварот, перашкаджае на здымках з дзевяцігадовым дзіцем?
- Я люблю дзяцей. На шчасце, ўмею знаходзіць агульную мову і з дзяўчынкамі, і з пацанамі. Арцём вельмі арганізаваны, дысцыплінаваны і сур'ёзны для сваіх гадоў хлопец. Пры гэтым валодае добрым пачуццём гумару. Працаваць з ім прыемна.
- Вашы героі шукаюць падарунак. А ў вашым жыцці былі такія падарункі лёсу?
- Самы галоўны падарунак у жыцці мне паднесла мая жонка Віка - яна нарадзіла мне двух чароўных дачок.