Як і многіх папулярных і запатрабаваных акцёраў, Аляксандра Носіка ў Маскве застаць цяжка. Нядзіўна, што за час знаходжання ў сталіцы Аляксандр стараецца многае паспець. Напрыклад, падабраць вопратку сабе і жонцы. Таму сустрэча з акцёрам і яго жонкай Вольгай адбылася ў краме.
- Аляксандр, Вольга, ці можна вас назваць моднікаў?
Аляксандр: - Вольга сочыць за модай, а я, як мужчына, ношу альбо паўсядзённыя джынсы і майку, у якіх зручна, альбо класічныя касцюмы. Праўда, нядаўна жонка мяне спрабавала прымусіць надзець лоуферы. Не атрымалася. Сказала, што ёй падабаецца, калі на мужчынах трохі подкатаны портачкі і лоуферы на босых нагах. А-ля Даўні-малодшы. Але мне гэты варыянт не падабаецца. І хоць я звычайна бурчыць, калі мне Вольга дае парады з выбарам адзення, але ў выніку апранаю то, на што паказвае жонка.
Вольга: - Мы з Сашам не любім шопінг, таму па крамах у нас забег імклівы. Хутка глядзім, у памяці застаецца толькі тое, што падабаецца. Звычайна гэта дзве-тры рэчы. Але купляю я не адразу, мне трэба пераспаць з гэтай рэччу. Калі раніцай ты яе хочаш, значыць, яна твая. Звычайна мы спрабуем на мерапрыемствы апранацца так, каб дэталі нашага гардэроба хоць трошкі супадалі па колеры.
- Я бачыла, што вам актыўна дапамагала ваша сяброўка - вядучая праграмы «Апранаемся ў рускае» Ася Рязанкина. У вашай сям'і з'явіўся асабісты стыліст?
Аляксандр: - Для нас Ася - сябар сям'і. Яна модны аглядальнік, актыўна прасоўвае расійскую моду і разбіраецца ва ўсім гэтым. Калі да яе прыходзіш, яна заўсёды разумее, што нам трэба. Вользе можа падабраць касцюм. Са мной складаней: у мяне буйнагабарытная фігура, а мадэльеры ў асноўным шыюць на субтыльных. Калі пасля прымеркі дваццаці пар у краме знаходжу джынсы майго памеру, я вельмі рады. Тое ж самае з касцюмамі. У мяне шырокія плечы, сцегнавая костка, але вузкая стан. Майка з кашуляй звычайна мераюцца па гарлавіне, але мне гэты варыянт не падыходзіць.
У жанчын і мужчын зусім розныя погляды на моду, аднак нават у такой няпростай сітуацыі Аляксандру і Вользе ўдаецца знайсці поўнае паразуменне
Фота: Ілья Купцоў
- У вас дома вялікая гардеробная?
Аляксандр: - З нашым рытмам жыцця, калі трэба забегчы, знайсці рэч і ўцячы, правільнае захоўванне становіцца важным. Таму гардеробная у нас немаленькая. У нас вялікая калекцыя абутку. Мы не лічылі дакладна, але больш за шэсцьдзесят пар. Праблема ў тым, што ў прынцыпе няма добрай, зручнай абутку. І калі нападаеш на прыдатную, то бярэш адразу некалькі пар - чорныя, карычневыя і белыя. Інакш потым будзеш доўга шукаць. Мы стараемся добра даглядаць, рэчы носяцца доўга.
- Лета ў самым разгары. Вы ўжо паспелі адпачыць?
Аляксандр: - У нас быў трохдзённы тур у Чарнагорыю з выхадам на яхце. Зараз ляцім да сяброў у Сочы, да гэтага былі ў Баку і хутка паляцім да сяброў у Францыю на дзень нараджэння. Як гаворыцца, не май сто рублёў, а май сто сяброў.
Вольга: - На нас увесь час скардзяцца нашы сябры. Мы летам з-за здымак ніколі не трапляем ні ў адпачынак, ні ў госці. Але ў гэтым годзе трапілі на ўсе дні нараджэння!
- Атрымліваецца, што для Аляксандра адпачынак часта сумешчаны з працай. Можна наогул не браць адпачынак ...
Аляксандр: - Калі падчас гастроляў мы паспяваем яшчэ і дзесьці шпацыраваць, то, я лічу, гэта практычна адпачынак. Вядома, я напружваюся, працую, але атрымліваю такое задавальненне, што мне не складана. Асабліва калі гэта, напрыклад, гастролі на Кіпры. Але паўнавартасны адпачынак нам таксама знаёмы. Напрыклад, адпраўляемся на горналыжны курорт. Гэта наша сумеснае з жонкай захапленне.
Вольга: - Чатыры гады запар думала, як бы выжыць. Але ў гэтым годзе мне правільна паставілі тэхніку, і я зразумела ўсё хараство катання. Прычым зрабілі гэта мае сябры, а не трэнер. Яны спусцілі мяне ў такую завіруху, што нічога не было відаць. Паўтары гадзіны гэтай гонкі ўніз, калі мне крычалі: «прыціскацца! Корпус ўніз, корпус направа! » Калі я спусцілася, ледзь дапаўзла да нумара на карачках. Але затое калі праз два дні выйшла на гару, то зразумела, што кірую сабой.
- Аляксандр, для вас добрая форма - частка працы. Вы наведваеце фітнес-клуб?
Аляксандр: - Я скажу, што калі б не спорт, мяне б ужо не было. Багацце траўмаў і актыўная жыццё не дазваляюць расслабіцца. Ёсць набор практыкаванняў, якія я павінен рабіць кожны дзень абавязкова. Колькі б ні спаў і ў колькі б ні прачнуўся, заўсёды адціскаюся. Вольга пасадзіла мяне ў сядло, я яе паставіў на лыжы. Разам мы зацягнулі пад ветразь.
Вольга: - Мы адзін аднаго натхняем. Я вучу яго ангельскай, ён мяне прымусіў вадзіць у Маскве. Неяк мы былі ў сяброў другога студзеня. І прама перад выхадам Саша узяў келіх шампанскага і залпам яго выпіў. Прыйшлося самой садзіцца за руль. Была слата, у бачку заканчваўся омыватель, а ехалі мы з Перадзелкіна ... Пасля гэтага мой пухавік можна было выціскаць. Але праз час я ўжо не баялася вадзіць.
Тэлевядучая і стыліст Ася Рязанкина не толькі сябар сям'і для Аляксандра і Вольгі, але і верны памочнік ў выбары адзення
Фота: Ілья Купцоў
- У вас проста ідэальныя адносіны. Цікава, як праходзяць вашыя сваркі?
Вольга: - Мы можам сутыкацца ў канфліктах, але першым ідзе на саступкі Саша. Нехта ж павінен быць больш разумным. Ён мне ўвесь час кажа: «Ты ледакол! У цябе нават слёзы гранітныя! » Я ж лейтэнант у адстаўцы, скончыла юрфак. А другая адукацыя ўжо бліжэй да кіно - аўтарскае права. Я тактоўна сышла ў прадзюсаванне, і мяне так засмактала! ..
- І на гэтай глебе вы пазнаёміліся?
Вольга: - Зусім ня на гэтай. Мы пазнаёміліся ў самалёце. Яны з сябрам абодва паклалі на мяне вачэй. Потым тыдзень адначасова перапісваліся са мной. Прычым каб было максімальна сумленна, зачытвалі адзін аднаму паведамленні. Ну, а потым Саша неяк націснуў, і Віталік падумаў: «Да ну яе!» Адчуваецца, Віталь не пралічыўся. (Смяецца.)
- Аляксандр, а вы што думаеце пра характар жонкі?
Аляксандр: - Я проста разумею, што калі цяпер не пойдзеш на саступкі, то будзе ўзмацняцца канфлікт. І ўзнікае пытанне: хочаш даказаць, што ты строме, або захаваць адносіны? Таму хтосьці больш мудры і адказны павінен саступіць. Але да пэўнага моманту, таму што паўсюль ёсць межы. Ды і максімалізм у жонкі прысутнічае.
Вольга: - Ну, мне наогул пакладзены максімалізм. У мяне яшчэ ёсць чатырнаццаць гадоў да Сашынага ўзросту. (Смяецца.)
Аляксандр : - Вось, жанчыны такія. Раз - і ціха уела. Мне часам тэлефануе мой партнёр па спектаклі, той самы Віталік: «Як там наша кобра?» А Вольга шыпіць ў трубку. (Смяецца.)
Рэдакцыя дзякуе за дапамогу ў правядзенні здымкі магазін Russian Fashion Roots (вул. Ахвотны Шэраг, 2) і асабіста Асю Рязанкину.