У Тайланд вяртаемся як да сябе дадому. Падарожнічаць добра, але тут, на Пхукет, лепш. Наогул, абвандраваў ў свой час усю Паўднёва-Усходнюю Азію ўздоўж і папярок, на сённяшні момант мы пакуль яшчэ не знайшлі краіны, больш прыдатнай для бязбеднага існавання, чым Тайланд. Толькі тут, на наш погляд, - ідэальнае суадносіны якасці ўзроўню жыцця і кошты.
Аб цэнах - трохі падрабязней. Таму як менавіта гэтае пытанне звычайна цікавіць у першую чаргу ўсіх тых, каму мы расказваем пра наш пераездзе з Масквы на Пхукет. Чамусьці многія наіўна мяркуюць, што тут, у Тайландзе, можна папросту пражыць на сто даляраў у месяц. І вельмі дзівяцца, калі пазнаюць сапраўднае становішча спраў.
... Ці ж стварыць сабе райскія ўмовы для жыцця ...
Дык вось, «краіны аднаго даляра», які калісьці, можа, і быў Тайланд, сёння не існуе. Так, нейкія рэчы тут прыкметна танней. Ну дзе вы ў Расеі знойдзеце выдатны стомятровы дом ўсяго-то за чатырыста з невялікім даляраў у месяц? І ў якім еўрапейскім рэстаране выявіце вустрыцы па сем еўра за тузін?
Аднак многія рэчы тут адчувальна даражэй - напрыклад, бензін каштуе больш за сорак рублёў. Электрычнасць зжыраюць штомесяц па 100-150 даляраў з нашага бюджэту. А калі раптам захочацца сыру (яго тайцы не вырабляюць) або келіх віна на вячэру (тое, што робяць у Тайландзе, непрыдатна для ўжывання), гэта будзе каштаваць прыкладна ў тры-чатыры разы даражэй, чым у нашай дарогай (ва ўсіх сэнсах гэтага слова) Маскве.
Так, я чула пра фаранг, якія спакойна жывуць тут, на Пхукет, на дзвесце даляраў у месяц (разам з арэндай жылля). Яшчэ неяк знаёмыя распавядалі пра хлопца, які абыходзіцца ўсяго сотняй - ён арандуе пакой у цэнтры выспы (гэта значыць, далёка-далёка ад мора), сілкуецца выключна рысам або локшынай, а садавіна купляе ў супермаркеце бліжэй да закрыцця, калі іх распрадаюць парой па дэмпінгавых цэнах.
... Кожны выбірае тое, па што ён сюды прыехаў.
Але калі быць бліжэй да рэальнасці, то звычайна на пытанне аб кошце жыцця ў Тайландзе я шчыра адказваю: ўспомніце, колькі вы марнуеце у месяц у сябе на радзіме і прыгатуйцеся выкладваць прыкладна такую ж суму. У нас, па меншай меры, атрымліваецца менавіта так. Толькі вось пры тых жа выдатках якасць жыцця істотна вышэй: мы жывем у вялікім доме са сваім садам, штодня сілкуемся ў рэстаранах, шмат падарожнічаем, наша дачка вучыцца ў інтэрнацыянальнай кембрыджскай школе, а я як мінімум пару-тройку разоў на тыдзень у абавязковым парадку наведваю спа-салон. Мора, сонца і добразычлівыя ўсмешкі - прыкладаюцца.
Працяг ...
Папярэднюю гісторыю Вольгі чытайце тут, а з чаго ўсё пачыналася - тут.